Lieve Bieb,
Wat mis ik je.
Ik blijf maar aan je denken en aan de laatste keer dat ik je zag.

8 weken geleden bij oma voor het eten.
Wat hadden we een gesprekken
Ik geloof dat we uren met elkaar hebben zitten praten, we hadden het over het leven en je had het over dingen waar je mee zat of mee gezeten had. Je was zo ontzettend open.
Je liet een boekje zien waarin je had geschreven in Ierland laatst en deelde de hele inhoud met Oma en mij.

Maar je was ook zo opgewekt, Ierland had je goed gedaan en je had ongelooflijk veel zin in Finland. Je zou daar allemaal leuke dingen gaan doen en daar ook nog studiepunten voor krijgen. Ik vraag me af of ik iets aan je had moeten kunnen zien of opmerken, maar ik besef mij ook dat op deze manier denken je niet terug gaat halen.

Je what's app'te me later dat ik je had geinspireerd met mij nabijheid die keer. Wat je hier precies mee bedoelde weet ik niet, maar wel weet ik dat ik jou wil vertellen dat je mij ook geïnspireerd hebt. Met je doorzettingsvermogen, zorgzaamheid en met wie je was als persoon.

Ook moet ik weer denken aan het familieweekend in 2015. Wat heb ik met je gelachen. We deelden samen een kamer. Volgens mij op de laatste of één na laatste avond hadden we allebei wat op en kregen we zo ongelooflijk de slappe lach. Jij bleef grapjes maken en we bleven samen lachen. Wat had ik dat graag nog meer met je willen doen.

Vorig jaar hebben we nog met elkaar geskeelerd, ik had geen idee wat ik aan het doen was en je hebt mij zo ontzettend zorgzaam geholpen en het mij geleerd.

Bieb, ik zag je niet heel vaak, maar als ik je zag dan was het goed. Bij familiegelegenheden scande ik altijd de ruimte op zoek naar jou, dit ging automatisch
Met jou kon ik altijd over meer dan de koetjes en kalfjes praten en je had en zal altijd een speciaal plekje in mijn hart blijven hebben.

Wat was je een mooi mens. Gevoelig, chaotisch en ontzettend lief.
Wat ontzettend jammer dat we je niet langer in ons midden hebben.

Ik hoop dat je de rust gevonden hebt waar je naar opzoek was.
Rust in vrede lieve Bibi.

Veel liefs,
Eva

Lieve Daan en Theo,

wij hebben jullie dochter leren kennen toen ze op de Fatimaschool kwam in 2000/2001.
Zij werd al snel vriendinnen met onze dochter Maud. Wat een spontaan, vrolijk en gezellig kind.Veel kwamen onze dochters bij elkaar over de vloer. Zij konden het goed met elkaar vinden. Na de basisschool zijn zij het contact wat verloren.
Het is dan ook een enorme klap om nu te moeten horen en lezen dat Bibi er niet meer is.

Het is een enorm verdriet en gemis en een onvervangbaar verlies van jullie dochter.

Veel kracht.

Wendy (moeder Maud)