Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Emo, als ik aan jou denk dan moet ik alleen maar lachen haha. Wat een ongelooflijk fijne man was jij! De uitspraken die ‘typisch Emo’ waren zal ik nooit meer vergeten. Om er even 2 te noemen:

“Die griet is smoorverliefd!”
We hadden zin om het avontuur op te zoeken en besloten bij een oud-vakantieliefde van mij langs te gaan in Nijmegen. Die avond gingen we uit en had jij met je charmes het nummer van een meisje geregeld. De volgende dag was je hevig met haar aan het appen en ontstond het idee om nog net voordat we terug gingen naar Langedijk met haar te lunchen. We hadden uitgerekend dat je in totaal maar maximaal 30 minuten met haar kon zijn en dit bracht je toch wel erg aan het twijfelen.
Je hield al niet zo van opschieten en je vroeg jezelf dan ook af of dit het moment was om toch je best te doen. "Is ze alle stress voor die 30 minuutjes wel waard?" "Vind ik haar wel leuk?" "Wat moet ik hiermee doen?"
Het was overduidelijk dat je een onwijs moeilijke beslissing moest nemen waar de toekomst van de hele wereld van zou afhangen. Ik zat je een beetje te sturen naar ‘niet gaan’ omdat ik aan alles bij je merkte dat het van jou niet per se hoefde. Ik ging helemaal stuk toen je op jouw droge en overtuigende manier zei:
“Maar Pat, die griet is smoorverliefd! Ze wil nog een glimp van me opvangen!”
Uiteindelijk waren we het er samen over eens dat, als ze hem zo geweldig vond, dat ze maar naar Amsterdam moest komen. Ze moet maar voor hem gaan rennen in plaats van andersom.

“We kunnen toch kroelen?!”
Het was aan het einde van weer een memorabele stapavond en jij was kwijt. Na 10 minuten zoeken zag ik je op een hoekje staan met een groep meiden. Je was klaarblijkelijk nog lang niet klaar met de meid die je zojuist in de kroeg had ontmoet. Je stond met een big smile met haar te praten en zo nu en dan keek je vol ongeloof naar haar. Ik liep naar je toe en zei tegen je dat we met onze groep al een tijdje op je stonden te wachten (zoals altijd) en dat het ons niet uitmaakt wat je doet, maar dat wij in ieder geval naar huis gaan.
Je gaf aan dat je waarschijnlijk wel bij haar zou slapen dus dat was geen probleem! Dus ik zei, "Emo, weet je het zeker?" "Aaah weet nog niet zeker…" "Oké ga het regelen dan!" "Oké oké … nog even een goed moment vinden!"
Een paar minuten later hoorde ik je zeggen “Zullen we anders bij jou slapen?” waarop het meisje aangaf dat dit voor haar niet zo goed uitkwam. Het mooie was dat jij direct je antwoord klaar had liggen. Zonder ook maar een seconde na te denken zei jij vol overtuiging:
“We hoeven niet iets te doen hoor, we kunnen gewoon lekker een nachtje kroelen.”
Oh wauw wat ging ik stuk om die opmerking. De overgave waarmee je het bracht en de overtuiging in je stem maakte deze opmerking le-gen-dar-isch. Je geloofde er helemaal in dat dit de situatie volledig zou veranderen en dat dan wel ze volmondig ja zou zeggen. Ondanks je inzet wilde ze helaas ook niet een nachtje kroelen.

Respect
Naast de mooie avonturen die ik met je beleefd heb, heb ik je ook gekend als een vriendelijke, behulpzame, leergierige jongen die iedereen met respect behandelde. Ieder woord die uit jouw mond kwam, kwam vanuit een geweldig goed hart. Je was altijd positief en als iemand anders een andere mening had dan verkoos jij het om op die mening door te vragen en hem naast die van jou te leggen. Iedere mening was in jouw ogen goed en je vond het vooral erg interessant hoe anderen van jouw mening konden verschillen. Ik zag altijd aan je ogen dat je na een diep gesprek nadacht over wat jij uit het gesprek kon halen en hoe je dit voor jezelf kon toepassen. Het voelde alsof je het mee naar huis zou nemen en er thuis nog eens flink op ging broeden.

Complimenteus
Ook was je altijd erg complimenteus. Je had voor iedereen een goed woordje over en in plaats van dat je het gevecht aanging om te kijken wie er beter was, was jij altijd degene die er van genoot als iemand ergens in excelleerde. Je was vervolgens ook de eerste die hier dan een opmerking over maakte. Dat vond ik altijd een mooie eigenschap van je!

