Ik ken Gerlach vanuit mijn studententijd in Nijmegen. Hij was een oudere jaars Biologie student, die ik op een feest in een 'studenten'-klooster in Beuningen heb leren kennen. We deelden een aantal interesses waaronder Astrologie. Het waren de jaren 70 van de vorige eeuw, alternatieven denkwijzes waren populair en de gevestigde orde kon op weinig bijval rekenen.
Toen er een plekje vrij kwam op de studentenflat, waar ik met veel plezier woonde, heb ik Gerlach geïntroduceerd, en daar is hij mij altijd dankbaar voor gebleven. En wij waren blij met hem. We hadden een vegetarische kookgroep, waar de heerlijkste maaltijden op tafel werden gezet en wekelijks werd er volkoren brood gebakken. Gerlach leverde daaraan een grote bijdrage. Maar hij wordt vooral herinnerd om zijn slangen. Op zijn kamer had hij een herbarium ingericht met 2 slangen, die eens per week 2 goudvissen voorgeschoteld kregen. Die moesten ze dan wel zelf eerst vangen. Dat spektakel werd opgevoerd tijdens de koffie na het eten. En dan was het druk op zijn kamer.
Hoe lang Gerlach op onze flat gewoond heeft, weet ik niet precies, ik denk ongeveer 2 jaar. Hij studeerde af, kreeg werk als Biologie leraar en verhuisde naar Zuid Limburg, de regio waarin hij ook geboren was. We bleven contact houden. Samen met Ruud, een gezamenlijke vriend vanuit de studentenflat, fietste ik ieder voorjaar naar Gerlach. Meestal was het dan een lang weekend, waarbij we op vrijdagmiddag arriveerden, zaterdag fietsten we dan gedrieën door de Zuid Limburgse heuvels en soms België. En zondags reden we weer terug naar Nijmegen. Dat hebben we 6 jaar volgehouden, iets wat we zeker weten vanuit het logboek van Ruud. Meestal werden we op een ander adres ontvangen. In het logboek lees ik achtereenvolgens Schaesberg, Schinnen, Schinveld en Heerlen. Ik heb herinneringen aan de moeder van Gerlach, de zus, de jongere broer, die op Alpe d'Huez werkte, die we nooit ontmoet hebben, maar die waarschijnlijk vanwege de associatie met de naam Alpe d'Huez vaker onderwerp van gesprek was. Ik heb herinneringen aan de jonge moeder Fieke en aan baby Dagmar, inmiddels zelf moeder van 2 kinderen. Het Limburgse landschap was geweldig en dat gold zeker ook voor het ontbijt s'morgens. De gesprekken, die we voerden tot soms in de kleine uurtjes gingen altijd ergens over.
Waarom deze klassieker op onze wielerkalender verdwenen is, weet ik niet meer. Maar vooral dankzij Gerlach bleef het contact bestaan. Enkele keren hebben we elkaar nog ontmoet. Maar het meeste contact hadden Gerlach en ik in de vorm van de jaarlijks terugkerende brief- en later mail-wisselingen, vaak naar aanleiding van mijn verjaardag. Gerlach was druk bezig met zijn vrije school en ik met mijn carrière in de informatica.
Twee jaar geleden ben ik gestopt met mijn baan, vooral omdat ik vond dat ik door mijn werk te weinig tijd had om bezig te zijn met de dingen, die ik echt interessant vond. De astrologie was ontmaskerd, maar de sterren en het heelal bleven fascineren. Vorig jaar heb ik weer de fiets gepakt en ben ik naar Eckelrade gefietst. Het waren bijzonder geslaagde dagen. Net als ik was Gerlach nog steeds op zoek naar essentie, maar Astrologie en Antroposofie waren vervangen door Oerknal en Quantum-mechanica. Samen besloten we om dezelfde boeken te gaan lezen en die samen te bespreken. Voor dit initiatief werd ook Henk, een andere vriend van Gerlach, uitgenodigd. Een keer zijn we bij elkaar geweest, afgelopen december in Nijmegen. Mede door corona werd een tweede afspraak uitgesteld.
Voor wat Gerlach en mij betreft was het dit. Hier moet ik het mee doen, in de wetenschap dat er leuke jaren in het vooruitzicht lagen. Ik ben hem heel dankbaar voor wat we samen hebben gehad. In mijn vrienden en kennissen netwerk in Nijmegen zitten veel mensen die Gerlach gekend hebben, maar dan wel 40 jaar geleden. Zij herinneren zich Gerlach als een bijzonder aardige en gevoelige man. Dat is ook wat ik zie als ik naar zijn foto kijk.
Martien van Grinsven, Nijmegen
