Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Fientje Ahlheid

02-05-194029-01-2020

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Foto
        reactie 19   |   niet OK

        Zo liefdevol samen op onze 25 jarige bruiloft op 23 juni 2019.


        Marc & Esther - Vleuten
        4 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • Dag lieve Fientje
        reactie 18   |   niet OK
        Lieve Fientje,
        Eigenlijk zo lang ik mij ‘goed’ kan herinneren zijn jij en Theo al in ons leven. Eerst als vast anker punt voor mijn moeder Annelies, later als steun voor mijn vader Carel. Met liefde en weemoed heb jij de gekoesterde foto’s van hen een prominent plaatsje in jouw keuken gegeven. Na het overlijden van mijn moeder werd onze band heel hecht, warm en intensief.
        Telepathisch waren onze contacten.. jij belde of appte mij (of andersom) en vaak hadden wij dan dezelfde actie in gedachte. Oh wat genoot ik van onze enorm lange telefoongesprekken (jij bleef maar aan het woord ), onze lunches, wandelingen, high teas etc. In elk gesprek of ontmoeting vertelde jij hoe jij mijn moeder dagelijks miste, mocht je haar ergens tegen komen, wil je haar dan een knuffel van mij geven?
        Jij was als een tweede moeder voor mij en ondanks het leeftijdsverschil ook een vriendin. Lieve Fientje, ik mis het nu al dat ik je niet even kan zien, bellen of appen.
        Hoe onwerkelijk is dit, jullie waren samen vorige week nog op bezoek bij Marc en genoten van het warme welkom van Marijn en Lucas, en dan ineens piep je er tussenuit.
        We hadden de afspraak om vrijdag te gaan lunchen, en ik zou je dan antwoord geven op je vraag “Past het geborduurde witte laken?”. Tja, dat antwoord geef ik je dan maar zo: Zekers, het past ongelooflijk mooi (met een traan in mijn ogen). Zo blij mee! Ik vond het al heel speciaal maar nu helemaal.
        Ik koester nu nog meer de speciale armband die ik van je heb gekregen voor mijn 50ste verjaardag.
        Dank je wel voor je onvoorwaardelijk liefde op alle fronten.
        Voor altijd in ons hart.
        Liefs Marc, Marijn, Lucas en Esther.


        Marc & Esther - Vleuten
        4 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 17   |   niet OK
        lieve Fien
        Wat een ramp dat ik je net gemist heb. De volgende dag zouden we naar de Hermitage gaan en ik verheugde me er zooo op. Zo graag had ik je weer gesproken...….We kennen elkaar al zolang, sinds de eerste vrouwen gespreks groepen in De Zocherstraat.
        En jij was het die onze vriendschap gaande hield. Je kwam naar Engeland, je was bij mijn huwelijk daar en reisde met mijn familie daar naar toe en mijn broers waren zo gesteld op je en jij verdedigde ze als ik moeite met ze had. Er was ook competitie tussen ons wat natuurlijk vooral van mij uitging, ik stom kop... Maar ik was gek op je en ik voel het nu meer dan ooit. Zooo verdrietig. Ik heb mooie foto's van je gevonden, het lukt me niet om ze hierbij te plaatsen, jammer. .,want je was zo mooi.
        Ik kom zondag om met Theo en je vrienden samen onze vriendschap, liefde voor je te vieren. je Annelies

        Annelies - Amsterdam
        4 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 16   |   niet OK
        Mijn god, wat vonden we elkaar eigenwijs. We bekeken elkaar argwanend.
        Fientje afkomstig uit een rood nest (ze kreeg van haar vader altijd rode tulpen
        op haar verjaardag), ik rooms katholiek opgevoed (maar afvallig). Les extrèmes
        se touchaient.

        Fientje was 19 en fladderde rond op een kantoor, door iedereen bemind. Ik was
        16 toen ik daar binnen kwam. Nog een beetje verlegen. Na de aanvankelijke
        stroefheid ontstond er al gauw een dikke vriendschap. En plezier. Wat hebben
        wij gelachen. Als ik daar aan terug denk, zie ik nog de zure gezichten om ons
        heen om zoveel jong en onbedaarlijk plezier.

