Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Frieke,
Het is al weer een tijdje geleden sinds ik hoorde dat je er niet meer bent... Regelmatige is er een "poef" en daar ben je weer even in mijn gedachten... Soms word ik heel vrolijk, soms een beetje verdrietig... Gelukkig is er toch nog deze pagina om even tegen aan te praten! Het is een beetje stom, maar nu ik weer is een virtueel kaarsje voor je aansteek, bedenk ik me dat ik natuurlijk ook een gewoon kaarsje kan aansteken! stom zeg... daar had jij vast een leuk grapje over gemaakt.
Uit het oog is nooit uit het hart...
Veel Liefs,
Jovannah

Beste collega's, leerlingen, oud-leerlingen en alle andere mensen die het raakt dat Frieke er niet meer is.
En toen was het stil; een lege plek op school, een lege plek in mijn huis. Het is nog erg moeilijk te bevatten dat hij nooit meer terug komt. De meest zachtaardige, lieve man die ik ooit ontmoet heb. Alle reacties op deze site en het ontroerend mooie afscheid dat jullie op school georganiseerd hebben bevestigen voor mij wat voor mooi mens Frieke was. Ik mis hem waanzinnig en jullie doen dat ook, ieder op zijn of haar eigen wijze. Wat blijft zijn de vele fijne herinneringen, die nu nog pijn doen, maar op een gegeven moment een glimlach zullen oproepen.
Ik wil jullie ook graag veel sterkte wensen bij het omgaan met een Unic zonder Frieke.
Lieve groeten, Linda

Geschrokken van dit bericht, wat was jij altijd een ontzettende aardige man/mens, sterkte voor de familie en wij zullen bij het woord UNIC altijd aan jou denken beste Frieke.
Sterkte voor jou gezin.

Lieve Frieke,
Of beter gezegd Freaky, als je het niet erg vind :-)
Het feit dat ik je zo kon noemen (natuurlijk zonder enige slechte intenties) toont de fijne sfeer van Unic. Je kan er helemaal jezelf zijn, soms misschien zelfs een beetje té grenzeloos, maar je werd in ieder geval niet beperkt. Onzinnige bijnamen gebruiken, concierges met wie je altijd even kan lachen en grappen, niet te serieus zijn, zelf met eigen inbreng komen, achteraf zijn dit toch wel dingen die ik echt kan waarderen aan Unic.
Iedereen ervaart zijn jaren op Unic anders, maar jij hebt bij iedereen een plekje in zijn (Unic-)ervaring. Je hebt voor mij bijgedragen aan de sociale, open sfeer van Unic. Heel bijzonder om te zien hoe jij als persoon bij honderden leerlingen een rol hebt gespeeld in de ervaring van Unic. Ik weet zeker dat de huidige leerlingen, docenten en andere werknemers, je positieve en gezellige aanwezigheid missen. Ik wil dan ook iedereen heel veel sterkte wensen met dit onverwachtse en droevige overlijden. We zullen je niet vergeten en je zult bij iedereen een plekje houden in zijn/haar (Unic)hart.

Lieve collega's en leerlingen van het UniC,
Mede namens mijn vrouw Nanneke wil ik jullie allemaal heel hartelijk danken voor de werkelijk hartverwarmende reacties die jullie hier hebben achtergelaten.
Ook de herdenkingsdienst vorige week vrijdag was werkelijk super. Er zijn geen woorden voor de trots die we voelden bij jullie herdenkingsceremonie en waar we leerden hoe hij deel uitmaakte van deze gemeenschap en waar hij heel duidelijk gewaardeerd en geliefd werd.
Het neemt het verdriet van het wegvallen van mijn broer niet weg. Het geeft wel een fijn gevoel te weten dat het niet alleen ons verdriet is maar dat het wegvallen van Frieke door heel veel meer mensen gevoeld wordt! Gedeelde smart is halve smart zou Frieke hebben kunnen zeggen...

Dank jullie wel!

Nanneke Hartenberg-Aarts & Ton Aarts

Frieke,

Nog steeds ben ik geschokt en vol ongeloof.
Want ik verwacht je nog steeds elke ochtend bij de balie te zien.
Nu je weg bent is het duidelijk wat voor leegte je hebt achtergelaten.
Je bracht zoveel gezelligheid en warmte en je had ook nog eens een goed gevoel voor humor.
Ik ben blij je bekent te hebben.

Ik wens de familie van Frieke heel veel succes met de verwerking van Frieke's overlijden.

Frieke, rust zacht en in vrede.

