Arne
1. Arnfinn
Sinds dat ik 10 was, na de geboorte van Erik, kwam ik elke herfstvakantie een week bij jullie logeren. Ik mocht deel uitmaken van een echt gezin met gezelligheid en warmte die ik thuis niet had, De Bongerd 6 in Veenendaal. Jij, stoer jochie en eigenwijze blik (met hoog smelt gehalte) in je ogen. Je sliep lang met een “beessie” (een stukje schuimrubber uit de binnenvoering van een kussen) in de handpalm van de hand waar je mee duimde. Zonder het beduimelde “beessie” werd het in slaap vallen lastig. Als je met Fem naar de winkel ging, liep je nog wel eens wat ondersteboven. Tijd voor een brilletje met soms een afgeplakt glas (lui oog). We voetbalden achter het huis bij de garagedeuren die als doel diende. Het avondeten was een belangrijk onderdeel als afsluiting van de dag. Als je niet oppaste dan maakte Frank na het eten je toet schoon met een vaatdoekje. En ja, ik noemde je toen nog Arnfinn. Ik schat in dat dit in de periode van tanden wisselen al snel Arne werd? Maar ja, dat is mijn eigen invulling.
2. Verhuizen
Aangezien ik nog weleens verhuisde was jij ook bereid een handje te helpen, samen met Erik. Bij het fanatieke doorduwen van Arne van een koelkast door de te smalle deuropening haalde ik m’n hand open aan de deurpost. Ik kon al snel in het verband, de verhuizing was begonnen. Een litteken op m’n hand als aandenken.
3. Vlug & Vaardig
Toen je in Amsterdam ging studeren voetbalde je nog bij Oranje Wit in Elst. Met het fietsie over de Heuvelrug naar de training en wedstrijden. Ik verbaasde me over het hoge houthakkers gehalte in de regio Utrecht, respect als je hier kan standhouden. Knieblessures waren hiervan een gevolg. Een goeie jeugdvriend van me, was keeperstrainer van het 1e elftal van V&V en hij zocht een goeie keeper. Ik kende er maar eentje en ik belde je met de vraag of je niet in Amsterdam wilde voetballen? “Tja, eigenlijk is het verstandiger als ik niet meer ga voetballen met mijn knieën” was je antwoord. Na enig aandringen ben je toch maar gegaan. Vervolgens heb je een mooie carrière bij V&V gehad, een club die je paste als een paar keepershandschoenen.
4. Een zesje is ook goed!
In de jaren 80 werkte ik mijn lange carrière, van 12 ambachten en 13 ongelukken, bij een installatiebedrijf in Amsterdam. Ik reed op een vrachtwagentje door Amsterdam, wat jij als 12/13 jarige wel mooi vond. In je herfstvakantie mocht je een dagje met me meerijden en er ontsponnen zich diepzinnige gesprekken in de lawaaierige cabine. Eigenlijk wilde jij ook wel vrachtwagenchauffeur worden! Iets wat ik toch maar snel uit je hoofd probeerde te praten. Maar ja, je had wat moeite op school met een paar vakken om een goed cijfer te halen. Ik adviseerde je dat een 5,5 naar boven afgerond ook een 6 is, dus een voldoende! Doe daar je best voor. Een paar weken later kreeg ik je moeder aan de lijn met de vraag, “Wat heb jij met Arne besproken? Volgens hem is een 6 ook goed!” Op dat moment besefte ik dat jij goed kan luisteren en het snel omzet naar daden. Ik ben er van overtuigd dat je de “6 lijn” later hebt losgelaten als bevlogen geschiedenis leraar.
5. Pancakes! NO TOSTI!
In je studietijd werkte jij in een pannenkoekenrestaurant in het centrum van Amsterdam. We hadden afgesproken dat jij me zou bellen om wat af te spreken in de week erna. Je belde (lekker gratis) vanuit het restaurant op een rustig moment. Tijdens het gesprek moest je me even onderbreken “Wacht effe, er komen een paar mensen binnen”. Je legt de hoorn naast de telefoon en ik hoor op de achtergrond het gesprek in gebroken Engels: “Do you serve tosti?” Jij antwoordt pissig “Of course we don’t have TOSTI, wij zijn een pannenkoekenrestaurant! Pancakes, NO Tosti! …..Goodbye!”
Je komt weer terug aan de lijn met de uitspraak “Kut toeristen!”
