Lieve Engel, het is alweer ’n hele tijd geleden dat wij elkaar echt gesproken hebben. Tijdens de pandemie belde ik je op en we spraken af om elkaar weer te zien als alle ellende achter de rug was. Het heeft niet zo mogen zijn en dat spijt me enorm. Maar aan “had ik maar” heb je nu niet veel meer, dat dan sla ik dus maar over. Een dure les, dat wel.
Vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten in Amstelveen was er die klik. Zoiets valt niet uit te leggen, die is er of die is er niet. We spraken elkaar vaak en veel en al snel viel op dat we bijzondere raakvlakken en overeenkomsten hadden. Diepe gesprekken, afgewisseld door schandalige lachbuien, waarbij de tranen ons over de wangen biggelden. De laatste dagen komen ze terug in mijn gedachten. Iets om zeker dankbaar voor te zijn.
Waar ik steeds aan moet denken de laatste dagen: we spraken eens uitgebreid over doodgaan, hoe vreemd dat misschien nu ook zal klinken. Volgens mij kwamen we daar op, omdat we (toen nog) beide onze moeders op leeftijd hadden met alle gedoe wat daar nu eenmaal bij hoort. Jij vertelde me lachend dat een afscheidsplechtigheid voor jou pas geslaagd zou zijn als iedereen hartverscheurend zou huilen om je heengaan, dat bij wijze van spreken de dozen kleenex niet aan te slepen waren en iedereen heel verdrietig was omdat jij dit aardse tranendal zou hebben verlaten.
En weet je, Engel? Ik heb zo maar het idee dat jouw wens gaat uitkomen, als ik alle reacties op jouw overleden zo bekijk. Ik ga het in ieder geval niet droog houden, geloof me maar. En volkomen terecht: je was ’n mooi mens met het hart op de juiste plaats.
Dank je wel dat ik je heb mogen kennen. En misschien tot ooit. Dikke kus en goede reis. X

Lieve, lieve Engelien, ondanks dat we elkaar niet veel meer zagen, bleef de band altijd. We hadden elkaar op een gegeven moment zo’n 10 jaar niet gezien of gesproken door allerlei omstandigheden, maar toen we elkaar weer zagen, omhelsden we elkaar en vielen de jaren weg…we hadden elkaar gisteren nog gezien, zo leek het. Jij omschreef het zo mooi en zo waar: ‘Met sommige mensen ben je verbonden met een zilveren draadje; bij ons is dat zo.’
Lieverd, hopelijk zien we elkaar ooit weer en voelt het dan ook alsof er nooit een afscheid was. Dat plekje in mijn hart blijft van jou. XXX

Lieve Engelien......ik weet niet beter dan dat jij aan de Wandelweg hebt gewoont.......eerst met buurman en buurvrouw en daarna jaren met Jan.
Ik was regelmatig bij jullie over de vloer ...... eten in de keuken met buurman en buurvrouw......die ook oppaste bij ons.....bij jou en Jan (en Micky ) en dollen in de tuin achter op t gras........je bent getrouwd met Ab........maar voor mij blijf jij Engelien Schollee💗

Je gaat nu naar buurman en buurvrouw......Iliana en andere dierbaren......rust zacht.....💖

Beste Ab, ik wil jou en alle nabestaanden heel veel sterkte toewensen met het verwerken van dit verlies. Ik heb sinds lange tijd niet echt meer contact met je gehad, maar wil je desondanks heel veel kracht toewensen om met dit plotselinge verdriet te kunnen omgaan.
Jaap Bond, Bond Administratie | Advies

Ach lieve Engel,
Ik kan en wil het nog steeds niet geloven. Wat ontzettend verdrietig ben ik. We hebben zoveel mooie, leuke, verdrietige en leerzame momenten met elkaar meegemaakt. Al sinds 1997. Met ons groepje van 4 erop uit en ons weekendje Valkenburg zo gezellig. Buikpijn van het lachen midden op straat. Wij deelden de kamer altijd samen en onze gesprekken ga ik enorm missen. Hoe dan ook jij wist altijd wel raad.
Laatst nog zei je: "we gaan weer plannen hoor nu mag het weer" helaas Engel blijkbaar hebben ze je boven hard nodig.
Je bent altijd heel trots en verliefd geweest op jouw Ab. Als je het over hem had straalden je ogen. Jouw Ab moet zonder jou nu verder maar ik weet zeker dat je altijd naast hem zult staan daarvoor is jullie liefde oneindig. En onze vriendschap, die koester ik zolang ik hier ben.
Dag onze liefste Engel, goede reis, wat ben jij goed geweest voor ons hier op aarde. Ik buig voor je en dankje met heel mijn pijnlijke hart.
Hou van je.
Liefs Sharon en familie.