Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ben van den Hengel

Ben en ik kruisten voor het eerst het pad, in september 1978, nu 43 jaar geleden. We begonnen in dat jaar allebei met de Pedagogische Academie in Amersfoort en waren 18 jaar oud.
We waren tegenpolen: Ben een spontane, extraverte hippie met lange haren en ik een verlegen, stille Tukker. We deelden echter de gezamenlijke humor en het klikte meteen tussen ons. Vanaf dat jaar zijn we onafscheidelijk geweest.
We leerden elkaars familie en vriendenkring kennen en in de zomer van 1979 gingen we met onze eigen vriendengroep gezamenlijk naar Ameland.
We struinden in onze studietijd de kroegen af in Amersfoort, bezochten of gaven samen feestjes en besteedden menig uurtje aan het klaverjassen. Iedere week waren we op zoek naar 2e hands elpees en Ben had in die tijd al een enorme verzameling aangelegd.
In 1981 slaagden we voor de Pedagogische Academie. We kregen relaties: Ben had Petra leren kennen en ik ontmoette later Anita. We trouwden en Anita en ik waren getuige bij het huwelijk van Ben en Petra.
We gingen ieder ons eigen weegs maar behielden het contact, ook toen we allebei kinderen kregen. Onze kinderen leerden elkaar kennen en ook dat klikte.
Toen de kinderen ouder werden en zelfstandig gingen wonen, gingen we elkaar weer vaker zien en in de meivakantie van 2016 zijn we met zijn vieren naar Andalusië geweest. Dit was een onvergetelijke reis en we hadden weer als vanouds ontzettend veel plezier samen.
Kort na deze reis kreeg Ben het vreselijke bericht dat hij ziek was. We waren er kapot van. Ben vocht, samen met Petra , op zijn eigen onnavolgbare wijze, tegen zijn ziekte. We hadden enorm veel respect voor de manier waarop Ben en Petra en hun gezin omgingen met het ziekzijn van Ben. Door hun positivisme leek het de goede kant uit te gaan en maakte Ben steeds weer nieuwe plannen.
Afgelopen zomer, nog maar een maand geleden, hadden we dan ook afgesproken om weer met zijn vieren leuke dingen te ondernemen. We gingen samen fietsen en dronken samen weer een biertje op een terras in Twente.
Helaas kwam onlangs de ziekte in alle hevigheid terug.
Ben maakte nog de geboorte van hun kleinzoon Jaimy mee maar overleed op 11-9-2021 en werd maar 61 jaar oud. Het overlijden raakt ons diep in ons hart. We zullen hem ontzettend gaan missen. We kijken echter terug op heel veel onvergetelijke herinneringen, die diep gegrift staan in ons geheugen. Ben, we zullen je nooit vergeten!!
We wensen Petra, kinderen en familie heel veel sterkte met het verlies van Ben.


”Aqualung, my friend ……………………………….” (Jethro Tull, 1971),

…………………….Goodbye………………………………………………………………

Hans Bakker en Anita Schreijer

Beste Ben,
Samen hebben wij heel wat tips uitgewisseld over film; nu ben je er niet meer, en dat is bijna niet voor te stellen. Twee keer heb je samen met je vrouw Petra een rondreis met mij gemaakt in Spanje, en beide keren heb ik enorm genoten. Petra en jij heb ik vanaf het begin ervaren als enorm lieve mensen, en ik zal nog vaak aan onze momenten samen terugdenken.
Rust zacht Ben, en als eerbetoon zal ik nog af en toe een film kijken waarvan ik zeker weet dat jij die ook zou waarderen.
Veel liefs van Merijn