Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve lieve Annemarthe,

Lieve schat, wat ben ik geschrokken van dit bericht... Ik vind het lastig om zoiets uit te drukken in woorden. Op dit moment is het meer als een wervelwind van diverse emoties: op het eerste moment gevoelens als shock en onbegrip... Maar nu sterke gevoelens als compassie, empathie en heel veel liefde, stromen allemaal door me heen.

Ik heb jou voor het eerst ontmoet op werk bij Tommy. Wat was onze eerste ontmoeting fijn. Al vanaf het eerste moment was je zo open en erg vriendelijk. Wat een stralende prachtige dame ben jij, dacht ik! Ik voelde me gelijk bij jou op me gemak. Op de momenten dat we samen werkten, deelden we erg veel op het vlak van liefde, relaties, ambities en over het verwezenlijken van onze dromen. De keren dat ik jouw naam op het rooster zag staan en wist dat ik je weer zou zien, maakte mijn hart een klein sprongetje. Ik wist dat we elkaar weer veel te vertellen hadden en dat we er samen een fijne middag van zouden maken. Zo ontstond er tussen ons een vriendschap. Jij ging jammer genoeg al vrij snel bij Campina werken en ik ben me vanaf dat moment steeds meer gaan focussen op mijn studie en yoga docenten opleiding. We spraken elkaar daardoor minder en ik heb je zodoende een lange tijd niet meer gezien... Onze vriendschap was misschien van korte duur maar ik ben erg dankbaar voor deze momenten die we samen deelden.

Deze dagen heb ik proberen te begrijpen wat er bij je speelde en hoe het zo ver is gekomen...Ik vind het erg pijnlijk om te zien dat je in zo’n staat was dat je ervoor gekozen hebt om op deze manier het leven te verlaten. Waar je nu ook mag zijn, ik hoop dat je omringt bent in een veld van liefde, vrede en een gevoel van verbinding. De komende tijd stuur ik je op mijn eigen manier tijdens mijn meditaties mijn licht en liefde.

Ik wil al je dierbaren en naastbestaanden ontzettend veel sterkte toe wensen