Zomaar wat situaties: zag je de eerste keer toen ik uit Suriname over was. We gingen eten met een stel mensen van de (eerste groep) Wallenburg. Ik herinner me een drankgelag, waarna we vliegend over de grachten fietsten, op weg naar huis. Denk aan je uitbundige feestjes, de schreeuwerige (en hilarische) vergaderingen bij Wordt Vervolgd, je wens voor een kind (dat je later ook kreeg). Zie je nog voor me: straal verliefd met Cecilia, hand in hand in de kroeg. Of je enthousiasme en gedrevenheid, toen je samen met Jurrien aan jullie boeken werkte. De laatste keer dat ik je zag was in 2002, toen ik over was uit Rome. Je was zo druk, bleef aan t woord. Toen je 'verdween' heb ik me vaak afgevraagd hoe het met je ging, al hoorde ik daar natuurlijk wel iets over. En opeens was je er weer: op Facebook. Zo aanwezig, en weer zo enthousiast, strooiend met kennis, trots op je nieuwe liefde etc etc. Je was zo gulzig met alles/met leven, je deed niets half. Ik kan niet bij de herdenking zijn, en dat spijt me. Ik hoop dat je allerliefsten het redden zonder jou.
Ciao Bas.
Linda
