Toen ik op mijn 16e een Yamaha bromfiets kreeg, ging ik er ook af en toe mee naar Opa de Boer in Zwolle. Vooral op de vrijdag want dan was er vaak veel familie omdat opa dan vis bakte. Erik was helemaal weg van die mooie bromfiets. En als oom Eef en tante Rie er een keer niet waren dan ging ik naar ze thuis.
In 2005 hebben we elkaar weer getroffen tijdens de familiereünie en zag dat Erik nog steeds een brede glimlach op zijn gezicht had. Daarna was het weer even stil tot ik hem plotseling op een evenement in het Weezenlandenpark trof en we gezellig hebben bijgekletst.
De laatste keer dat ik hem zag was bij de uitvaartdienst van oom Albert de Boer; hij vertelde dat hij moeilijk kon zitten i.v.m. uitgezaaide darmkanker. We hebben elkaar niet meer gesproken en op een vraag van mij om weer even bij te kletsen kwam geen reactie meer. Ik vermoed dat daar te zwak voor is geweest.
Ik hoop dat hij alle familie in het hiernamaals terug heeft gevonden en nog regelmatig mag lachen.
Het ga je goed Erik.
Je oudste neef Jan