Ouders van Emo heel veel kracht en sterkte in deze verschrikkelijke nachtmerrie. Je kind op deze manier moeten los laten is verschrikkelijk. Mijn gedachten zijn bij jullie. Zaterdag, begreep ik maar niet waarom ik niet opgeroepen was,burgerhulpverlener en stond nog perplex dat ik 't uiteindelijk begreep. EMO leerde Ik 13 jaar geleden kennen, doordat hij altijd speelde met de buurtkids hier. Lekker verstoppertje spelen, of met de waterslang hier vd buren. Vervolgens zie je hem opgroeien, als een jong volwassen tot volwassenen. Zag hem standaard 2x per dag. Naar de bus en vanuit de bus naar huis. En soms op zijn racefiets. Afgelopen donderdag of vrijdag. Liep hij door de straat met zijn koptelefoon, hij kwam voor mij, van een andere kant dan ik gewend was van hem. Keek hem aan, gaf hem een glimlach van hey. Normaal was het altijd woorden met hoi. Maar laatste keer dat ik hem zag, was het zonder woorden. Dat heeft nu een waardevolle betekenis gekregen. Mijn gedachten zijn bij jullie, en wens iedereen veel kracht toe.