Dank je wel Ome Emo!
Emo, ik wil je bedanken voor alle mooie momenten! De avonturen die we samen beleefd hebben, de mooie gesprekken die we gevoerd hebben en zelfs voor alle uren die je mij hebt laten wachten.
Emo, je was echt eigen. Er was niemand zoals jij! Ik ben je echt ontzettend dankbaar voor alles! Rust zacht Ome Emo!

Groetjes Patrick

Emo,
Dat ik dit ooit voor jou zou schrijven, is nooit bij mij opgekomen, logisch natuurlijk,
mijn vrienden gaan niet dood, mijn vrienden hebben het eeuwige leven, net als ik. Mocht dan toch een van mijn vrienden overlijden dan zou dat pas in de verre toekomst zijn, een zorg voor later, dat die verre toekomst dichter bij zou zijn dan ik dacht dat zag ik niet aankomen. Op momenten als deze kom je erachter dat het eeuwige leven niet voor iedereen is weggelegd. En wat is dat eeuwige leven dan?
Ik zou daar graag nog een keer met je over sparren, zoals we wel vaker deden over van alles en nog wat. Iemand zei mij ooit dat je pas weg bent als de laatste persoon die jou gekend heeft zijn laatste adem uitblaast, in jouw geval zal dat dan nog lang duren.
Voor wat het waard is zal ik je in ieder geval nooit vergeten.
Want zonder dat je het misschien zelf door hebt gehad keken er veel mensen naar je op inclusief ikzelf, naar jouw manier van denken, je vriendelijk- en redelijkheid en je hele doen en laten.

Ik weet nog goed dat ik voor het eerst in je kamer in de Indische buurt was. Wat ging het toen allemaal goed. Wat hebben we veel leuke dingen gedaan in Amsterdam, Langedijk en daartussen. Wat waren er nog veel plannen en ideeën,
waar we dan ook vaak over hebben gesproken.
Plannen en ideeën die je nooit hebt kunnen uitvoeren. Wat een gemis.
Jij bent nu van elk waarheen bevrijd, ik blijf hier nog wel even om te kijken of ik nog wat van mijn plannen en ideeën kan maken.
Het ga je goed Emo,
Sven Laan

Soms, al dromend kan ik vliegen
En al vliegend ben ik vrij
Niets te willen
Niets te weten
Niets te moeten
Dan er zijn
Onder mij zie ik het stromen
In een zuiver perspectief
Boven mij een onafzienbaar peilloos diep
Onpeilbaar niets
Soms, al wakend kan ik voelen
Als een vogel in mijn droom
Hoe het is om niets te hoeven
En te zien hoe alles stroomt

Emo was een heel bijzondere student. We zullen hem enorm missen bij de afdeling Psychologie. Heel veel sterkte gewenst voor al zijn dierbaren.

Emo,
Vanaf groep 6/7 leerde ik je echt kennen, maar daarvoor kon ik je al. Jij was namelijk de jongen die altijd opendeed voor +- 10 kinderen die elke keer weer voor je deur stonden om met je te spelen. Je was drie koppen groter en zij zagen jou echt als de 'Grote Vriendelijke Reus'.

En dat was je ook. Niet alleen voor hen, maar ook voor mij, onze vrienden en alle andere mensen die je leerde kennen.

Er zijn zo veel mooie herinneringen die we met z'n allen hebben gemaakt. Van simpelweg een balletje trappen op straat tot vakanties in het buitenland. Je was zo leergierig en vroeg altijd hoe het met iemand ging, je vroeg door op dingen die je interessant vond en hierdoor werd je een steeds wijzere man, waar wij ook weer veel van konden leren.

Emo, je hebt mij onwijs veel laten lachen, de mooiste herinneringen samen laten maken en altijd een fijne plek gegeven wanneer dit nodig was. Ik hoop dat jij nu ook een fijne plek hebt gevonden.

Je beste vriend, Maxx.

