Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Meisje toch!.... Wat moet jij je alleen en ongelukkig hebben gevoeld, onder die stralende buitenkant. Wat ongelooflijk verdrietig dat je deze keus hebt gemaakt, dat je blijkbaar dacht dat er geen hulp meer mogelijk was. Ik heb je al een tijd niet gezien, omdat ik in juni bij het Prinses Máxima Centrum ben gaan werken en jij bij FrieslandCampina bleef, maar uit de reacties leid ik af dat er niets bijzonders aan de hand was voor de buitenwereld. Je was af en toe onzeker over welke richting je professioneel op moest, op liefdesgebied had je niet de gemakkelijkste ervaringen, Je was ongeduldig en heel ambitieus, maar dat zijn niet per se slechte eigenschappen, toch? Misschien dat je de lat voor jezelf wel heel hoog legde? Ik zou je graag nog eens even goed knuffelen en zeggen dat het allemaal wel goed komt, geef het wat tijd, heb vertrouwen in jezelf en de mensen om je heen, blijf dicht bij jezelf, maar dat kan niet meer. In gedachten doe ik het toch en ik hoop dat je waar je nu bent wel tevreden kunt zijn met jezelf en wat ongelooflijk jammer dat je geen andere uitweg hebt gezien dan deze onomkeerbare keus. Ik wens jouw dierbaren en naasten kracht en sterkte toe en ik hoop dat jij door alle mooie herinneringen die ze aan je hebben altijd een beetje bij hen zal blijven.

Met dierbare herinneringen,
Minka

Lieve Annemarthe,
Wat een vreselijk nieuws bereikte mij afgelopen vrijdag via Roxanne. Het heeft me diep geraakt en ik denk veel aan je. Ik herinner me je als een ontzettend mooie en lieve meid, rust zacht. Heel veel sterkte gewenst aan de familie Herrema, Len en alle andere nabestaanden.