Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Nooit meer aan de Nieuwmarkt filosoferen hoe het gelopen had kunnen zijn.

Ik ken Bas uit de tijd dat ik goed bevriend was met zijn broer Peter, dat was in de periode 1972-1994. Samen met Peter bezochten we vaak de oefensessies van Aim, ook gingen we vaak mee naar optredens. Bas was een hele sociale en vriendelijk broer van. Ik heb hele goede herinneringen aan Bas. Dat juist zulke mensen, met het hart op de juiste plek, zo vroeg van ons heen moeten gaan. Ik wens Barbara, Sammy, Primo, Meneer en Mevrouw Senstius, Monique, Peter en Chantal, Bonita en Talisa veel sterkte met het dragen van dit verlies.

Gert Rorije uit Heerde

Bas: highly likable, zowel op Facebook vanwege z'n spitse en geëngageerde bijdragen, als in het echte leven. Geboren verhalenverteller, maar zelf ook regelmatig hoofdpersoon in uiteenlopende verhalen, de een nog ongeloofwaardiger dan de andere. Verhalen die zullen voortleven, al was het maar omdat een hoop mensen veel aan Bas te danken hebben.

Zomaar wat situaties: zag je de eerste keer toen ik uit Suriname over was. We gingen eten met een stel mensen van de (eerste groep) Wallenburg. Ik herinner me een drankgelag, waarna we vliegend over de grachten fietsten, op weg naar huis. Denk aan je uitbundige feestjes, de schreeuwerige (en hilarische) vergaderingen bij Wordt Vervolgd, je wens voor een kind (dat je later ook kreeg). Zie je nog voor me: straal verliefd met Cecilia, hand in hand in de kroeg. Of je enthousiasme en gedrevenheid, toen je samen met Jurrien aan jullie boeken werkte. De laatste keer dat ik je zag was in 2002, toen ik over was uit Rome. Je was zo druk, bleef aan t woord. Toen je 'verdween' heb ik me vaak afgevraagd hoe het met je ging, al hoorde ik daar natuurlijk wel iets over. En opeens was je er weer: op Facebook. Zo aanwezig, en weer zo enthousiast, strooiend met kennis, trots op je nieuwe liefde etc etc. Je was zo gulzig met alles/met leven, je deed niets half. Ik kan niet bij de herdenking zijn, en dat spijt me. Ik hoop dat je allerliefsten het redden zonder jou.
Ciao Bas.
Linda

Lieve Bas,
Als kleine meisjes waren wij al erg gecharmeerd van jou. We hebben elkaar volgens mij nooit heel erg veel gezien, ook niet bij opa en oma thuis maar als je er was was het altijd leuk. Zoals Talisa mij laatst een berichtje stuurde: "ik weet nog dat we gauw achter de stoel gingen verstoppen toen Bas binnenkwam bij opa en oma". Ik weet dat inderdaad ook nog en we waren toen echt nog heel erg klein. Ik weet ook nog dat je ooit gevraagd hebt of ik meer fan was van de Spice Girls of van de Backstreet Boys (toen ik een jaar of elf was denk ik). Ik heb toen geantwoord dat ik een Spice Girl fan was. Je zou me een keer een cadeautje brengen maar ik heb die cd toch nooit gezien ;) Hij mist nog steeds in mijn collectie hoor!
De laatste keer dat we elkaar gezien hebben was op de 50e verjaardag van mama. Je bent toen met Barbara naar Zwolle gekomen. We vonden het allemaal heel erg leuk je na al die jaren weer gezien te hebben. Je was toen ook zo super trots op ons! Ik hoor je nog zeggen: "Haa eindelijk de eerste Senstius die een studie gedaan heeft, afgemaakt heeft en daar ook haar werk van gemaakt heeft!" Na dit feestje hadden we elkaar op facebook en op die manier konden we wat meer contact houden.
Helaas is het daar altijd wel bij gebleven. Zo is het altijd gegaan binnen de 'Familie Senstius'. Ik weet nog dat opa pas aan mij vroeg of ik met Bart wilde trouwen en dat tegenwoordig de man ook de naam van de vrouw kan aannemen. Ik zei toen tegen opa: "nou ik denk niet dat Bart graag een Senstius wil zijn, we zijn toch een beetje een rare familie". Een rare familie, iedereen vindt van de ander dat ie 'gek' is , dan spreken die elkaar niet meer, dan weer die juist wel en spreken de anderen elkaar niet meer. Zo is het altijd gegaan en zo zal het denk ik altijd blijven gaan. En ondanks dat we elkaar weinig gezien hebben, er is nooit ruzie geweest. Als we elkaar zagen was het leuk, en dan op de een of andere manier verwaterde het contact weer zonder reden en dan na een paar jaar was er ineens wel weer contact. Toch voel ik me altijd wel een beetje gevleid als er gezegd wordt dat ik echt een Senstius ben. Lekker dwars tegen de rest van de wereld in, dat kunnen we allemaal en over het algemeen toch erg geliefd bij de mensen om ons heen. Dat zie ik nu bij jou terug aan alle berichten die geplaatst zijn, zowel hier als op facebook. En dat maakt dit allemaal ontzettend verdrietig. Het is zo onwerkelijk dat je er niet meer bent. Ik kan niet direct zeggen dat ik je nu mis, want we hadden elkaar al een hele poos niet gezien, maar het idee dat we elkaar ook nooit meer zullen zien is heel raar en ik kan dat slecht naast me neerleggen. Ik hoop dat je me kan vergeven dat ik geen afscheid van je kan komen nemen aanstaande vrijdag maar ik zorg ervoor dat er deze week een 'nieuwe Senstius' aan het leven kan beginnen.

Lieve Bas,
Rust in vrede,
ik denk aan je.

Liefs je nichtje Bonita

"Drummers might not melt your heart with a melody but they can shake your ass to a beat."
Well done Bas. Rust zacht.

Beste lezer,
u bent op deze pagina belandt omdat u Bas kende. We vinden het heel fijn dat u op deze pagina een herinnering voor hem, Barbara, Sammie en Primo achterlaat, in welke vorm dan ook.
We hebben ons uiterste best gedaan zoveel mogelijk mensen te informeren over de uitvaart, komende vrijdag. Helaas hebben we niet alle adresgegevens kunnen achterhalen. U vindt de rouwkaart hier links op de pagina. Indien u alsnog het zeer op prijs stelt een kaart te ontvangen, laat dit dan weten via de mail.
Met vriendelijke groet,
de buren van Barbara en Bas

Lieve Bas,
door ons leven zijn wel elkaar uit het oog verloren. Maar ongeveer een jaar geleden zag ik je op het station en ik vloog je in je armen. Je keek zo gelukkig met je mooie vrouw naast je die je trots voorstelde. We namen voor snel weer af te spreken en bij te praten... Het is helaas alleen bij die belofte gebleven, nu is het alweer te laat. Ik heb zo van je genoten, ik ga je priemende alwetende ogen missen en ik wens al je dierbaren heel veel sterkte toe in deze onbeschrijfelijk moeilijke tijden. Je hebt mijn leven en van velen met mij een stuk mooier gemaakt, de herinneringen zijn me dierbaar. Dag lieve Bas.