Lieve familie en vrienden van Emo,

Ontzettend veel kracht en sterkte toegewenst, dit nieuws komt aan als een bak ongeloof toen ik dit net hoorde van een mede-psychologiestudent. Ik heb letterlijk maar 1x met met Emo een keer tijdens een Network-Workshop van de UvA een groepsopdracht gedaan, maar ook letterlijk alles wat jullie over hem zeggen heb ik in een eerste indruk en de daaropvolgende 15 minuten meegemaakt en ervaren. Wat een ongelofelijke, vriendelijke, ambitieuze en oprechte jongen is dit. Wat vreselijk dat de wereld zo’n bijzondere jongen nu moet gaan missen.. Ik kan het niet geloven dat dit in hem omging. Mijn gedachten zijn bij jullie allemaal.

Heel veel sterkte met dit onwerkelijke verlies,
Irene Ruhe
(Mede-psychologiegenootje)

Lieve Emo,

Als bijna brugpiepers leerden wij elkaar kennen, wanneer dat exact is geweest weet ik niet meer. Het zal rond 2009 zijn geweest, de klik was er meteen.
Waar veel jongens zich op die leeftijd een soort schild voorhielden deed jij dat anders.
Jij koos er voor om gewoon Emo te zijn, lief, zorgzaam en open.
Ik had nooit gedacht dat ik in die periode mijn vrienden voor het leven heb gemaakt.
Wat hebben we een hoop herinneringen gemaakt..
Voetballen bij de Duizend eilanden school, zwemmen bij de Noorderplas of gewoon uren “chillen” bij het achtje dichtbij de Primera. Waar we ooit één van onze eerste sigaretjes hebben gerookt. Hoe lang je ook was, hoe zwaarder je stem werd ze trapte er niet in. Dan moesten we altijd eerst meerdere plekken bezoeken om dit uiteindelijk te kunnen regelen, maar het lukte ons altijd.
Daarna rookte wij met 4 of 5 man een sigaretje, uit een pakje L&M die we samen deelde. Ik durf te wedden dat wij de eerste pakjes niet eens over onze longen hebben gerookt. En maar hoesten en proesten als dat wel gebeurde Maar hey, we stonden er wel stoer bij. Het roken zagen wij overigens niet als een probleem.
“We konden toch gewoon stoppen wanneer wij dat wilde?”
Zo gezegd, zo gedaan, het is jou inderdaad niet heel moeilijk af gegaan om te stoppen.
Mij is dat nog niet gelukt, je consequentie was dan ook bewonderingswaardig te noemen.

Zo nam je me op latere leeftijd wel eens mee te sporten, hoe moeilijk het ook was om mij te motiveren. Ook daar had je wat voor, Pre workout! Als je dit neemt warmen je spieren sneller op en je zal er beter van trainen. “Kom op Sam, ik maak ook een glas voor jou”. Toen we bij de laatste rotonde aan kwamen rijden vroeg ik je nog, “is het normaal dat alles begint te tintelen?” Ja! Zei je overtuigend. Dat betekend dat het gaat werken. Eenmaal in de sportschool heb ik één gewicht aangeraakt, de rest van je workout heb ik helaas op het toilet moeten doorbrengen, mijn lichaam kon dezelfde hoeveelheid natuurlijk helemaal niet aan. En dat heb ik geweten ook.
Gelukkig was ik net op tijd om samen weer naar huis te rijden.

Vroeger fietste jij vanuit Bram vaak met mij mee tot het begin van mijn straat, zodat ik niet alleen hoefde te fietsen, en mijn moeder gerust zou zijn. Onze vriendschap heeft stand gehouden tot het punt dat ik mijn rijbewijs haalde, en jou “ff een slinger naar huis kon geven” zoals je dat altijd vroeg.

S ’avonds een appje van je krijgen, waarin stond “ey, is er nog een planning?” Om vervolgens te wachten tot je ouders naar bed waren. Zoals altijd gingen we met z’n 3e een kaartje leggen aan de ronde tafel in je keuken, daarna deden we steen papier schaar om te bepalen wie de tosti’s ging maken, ook als ze al in het tosti apparaat zaten deden wij steen, papier, schaar om te bepalen wie ze in de gaten hield, en wie ze er uit zou halen. We zaten vaak tot zo laat bij je thuis, dat uiteindelijk de studentenhaver en het laatste mandarijntje er ook aan moesten geloven.

Lieve Emo, bedankt.

Bedankt voor de diepgaande gesprekken, de inhoudsloze gesprekken, de lach kicks en de momenten dat we samen discussieerde over welk nummer wij van Hef zijn nieuwe album het “hardst” vonden.

Bedankt voor alles wat je gegeven hebt. Ik ga je missen maat.

“Je bent en blijft de beste vriend die ik mij ooit heb kunnen wensen.