Lieve Frieke,
Op maandag 12 januari 2015 had mijn klas weer eens geen docent. We hingen een beetje rond, vroegen docenten om hulp maar kregen niet veel reacties. Met de helft van de klas stonden we na een half uur wachten bij de kapstokken om te kijken of we daar wel aandacht zouden krijgen. Jij kwam naar ons toe. ''Is een van jullie soms Eva van der Meer?'' vroeg je. Shit, dacht ik. Ik wist niet wat ik had gedaan maar het kon vast niet goed zijn, ik stak mijn hand op; ''Ik heb Eva''. Met een hard gezicht wenkte hij me; ''Kom eens mee.'' Iedereen bij de kapstokken liep achter ons aan, dit zou interessant worden, dachten ze.
Toen we bij de balie waren ging Frieke achter z'n laptop zitten. ''Ik heb net van Dave gehoord dat jij een mail aan hem hebt gestuurd, klopt dat?'' Zenuwachtig antwoordde ik; ''Dat klopt ja''.
Die vrijdag daarvoor had ik Dave een mail gestuurd met de melding dat ik gezien had dat er wel papierbakken op UniC zijn, maar dat deze ook in de normale container geleegd worden. Ik vond dit zonde en vroeg of Dave hier naar wilde kijken. Nu had ik spijt; ik had het nu toch niet met de docenten en de conciërges aan de stok? ''Dat voorbeeld over die stage waarbij het papier dus in de gewone container ging,'' begon Frieke,'' kan best kloppen, ik heb die kinderen de opdracht gegeven om het papier weg te brengen, maar ben denk ik vergeten te zeggen waar naartoe, in principe wordt het papier dat in de papierbakken terechtkomt gewoon gerecycled''. ''Oké, dat is mooi om te weten'' antwoordde ik. Ik maakte al weer aanstalten om weg te gaan, maar dat was niet Frieke's bedoeling. ''Ik wilde je eigenlijk nog wat vragen''. ''Oké'' zei ik. ''Het is inderdaad wel zo dat er erg weinig van het papier in de papierbak terecht komt, en dat veel van dat papier nog gewoon bruikbaar is. Ik wil hier graag meer aandacht voor creëren'' zei Frieke. Ik knikte. ''En ik wilde vragen of jij me daarbij zou willen helpen''. Verbijsterd dacht ik na, met een glimlach antwoordde ik dat ik graag zou helpen. Toen kwam onze docent en begon de les. We deelden een laatste blik.
Later mailde ik Frieke nog over een recycling automaat die leuk was voor jongeren, ik heb hier geen antwoord op gekregen. Ik weet dat hij erover nadacht, hij beloofde me dat hij het aan Dave voor zou leggen zodra hij er tijd voor had. Ik beloofde dat ik niet op zou geven en dat dit een leuk project zou worden waarbij we een schoner UniC zouden creëren.
Lieve Frieke, ik weet niet of jij jouw belofte na hebt kunnen komen. Maar een ding kan ik je verzekeren; Ik zal doen wat ik kan om de mijne te houden.
Ik beloof het. Rust zacht.