Lieve meneer Giesen,

dit slechte nieuws kwam hard aan. Een van de redenen waarom van der Capellen zo'n leuke school is, was omdat iedereen elkaar kende. En daar heeft u een grote bijdrage in geleverd. Mijn 4 jaar op deze school waren echt heel leuk en ik heb er super herinneringen aan over gehouden. Ik wil u bedanken dat u kinderen geen nummer liet worden, dat iedereen voor elkaar klaar stond en dat de school bijeengehouden werd. Het werd door veel mensen gedaan, maar toch kwam alles bij u terecht uiteindelijk.
Ik wil uw familie en naasten heel veel sterkte toe wensen in deze moeilijke tijd. U hebt hard gevochten en helaas mocht het niet zo zijn. U wordt herinnerd als een sterke, sociale, lieve man. Rust zacht!

In 2001 werd Han locatie directeur van Van Kinsbergen. In de daarop volgende jaren heb ik hem leren kennen als een echte people manager. Zo wist hij mensen voor zich te winnen en enhoussiast te maken voor zijn ideeen op onderwijskundig gebied. Het totaalonderwijs op Van KInsbergen kon op die manier tot stand komen.
Ook in het nieuwe gebouw is duidelijk zijn visie op de leeromgeving van de kinderen terug te vinden.
Zaken om trots op te zijn. Het is "Han zen school" .
Ook namens Evelijn wens ik Margot en de kinderen nu, maar vooral ook in de toekomst, heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

Tjongejonge onbegrijpelijk,

Voor goed uit ons midden,
voor altijd in gedachten.

Voor u ging het sterven niet ineens
U heeft er moedig voor gestreden
Niemand kan weten wat u heeft gevoeld
Ook niet wat u hebt geleden

Kleine man maar toch enorm groot.

Meneer Giesen, hartelijk dank voor alle mooie herinneringen.

Ik wens alle nabestaanden heel erg veel sterkte toe.

Jouw In Memoriam is voor ons het delen van herinneringen. Je was ons dierbaar en met eerbied en respect zullen we jouw ideeën en uitspraken achten.
Margot, Danique en Robert grote waardering, respect en dank voor jullie steun aan Han in deze ongelijke strijd.
Sterkte en kracht in deze dagen van verdiet en pijn.

Dag Han,

Ik heb je leren kennen toen je in hetzelfde leerjaar als ik in het voortgezet onderwijs zat. Toen al bewonderde ik je geweldige humor en je meer dan gemiddelde gedrevenheid. Later werd je een collega voor wie ik met veel plezier gewerkt heb: bij de brand van de school en de opening van het nieuwe gebouw. Ik heb respect voor hoe je was, tot je laatste moment.

John Beumer, PR en Communicatie OOZ

Toen ik dit nieuws hoorde, was ik er even stil van. Ik was er erg van geschrokken.

Famillie, gecondoleerd en veel sterkte toegewenst.

Vreselijk bericht, ik heb hem gekend als een vrolijke positieve man die dicht bij de leerlingen stond.
Wat een groot gemis!

Dag
Lieve Han
Kleine grote man
Ik zal je missen
Vaarwel

Han Giesen was een van de redenen waarom ik met plezier terug blijf denken aan me schooljaren op de capellen.

Mijn condolaties aan de nabestaanden

Meneer Giesen,

In die 4 jaar dat ik op de capellen heb mogen zitten heb ik u leren kennen als een bijzonder en positief mens.
Altijd was u wel in voor een beetje humor. De passie die u in uw werk had dat bewonderde me keer op keer. Altijd was je wel te vinden op school. Het was als een soort tweede thuis voor u.
Was er een probleem , moest er ergens een oplossing voor komen? De kleine grote man loste het wel op!
De brand, verhuizen van locatie naar locatie. Van 't huiken naar de rehoboth. u greep het met beide handen aan en maakte er het beste van. Dan zei u altijd weer : het gebouw maakt geen school , nee, de mensen maken de school.
Maar ook de mooie ideeën zoals de KIKA actie, de alpe 'd HuZes en het jaarlijkse glazenhuis. Ja meneer Giesen stak er zijn energie in en zorgde samen met andere voor een fantastisch resultaat. Meneer Giesen was er altijd.
Toen ik slaagde ander half jaar terug hebben we met zijn alle de brand afgesloten. De capellen kon weer verder, kijkend naar de toekomst. Een nieuw gebouw , alles was weer op de rails. En toen werd u ziek. Met de open dag dit jaar zag ik u weer voor het eerst naar een dik jaar. Niet wetend dat dit de laatste keer zal zijn.

U ging de strijd aan, de strijd tegen kanker. Maar helaas heeft u deze strijd niet kunnen winnen. Nu bent u heen gegaan naar een plek waar u geen pijn meer heeft en niet meer hoeft te vechten tegen uw ziekte. In uw laatste blog schreef u dat u geen pijn meer wilde hebben. Die pijn is nu weggenomen.
Het eerste wat ik dacht vanmiddag toen ik het bericht hoorde was : Waarom moeten de mooie mensen vechten tegen deze vreselijke ziekte, waarom moeten de mooie mensen te vroeg heengaan? Op die vraag is geen antwoord.

Familie, vrienden, collega's , leerlingen, dierbaren en andere betrokkenen met meneer giesen ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! In gedachten ben ik bij jullie

Meneer giesen leeft verder in onze gedachten en in ons hart !