In zijn (en mijn) jeugd op het Bolkruid was Arne de koning van de bouwpakketten. Urenlang heb ik op zijn kamer gezeten om te zien hoe hij heel secuur en vakkundig bezig was. En we hebben het hier niet over een beetje knippen en plakken. Arne was een hardcore 1 op 35 tweede wereldoorlog bouwer. Je had natuurlijk ook stakkers die een beetje met 1:72 aan het rommelen waren maar daar smaalden wij om. Een hobby kon je het nauwelijks meer noemen. Het zat tegen het professionele aan. Hij maakte de mooiste maquettes. Ik heb die hobby van hem overgenomen maar Arne bleef me altijd een stapje voor. Had ik een aardig decor gemaakt, kwam Arne met zand of aarde meegenomen van een vakantie in Frankrijk. Dat was net iets fijner dan het Nederlandse spul en dus realistischer. Had ik een mooie tank geschilderd, had Arne ineens een paintbrush waarmee hij zonder lelijke penseelstreken kon verven. In mijn herinnering stond zijn hele kamer vol met de prachtigste bouwwerken. Ik was een paar jaar jonger maar hij nam me altijd serieus en was geduldig, aardig en ook wel trots. Ik denk hier met veel plezier aan terug.

Lieve Arne, jij bent een van mijn eerste herinneringen als ik terug denk aan mijn tijd in Eindhoven! Najaar 2008: jij in Werkteam Noord en ik in team Samenloop. Fysiek op hetzelfde vloerdeel. Jij was meteen zorgzaam en sociaal en zorgde ervoor dat ik een stempel kreeg van de Sint omdat ik zo graag stempelde...wat me ook meteen opviel was jouw kennis van zaken en dat je niets voor zoete koek aannam. Je woonde net als ik in Den Bosch dus we gingen ook weleens samen met de trein. Dan vertelde je honderduit over je leven , gebeurtenissen, je familie en natuurlijk vooral over Marit op wie je ontzettend trots was. En we hadden borrels met het team op De Markt en soms werd het voor jou wat later dan voor mij; zoals die keer dat je de laatste trein miste en moest 'overnachten' op het station. Een nadeel van jouw voorliefde voor gezelligheid 😁... ik heb je er nog veel mee geplaagd. Veel later kwamen we ook weer samen in MDT3 in de Vissenkom. Ik was opgelucht dat ik weer bij jou in het team kwam. Je bleef mijn steun en toeverlaat, zowel vakinhoudelijk als op persoonlijk vlak. Zo troostte jij mij eens toen ik spontaan een huilbui kreeg op het werk. Ook later weer samen in de 'bungalow' van de Ergon, toen als Specialist Participatie als ondersteuning van de wijkteams. We gingen ook wel samen naar Petazzi en naar Woensel in het begin. We zijn ook een paar keer naar een dag van de BVK gegaan die we natuurlijk afsloten een borrel . Al hadden we de laatste paar jaar geen contact meer (Ik heb onze app berichten nog); jij was regelmatig in mijn gedachten. Wat ik prachtig vond is dat je Michelle tegen kwam. Ik werd overspoeld met verhalen waar de verliefdheid en liefde vanaf spatte. Jullie pasten erg goed bij elkaar en ik was heel blij voor jullie. Hoe bitter is dan ook nu het gevoel dat mij is overvallen! Mijn broer op de werkvloer is niet meer....Lieve Arne, dank voor alles en rust zacht . Én laat nog van je horen aan Michelle en Marit!! Xxx Ellen Pieterson