Herinneren is een vorm van ontmoeten…

I met Bas Senstius when I hosted him and his partner Barabara in St. Petersburg in Russia, as a part of "home exchange" we arranged in April 2015. It was a great pleasure for me talking to him and showing him and Barbara around. He seemed very energetic and eager to learn more about the place he was visiting, to discover new things. He impressed me by his knowledge of the Russian history and literature. He was a very intellectual person, but also quite warm and friendly. The advices he had given us on what to do and see during our own visit of Amsterdam were very helpful. Rest in peace, and my heart-felt condolences to Barbara, his family and friends.

Lieve vrienden, bekenden en familie van Bas,
Ruim twee weken na het bekend worden van de plotselinge dood van Bas vind ik eindelijk de tijd en rust om even wat van mijn herinneringen aan Bas op te halen. Bas en ik kenden elkaar via de journalistiek. Beiden schreven een kleine twintig jaar geleden al over de vluchtelingenproblematiek (die van de jaren negentig). Wij hebben nog samen gewerkt aan een scoop voor het dagblad Trouw. Een scoop die ons door toedoen van mijn toenmalige chef nieuwsdienst door onze neus geboord werd. Hij vond onze scoop nog niet "publicabel". De Telegraaf wel, overigens. Die publiceerde die zaterdag breed op de voorpagina met de bekende chocoladeletters een zeer ongenuanceerd verhaal over corrupte tolken, werkzaam voor de immigratiedienst IND. Bas, ik en alle Trouw-lezers hadden het nakijken. Daar hadden wij beiden flink de smoor over in. Ik herinner mij ook nog het moeizame schrijfproces: twee journalisten werkend aan hetzelfde stuk tekst. Dat schoot niet op. Uren verstreken, zonder dat er veel substantieels op het scherm verscheen. Elke zin werd op een goudschaaltje gewogen. Om uit de impasse te raken, besloten we toen maar dat we ieder een deelopdracht zouden uitvoeren. En dat werkte een stuk beter.
Later zou Bas bij mijn afscheid van Trouw in 2006 tijdens de receptie een legendarische rol vertolken als een soort Frans Bromet: met een camera in de aanslag interviewde Bas de aanwezigen, inclusief de hoofdredactie op een zeer indringende, aanhoudende wijze. Met gemakzuchtige antwoorden nam Bas geen genoegen. Kritisch en behept met enorme dossierkennis maakte hij een "echt journalistieke documentaire", rijp voor Zembla.
Om mijn bijdrage niet al te lang te maken, besluit ik met een herinnering van een paar jaar ervoor. Ik lag in het ziekenhuis met een dubbele longembolie. Bas hoorde ervan, kwam onmiddellijk langs en ronselde iedereen die hij en ik gezamenlijk kenden om mij te bellen en een hart onder de riem te steken. Ook dat was Bas ten voeten uit!
Lieve Barbara, familie, vrienden en bekenden van Bas: ik wens iedereen ontzettend veel sterkte bij het verlies van deze markante persoonlijkheid, die zo treffend beschreven is op de rouwkaart van Bas!

Voordat je met Bas daadwerkelijk een concrete afspraak had ging daar heel veel communicatie aan vooraf: uitstel, andere datum, andere tijd, andere locatie en als je dan uiteindelijk ergens op hem zat te wachten kwam er een sms-je of whatsapp binnen dat het iets later werd (want op de fiets uit IJburg).
Maar als hij er dan was, dan wás hij er ook en was het of hij nooit was weggeweest: dichtbij, een en al belangstelling, warmte, betrokkenheid, opborrelende ideeën, associaties, observaties, invalshoeken, verhalen.
Al met al het wachten meer dan waard. Wat een immens verdriet te weten dat je nu kunt wachten tot je een ons weegt en geen Bas meer...

Lieve familie en vrienden van Bas, allereerst heel veel sterkte gewenst met dit enorme verlies.
Wij willen Bas bedanken voor zijn betrokkenheid bij Dress for Success en het schrijven van o.a. het jaarverslag.

