Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Gedurende de basisschooltijd van je kinderen kwam je met enige regelmaat kort bijkletsen. Een vriendelijke kwinkslag zat er altijd wel bij. Ik heb je altijd als een indrukwekkende, vriendelijke reus beschouwd. Ik wens jullie als familie heel veel sterkte!

Reus,
Wat lees ik nu man, hoe dan, ben er stil van.
Wat ooit begon als een geintje met een vloer leggen tot het mogen leggen van je vloer in je woonboot! En naderhand met de gesprekken voor/over het sporten en me proberen te helpen daarbij i.v.m. mijn ziekte! Een goude kerel echt een goude kerel met zijn op de juiste plek.
Make up some noise maat, maak ze gek!
Ik ga je missen Reus
Wouter.

Gaby, wat een groot gemis zonder jou. Altijd het positieve inzien van alles. Ik zal jou nooit vergeten toffe gozer. Tot ooit Gaby.

Man man man, Gaby, wat een grootse impact heb jij op ieders leven gehad! En nog... En wat een groot gat laat jij achter nu je er niet meer bent. Niet te geloven nog, dat je er niet meer bent, met je grote verschijning, maar bovenal met je grootse persoonlijkheid en je grootse hart. De reden dat zovelen maar zeker ook wij je in ons hart hebben gesloten en waar je een plekje hebt en houdt. Groot verdriet voor velen nu, maar ook grootse herinneringen en grote glimlachen als we aan je blijven denken.. Heel veel sterkte Marianne, Sidney en Ive en al je dierbaren. Een groot gemis, maar hij blijft een grootse vent.. Liefs Umberto & Madelon

Lieve Gaby,

Een legende ben je, ja ben je... dat is het mooie van een legende.... die blijven door bestaan! Uniek in je doen en laten, je energie en passie.

Wanneer we elkaar ontmoetten was daar altijd die knuffel en omhelsing, even elkaar stevig vast pakken. Daarna ging de gesprekken alle kanten op, sport, vrouwen, business en de rest. Vaak een soort flipperkast van onderwerpen en een combi van serieus en gein.

Afgelopen 17 november zijn we, jij, Michel, Arno, Arie, Reindert en ik naar de Johan Cruijff Arena gegaan als "verrassing" voor jou: de Ajax Legends tegen de Real Madrid Legends ter ere van het 125 jarig jubileum van jouw club, AJAX.
We hadden top plekken en konden de Legends goed voorbij zien komen, sommige nog fit en andere redelijk sloom.
Je was al lang niet meer naar een wedstrijd geweest en vond het heerlijk om dit mee te maken!
Nu terugkijkend naar die dag, die wedstrijd, die Legends ben ik nog meer tot het besef gekomen dat ook jij dus "a real Legend" bent!

And Legends will live forever!!

Een dikke en stevige knuffel en omhelsing van mij!

Danny

Allerliefste Gabes,

Via onze kinderen zijn jij en Marianne in ons leven gekomen, Isa en Sid zaten vanaf de basisschool bij elkaar in de klas. Een klas waarvan de ouders het ook zeer goed met elkaar konden vinden, nu 20 jaar later is er nog steeds de hechte groep vriendinnen, soms in diverse samenstellingen maar in de basis met elkaar. Clau'tje, Jo, Mel, Tessa, Sabine, Maartje, ik en natuurlijk jouw Marianne. Legendarisch waren de BBQ's bij Clau in de tuin, als afsluiting van weer een schooljaar van de kids. We planden de datum altijd zo dat onze kern in ieder geval kon, de rest was bijzaak. Jij, Danny, Mich, BBQ'en op de steiger en wij dansend, lallend (ik niet ;-)) aan het genieten.
Ik denk dat onze kids het allerleukste eindfeest hebben gehad van de lagere school, wij genoten als ouders dubbel zo hard mee.
Of weet je nog de oudjaarsavonden, ook weer bij Clau, Henna die krabsoep maakte, Jo die lasagne meenam, oliebollen, sjoelen en een verdwaalde joint.

Toen wij later 2,5 jaar op de LMW woonde zag ik je regelmatig zitten, onder de afkapping, ff een sigaretje roken. Meestal kwam ik al rinkelend met mijn bel langs fietsen om te zwaaien naar jou of Marianne. Weet je nog de winter dat we konden schaatsten? Zo opstappen vanuit de woonboot, we hebben nog geijshockeyd met elkaar en de boys.

Gek was je ook op Isa, je kon zo goed onder woorden brengen wat ons zo trots maakt op haar.

Gek was je ook mijn billen, altijd als ik je zag vroeg je of er even aan mocht zitten, dan drukte je me tegen je aan en tilde je me zo op. Je hoefde het eigenlijk nooit te vragen want het ging automatisch als je me zag.

En wat ben ik blij dat ik jouw laatste week nog vaak voor jou, Marianne en de boys heb kunnen koken. De enorme waardering achteraf was net zo'n feest als het bereiden van de kleine culinaire tasjes voor jullie, met zoveel liefde gedaan! En ik zal het blijven doen lieverd, omdat liefde door de maag gaat en ik jullie nog heel veel liefde wil geven.

Je voice berichtjes die je stuurde, altijd optimistisch, zo fijn om je stem te horen, dat gaan we koesteren.

Allerliefste schat, we gaan je zo missen, maar wat heb jij veel achtergelaten voor iedereen om je heen!

Bianca, Danny, Isa & Cooper