        Het plezier en levenslust dat als een rode draad door het leven van Fientje is
        geweven. Die draad die ze ondanks alle moeilijke perioden die ze heeft meegemaakt
        altijd weer oppakte. Niet stuk te krijgen. “Taaie rakkers zijn we” zei ze altijd.
        Ondanks alles dacht ik dat ze het eeuwige leven had. Nou ja, 100 dan, moest toch
        kunnen.

        Zelden ben ik zo geschrokken als de vorige week toen Theo me belde. “Hallo, ben je
        daar nog?” “Theo, jongen, ik zit te janken”.

        Fientje was er altijd. Als vriendin. Als klankbord. Als oppas, van Robbert. Als huisbaas,
        van Nina May. En altijd, altijd oprecht geïnteresseerd en meelevend.

        Ik ben blij voor haar dat ze de tweede helft van haar leven nog zo’n fijne tijd heeft
        gehad met Theo. Mooie reizen, fijne concerten en onverminderd veel waardevolle
        vriendschappen.
        We hebben nog voor jaren mooie herinneringen op te halen, Theo, en dat zullen we
        doen ook.
        Hou je taai.

        Leo

        Leo - Amsterdam
        4 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • always on in my heart
        reactie 15   |   niet OK
        I knew you in the spring of my life. It was like a party. Then your words of wisdom translate to me to my summer. Some month ago were my fall and again you bring me wings to follow my fly. It was more easy to me fly with the rest of the birds to the south escaping to the winter. Now the sad rain transform on snow like the first time I saw together in your house. But I'm sure that if you live in my heart there will come back the spring. I won't to stop your fly to take you near to me forgetting that the most important were your fly. Always you will be with me in my heart. Thanks lovely friend!

        Jose - Cuba
        4 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 14   |   niet OK
        Onlangs waren we, bij ons laatste bezoek, na een tocht door de Betuwe met Fientje en Theo uit eten bij de rivier.
        Een mooie nostalgische plek en een genoeglijk samenzijn waar we allemaal van genoten.
        Voor herhaling vatbaar, vonden we.
        Helaas. We zullen onze lieve vriendin, altijd belangstellend en attent, gaan missen.
        Marjolein en Nico


        Marjolein/Nico - Amsterdam
        4 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • reactie 13
        Theo

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Theo - Oudorp

        4 februari 2020

      • Afscheid Fientje?
        reactie 12   |   niet OK
        Lieve Theo, Anneke, familie en vrienden,
        Natuurlijk is het een schok....te horen dat Fientje is heengegaan. Maar wat heeft ze dat in haar eigen stijl kunnen doen! Geen lang lijden, geen aftakelen, geen begrafenis of crematie. Helder, definitief: no nonsense.
        Gelukkig wel een informele afscheidsborrel....
        Herinneringen die blijven:
        . In de eet groep, om beurten bij elkaar eten, het leven doornemen en pleziermaken, lachen.
        .Als (bijna) buren in Amsterdam. Een enorme witte kool scoren op de ten Kate markt voor 1 gulden. Die vierendelen en met vier buurvrouwen elk voor een kwartje wel 5 dagen ervan eten.
        . Als een van de eersten was Fientje erbij toen Emma geboren was en later ook bij Marie Fien. De eerste stapjes van Emma, de eerste woordjes van Marie Fien: Fientje was er getuige van....en hoe: stralend en schaterend.
        . Eindeloze gesprekken over de essentie van levens zaken, over en weer. Maar ook vaak over opvoedingskwesties, wat voor mij als moeder alleen, een stevige ondersteuning was.
        . Uitjes, fietstochten en logeerpartijen.
        Fientje hoorde bij onze'extended family'. En zo zal ze in onze herinnering blijven.

        Lieve Theo en jij was daar ook . En daar houden we je graag.
        Duurzame gesprekken, wandelingetjes, bezoekjes, een schaterlach....zo zetten we graag de zelfgemaakte familieband voort.
        Marleen Heeman

        Marleen - Castricum
        4 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • Dag liefje,
        reactie 11   |   niet OK
        Wat is het heerlijk, als er iemand is, die onvoorwaardelijk, héél veel van je houdt. Dat heb ik 33 jaar lang mogen beleven. En zij genoot ervan dat ik ook zo van haar hield. Dat was heerlijk, en dat is nu een prachtige herinnering. Al kijk ik nu wel met spijt en pijn terug op enkele ruzies en de keren dat ik voor mijn eigen zaakjes koos.