6. Broodje bal
Toen ik naar Amstelveen ben verhuisd ging ik spelen bij AFC Nautilus. Een prachtige oude traditionele club met een houten clubgebouw. Eigenlijk een club waarvan ik vond dat deze beter bij je zou passen dan V&V. En ja, we hadden een keeper nodig voor het 1e elftal… Aangezien je destijds op mijn advies naar V&V was gegaan, was ik overtuigd dat dit ook wel zou lukken. Dat had ik even mis! Je knieën waren nu toch echt niet meer bestand tegen het keepen op niveau en je was helemaal thuis in Amsterdam West en V&V. Samen met een vriend was je echter een succesvolle website begonnen (jullie waren landelijk in het nieuws en op TV) die voetbalkantines beoordeelde met ronkende verslagen over de clubsfeer en de culinaire hoogstandjes. En ja, ik kon je gelukkig wel overtuigen om de sfeer en ons broodje bal te proeven. Na een mooie wedstrijd, biertje en broodje bal, hebben wij als club nog lang kunnen pronken met Arne zijn sfeerverslag op het prikbord en de beoordeling van voetbalkantines.nl.
7. Ovenkroket
In je studiejaren was je altijd bereid om met mij mee te voetballen met bedrijfsvoetbal (houthakvoetbal 2.0) van mijn werk. Met de belofte van een heerlijke maaltijd vooraf zouden jij en Erik eerst naar mij toe komen om vervolgens naar Weesp te rijden. De dag zat echter flink tegen en de tijd om een culinair hoogstandje in elkaar te flansen was beperkt. Mora had toen net de ovenkroket geïntroduceerd en dat was voor mij de praktische redder in nood. Kroketje op brood, altijd goed, was mijn gedachte toen. Ik heb later dit verhaal heel lang van Arne moeten horen. “Ja dat is lekker, verwachten we een heerlijk uitgebreide maaltijd, worden we afgescheept met een kleffe ovenkroket! Ook nog op bruin brood!” Het werd uiteindelijk een “running gag” bij elke keer als er wat gegeten werd. Je hebt gelijk Arne, een ovenkroket haalt het niet bij een gefrituurde kroket van kwekkeboom. (Die ze nu trouwens ook in de oven variant hebben, dus trendsetter was ik wel!)
8. De nieuwe aankoop van Ajax
Erik tipte mij dat jij met V&V tegen een zaterdagteam van Ajax zou spelen op sportpark DeToekomst. Buiten dat het leuk was om je te zien keepen, ook leuk om mensen te kijken die bij Ajax rondlopen. Zien en gezien worden sfeertje. Na de wedstrijd, waarvan ik de uitslag helaas vergeten ben, liepen de spelers het veld af. Om ons heen de speurende blikken van celebrity spotters en zaakwaarnemers op zoek naar prille talenten. Jij liep een paar meter voor me en ik besloot als een soort adorerende fan naar je toe te rennen. “Hee, hee, mag ik met je op de foto?” vroeg ik aan je. (Het was nog de tijd van analoge camera en ik geloof dat Erik een camera bij zich had.) Trots ging ik naast je staan voor het fotomoment, om ons heen hoorde we mensen lispelen “Wie is dat, wie is dat?” Het is de nieuwe aankoop van Ajax.
(Helaas heb ik geen idee waar de foto is gebleven, de herinnering is echter onuitwisbaar.)
…
Lieve Arne, ik heb deze anekdotes opgeschreven alsof je hier aan tafel zit met een biertje. De periode die ik beschreven heb ligt grotendeels voordat je Sarah leerde kennen en een prachtig gezinsleven opbouwde met je zoon Izaak en dochter Hannah. Een bevlogen geschiedenisleraar die hopelijk weinig zesjes in de klas had. De warme, goedmoedige en lieve persoon ben je altijd gebleven. Wat een geluk hebben zij met zo’n man en vader. Via Erik bleef ik op de hoogte van je reilen en zeilen en incidenteel troffen we elkaar op een familie bijeenkomst. Het was dan alsof er geen tijd tussen gezeten had. Nu nemen we afscheid en blijf je altijd in ons hart! Blij dat wij je mochten kennen.
Lieve Sarah, Hannah en Izaak, wij wensen jullie heel veel sterkte en kracht met het verwerken van dit verschrikkelijk grote verlies.
We houden van je, Arne!
Sam, Jonas, Anita en Frits Thasing
