Lieve buur en buuf,
Gernot en ik kregen in december 2003 de sleutel van onze woning. Er stond een forse renovatie op de planning. Nog voordat de eerste stukken behang van de muur waren gehaald, kwam daar onze nieuwe buurman aan: “Hoi, ik ben Ab, kan ik jullie ergens mee helpen?” Enkele ogenblikken later kwam ook onze nieuwe buurvrouw kennismaken. Het was het begin van een fijne buren- relatie, die, naar ik wel kan zeggen, overging in een vriendschap. Hoeveel mazzel kun je hebben met je buren?
Lieve Engelien, lieve, lieve, buuf.
Nu we jou, veel te vroeg moeten missen, heerst er verdriet, maar bovenal dankbaarheid.
Dankjewel voor de vele fijne momenten samen. Onze vele bbq’s, de wijntjes in de tuin of bij een van ons thuis. Wat hebben we gelachen en wat was het gezellig. Je heerlijke droge humor die soms plots uit het niets opdook. Wat gaan we die humor en gezelligheid van je ongelofelijk missen.
Dankjewel ook voor alle goede zorgen voor ons “vee” en ons huis, als we weer eens voor korte of langere tijd in het buitenland vertoefden.
Dankjewel voor de vele lieve, met zorg uitgekozen, kaartjes aan ons en zelfs onze (kat) Mick. De vele bossen bloemen, de lieve woorden bij verdriet en blijdschap. De gezellige koffie-klets- praatjes en niet te vergeten.....je niet te evenaren erwtensoep. Rond deze tijd van het jaar stuurde Gernot je vaak een berichtje met:.....mmmmm, lekker, ik ruik erwtensoep. Een paar uur later volgde dan altijd een bakje met een nog warme inhoud.
Maar bovenal....dankjewel voor je liefde voor Emma.
Toen we haar eindelijk mochten verwelkomen, deelden jullie mee in ons geluk. Altijd was er interesse in haar wel en wee. Altijd werd er voor haar verjaardag of de feestdagen gevraagd:” In welke fase zitten we nu? De LOL of unicorn fase, of moeten we verder denken?” Om vervolgens met zorg een cadeautje voor haar uit te kiezen. Emma wist je altijd te vinden.....gewoon voor een klets-praatje of om je een kaart te laten schrijven voor papa of mama, toen ze zelf nog niet kon lezen of schrijven.
Ze heeft jullie zelf uitgekozen en gevraagd om haar Peter en Meter te zijn. Toen de foto’s van haar Communie niet waren wat we er van verwacht hadden, kwam buur Ab met de oplossing op de terugkom-dag. Buur Ab had een super camera en dankzij hem en jouw aanwijzingen hebben we die dag prachtige foto’s gemaakt, om vervolgens aan het einde van de foto sessie met z’n allen, in ons beste pak, het zwembad in te duiken. Die foto’s zijn geweldig en ik durf te wedden dat er maar weinigen zijn die zo’n Communie foto hebben.
Lieve buuf....Er zijn zoveel mooie en fijne herinneringen die we aan jou hebben. Te beseffen dat er geen nieuwe herinneringen met jou erbij zullen worden gemaakt, doet pijn.
Toen ik Emma laatst moest vertellen dat het erg slecht met je ging en we ons op het ergste moesten voorbereiden, hebben we in de kerk menige kaars voor je gebrand. Op een van die momenten zei Emma: “Maar mama, buurvrouw blijft gewoon bij ons hoor, alleen zien we haar nu niet meer”. En daar heeft ze gelijk in. Want wie of wat je in je hart bewaard, is nooit ver en écht bij je vandaan!
Lieve buuf, dankjewel voor alles!