        Altijd was ze aan het denken hoe ze het mij naar de zin kon maken en hoe ze mij voor tegenslagen en negatieve stemmingen kon behoeden. Als ze ziek of zwak was, vond ze dat erger voor mij dan voor zichzelf. Het ging zó ver, dat ze dreigde alleen te gaan wonen als haar conditie verder achteruit zou gaan, omdat ze geen blok aan mijn been wilde worden. Wat fijn dat ze voor een lange slepende ziekte is behoed.

        Zij was bijna altijd vrolijk, zij ging er tegenaan, vol goede moed. Dat was heel prettig voor een piekeraar zoals ik. Zij wist precies wat ze wilde, en hoe ze erover dacht. Dat was (meestal) ook heel prettig voor een twijfelaar zoals ik.

        Maar ze was ook een “kortsteert”, zoals dat hier in Amerongen heet: ongeduldig en soms fel en heel direct. Dat vond niet iedereen fijn: je hield van haar of niet. En zo was het omgekeerd ook. Dat ongeduld maakte haar ongeschikt om lang afhankelijk van de hulp van anderen te worden. Daar was ze erg bang voor, en dat is gelukkig niet gebeurd.

        Haar psychologisch inzicht, haar intuïtie en haar diepgaande, oprechte belangstelling voor mensen, en haar betrokkenheid, waren in mijn ogen haar grootste gaven. De mensen, die waren haar grote passie. Het leek soms wel of ze bij een ontmoeting al na enkele minuten meer over die persoon wist dan die persoon zelf. Daarna investeerde ze meestal veel tijd en energie om mensen meer inzicht in zichzelf te geven, knopen te ontwarren en problemen op te lossen. In zulke gesprekken had zij een oneindig geduld.
        “Kijk in die griezelige diepe donkere spelonken van je ziel, om te ontdekken wat je liever niet onder ogen wilt komen, om te weten wat je werkelijk wilt en waar je eigenlijk bang voor bent.”

        Wat verschrikkelijk dat ze er niet meer is, wat een leegte, wat een stilte, wat een gemis! Maar we moeten bedenken dat haar conditie de laatste anderhalf jaar wel verder af nam. Dat begon steeds meer een probleem voor haar te worden. Het is een troost dat ze, na een knusse avond samen op de bank, na vier uur heftige pijn en hectiek, maar ook nadat wij nog een paar woorden konden wisselen, in slaap viel, en daarna in alle rust stierf.

        Theo - Amerongen
        4 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 10   |   niet OK
        Lieve Theo, wat een verschrikkelijke tijd moet dit voor je zijn. Het is voor ons nog steeds niet te bevatten, maar voor jou de harde werkelijkheid, waar je mee moet zien te leven.
        We zijn nu een paar dagen in Mexico en ik denk veel aan jou en ook aan alle momenten samen vanaf dat we elkaar leerden kennen. Sinds 1991 is dat al. Eerst als nieuwe collega Theo, maar met de tijd werd dat al gauw Theo en Fientje. Na mijn scheiding werd dat gevoel nog veel sterker. Ik heb de deur niet bij jullie plat gelopen, maar naar mijn gevoel waren jullie een grote steun en werd het nog meer Theo en Fientje.
        Arlen en Rafa hebben ook mooie herinneringen aan dat ik met hun bij jullie op bezoek ging. Ook altijd de belangstelling van Fientje hoe het met alle kinderen ging, niet alleen Arlen en Rafa, maar ook later met Ton naar Rens en Anouk. Ook fijn dat toen Ton in mijn leven kwam de vriendschap door ging.

        De rare tijd in 2008 rond de overname maakte denk ik ons contact nog intensiever. Ik heb de laatste tijd vaak gedacht dat die overname er gelukkig in ieder geval voor gezorgd heeft dat jij veel eerder dan je anders waarschijnlijk had gedaan met werken gestopt bent en daardoor ook veel meer tijd had om samen met Fientje veel te reizen en op vakantie te gaan en gewoon al veel eerder meer tijd samen te zijn. Aan de andere kant maakt dat het gemis zo mogelijk misschien nog wel groter.
        Jullie laatste bezoek samen nog maar net geleden aan ons krijg ik niet meer van mijn netvlies af. Ik draai de film steeds weer af, wat hadden we een leuke middag en avond samen. Die dag blijf ik nu voor altijd koesteren.

        Marijke - Purmerend
        3 februari 2020

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.