We kenden elkaar niet via,via waren we met elkaar in contact gekomen we hadden bij ons thuis afgesproken om te kijken of er een mogelijkheid was een vervolg te geven aan je " multiculturele safari in Rotterdam"
De tafel van spruit een publicatie uit 2001.Het was een prachtige zonnige dag in mei we zaten op ons balkon je kwam binnen en begon te verhalen
over je safari door Rotterdam zuid.
Een fles witte wijn en een pakje Camel verder had je ons meegenomen door de Afrikaanderwijk, De Hermitage, De Oekraïne ,De Goelag Archipel,
De film Russian Ark en nog een aantal hoogte punten uit de Russische
literatuur en cinema.
Het klikte ,Hanneke en ik hadden ons verheugd op onze volgende ontmoeting juist vorige week hadden we je een sms gestuurd voor een nieuwe afspraak hier in Rotterdam toen Barbara ons belde met het afschuwelijke nieuws.
Het bleef en blijft bij die ene bijzondere ontmoeting.
We wensen Barbara alle liefs en sterkte.
Hanneke van Hintum
Ruud Sies

Ha die Bas,
Bas en ik hebben elkaar leren kennen in boekwinkel Het Nieuwe Boekhuis in Leiden. Bas was mijn eerste boekencollega. Zal ongeveer 1978 zijn geweest dat wij elkaar voor het eerst ontmoetten. Bas en ik moesten aan elkaar wennen. Bas vond mij stiekem maar een beetje een boer en ik keek net zo stiekem tegen hem op. Totdat Bas door kreeg dat ik minstens zo veel las als hij en daar ook een mening over ontwikkelde. Al snel kwamen we bij elkaar over de vloer. Bas woonde samen met Bart Straatemeier waarmee ik vervolgens ook bevriend raakte. Samen zijn we vele keren op stap geweest. 's avonds uit naar Leiden of Den Haag (hoe fouter de kroeg hoe beter: " wil je naar de plee? Je zeikt maar in je broek") en bij terugkeer bleef ik dan bij Bart en Bas slapen op een matrasje in hun kamer en suite. Ik weet nog een keer dat we half vijf in de ochtend thuis kwamen ( de buren spraken er daarna schande van) en gingen slapen , om een kwartier later gewekt te worden door een fucking haan. We zijn er uit gegaan om die haan te zoeken en als we hem gevonden hadden hadden we hem vast gekeeld, maar hij hield zich stil. Tijdje later kwam ik ook in hetzelfde huis wonen en brachten we heel veel tijd samen door. Veel ouwehoren, naar de kroeg, of tot diep in de nacht (om geld natuurlijk) pokeren. Bas humor, scherpte en of hij geld van je kon lenen:-). Heel veel jaren later, we hebben altijd sporadisch contact gehouden, begon de vaart er weer in te komen. Er was gedoe en als jurist kun je daarmee helpen. Opeens waren de rollen een beetje omgedraaid en deed Bas een beroep op mij. Ik kan mij zelf nu wel voor mijn kop slaan dat ik al te intensief contact een beetje af hield. Drufk, druk, druk en zo.
Ik vond het afscheid van Bas indrukwekkend, mooie woorden, mooie muziek, precies naar de smaak van Bas denk ik. Grappig dat de rondom tien uitzending over de vaste boekenprijs nog even werd gememoreerd (ik was daar bij betrokken) dat gaf even een lijjntje Bas. Bas is er niet meer en daarom wens ik zijn vrouw (dat was je eigenlijk al als ik Bas moest geloven) en zijn twee zonen (dat waren jullie allebei als ik Bas moest geloven) enorm veel sterkte bij dit verlies. Nu heb je er vast niets aan, maar ooit kun je je gelukkig prijzen dat je Bas hebt leren kennen. Zoals Bas was er geen een. En Bas, voor mij heb je een stukje van ons vroeger met je mee genomen.
Hans Bousie

dag Barbara, we hebben jou en Bas slecht enkele malen ontmoet.
Het waren gezellige ontmoetingen, warm en betrokken.
Ontzettend verdrietig dat jullie samenzijn zo plots is geeindigd.
We wensen je veel sterkte, laat de aandacht van je buren over je heen komen en warm je er aan.
Kees van Wijk (vader Akko) en Mirjam

Lieve familie en vrienden van Bas,
Dank voor het indrukwekkend afscheid van Bas, vanmiddag in De Goudfazant. Ik ben erg onder de indruk en geroerd.

Heel veel sterkte de komende 80 jaar met het verlies van Bas.

Maarten van Asbeck