Lieve Frieke,
Op maandag 12 januari 2015 had mijn klas weer eens geen docent. We hingen een beetje rond, vroegen docenten om hulp maar kregen niet veel reacties. Met de helft van de klas stonden we na een half uur wachten bij de kapstokken om te kijken of we daar wel aandacht zouden krijgen. Jij kwam naar ons toe. ''Is een van jullie soms Eva van der Meer?'' vroeg je. Shit, dacht ik. Ik wist niet wat ik had gedaan maar het kon vast niet goed zijn, ik stak mijn hand op; ''Ik heb Eva''. Met een hard gezicht wenkte hij me; ''Kom eens mee.'' Iedereen bij de kapstokken liep achter ons aan, dit zou interessant worden, dachten ze.

Toen we bij de balie waren ging Frieke achter z'n laptop zitten. ''Ik heb net van Dave gehoord dat jij een mail aan hem hebt gestuurd, klopt dat?'' Zenuwachtig antwoordde ik; ''Dat klopt ja''.
Die vrijdag daarvoor had ik Dave een mail gestuurd met de melding dat ik gezien had dat er wel papierbakken op UniC zijn, maar dat deze ook in de normale container geleegd worden. Ik vond dit zonde en vroeg of Dave hier naar wilde kijken. Nu had ik spijt; ik had het nu toch niet met de docenten en de conciërges aan de stok? ''Dat voorbeeld over die stage waarbij het papier dus in de gewone container ging,'' begon Frieke,'' kan best kloppen, ik heb die kinderen de opdracht gegeven om het papier weg te brengen, maar ben denk ik vergeten te zeggen waar naartoe, in principe wordt het papier dat in de papierbakken terechtkomt gewoon gerecycled''. ''Oké, dat is mooi om te weten'' antwoordde ik. Ik maakte al weer aanstalten om weg te gaan, maar dat was niet Frieke's bedoeling. ''Ik wilde je eigenlijk nog wat vragen''. ''Oké'' zei ik. ''Het is inderdaad wel zo dat er erg weinig van het papier in de papierbak terecht komt, en dat veel van dat papier nog gewoon bruikbaar is. Ik wil hier graag meer aandacht voor creëren'' zei Frieke. Ik knikte. ''En ik wilde vragen of jij me daarbij zou willen helpen''. Verbijsterd dacht ik na, met een glimlach antwoordde ik dat ik graag zou helpen. Toen kwam onze docent en begon de les. We deelden een laatste blik.

Later mailde ik Frieke nog over een recycling automaat die leuk was voor jongeren, ik heb hier geen antwoord op gekregen. Ik weet dat hij erover nadacht, hij beloofde me dat hij het aan Dave voor zou leggen zodra hij er tijd voor had. Ik beloofde dat ik niet op zou geven en dat dit een leuk project zou worden waarbij we een schoner UniC zouden creëren.

Lieve Frieke, ik weet niet of jij jouw belofte na hebt kunnen komen. Maar een ding kan ik je verzekeren; Ik zal doen wat ik kan om de mijne te houden.
Ik beloof het. Rust zacht.

Frieke,

Ik ben nog steeds in schok en in ongeloof. Voor mij zal je voor altijd voortbestaan in mijn hart en in mijn gedachtes. In mijn gedachtes als een lieve man, een eerlijke man. Een man waar ik altijd mee kon lachen. Je stond altijd klaar voor de leerlingen van Unic en ook voor mij en mijn vrienden. Ik dank je daarvoor en Ik weet zeker dat jij een speciale plek krijgt in de hemel.. Rust in vrede lieve Frieke. Ik zal jou nooit vergeten.

Lieve Frieke,

Vandaag is mij weer extra duidelijk geworden hoe belangrijk jouw aanwezigheid op UniC is geweest. Jij betekende niet alleen voor mij, maar voor alle leerlingen een hele hoop. Een hoop gezelligheid, een hoop wijsheid en een hoop warmte. Ik ken geen ander mens dat zo geïnteresseerd is in zó veel mensen. Zo veel namen (inclusief verhalen) kan onthouden en dat met liefde doet. En om te zien dat dat niet alleen voor mijn klasgenoten geldt, maar voor elke leerling ooit op UniC, vind ik ontzettend bijzonder.
Als ik terugdenk aan jouw aanwezigheid op UniC moet ik lachen. Om hoe je me elke dag smeekte alsjeblieft een keer op tijd te komen. En als je weer aan een preek begon om mij duidelijk te maken dat een uur te laat komen écht niet kan. Inmiddels weet ik dat, Frieke. Ik heb die slechte gewoonte laten varen. Het komt wel goed met mij. En met jou hopelijk ook, wetend dat zo veel mensen jouw aanwezigheid op UniC en daar buiten altijd enorm gewaardeerd hebben en zullen blijven waarderen. Want UniC was zonder jou UniC niet geweest. Bedankt daarvoor.