Jouw genen in mij
Vanaf het moment dat Pa en Ma elkaar bij de scouting ontmoetten, is er iets moois ontstaan.
Het moment dat Pa Ma thuisbracht na de eerste date, en zij met Loes naar boven rende om vanuit een zolderkamertje Pa na te kijken, ….
Toen zijn de woorden uitgesproken “Moeder, je bent je dochter kwijt”
En TOEN is het begonnen …
Nu een herinnering met een glimlach die ik graag met jullie deel en die me doet beseffen dat Pa zijn genen, samen met die van Ma, in mij en ons iets moois samenbrengen….
Toen ik een heel klein kind was, kwam Pa wel eens thuis van een reis waar hij reisleider was. Vol bewondering kon hij dan vertellen over de vaak zeer corpulente buschauffeur die zo’n grote touringcar met schijnbaar het grootste gemak door de kleinste smalle straatjes van een stad kon sturen.
Ik als kind ging dan met mijn skelter ook kleine steegjes door en probeerde ook te parkeren op de meest onmogelijke plekjes.
Nu als volwassene vind ik autorijden nog steeds erg leuk en ik ga graag kleine bergweggetjes op. Gewoon nieuwsgierig of het lukt en kijkend waar het me brengt.
Dat Pa zijn invloed op vele vlakken nog steeds merkbaar is, vind ik fijn en hartverwarmend.
Zijn reislustigheid is er ook zo één
De reizen die hij maakte als reisleider, waar hij de mensen vertelde over de mooie plekjes op onze aardbol, hebben mij ook tot reizen aangezet.
En Pa en Ma vertelden mij eens, dat door mijn verhalen, hun wereld ook weer een stukje rijker werd. Het is heel fijn om zo ook weer iets terug te kunnen geven aan mijn ouders.
Ik herinner me Pa, net als Ma, als iemand die er altijd voor je was, klaar stond om te helpen, en heel goed kon luisteren en relativeren.
Zijn adviezen hebben me meermaals geholpen, in relaties , in werk...
En naast de serieuze dingen herinner ik me dat we ook vaak gelachen hebben en de meest flauwe grappen hebben gemaakt.
Zijn creativiteit met woorden staat ook met stip in de Top10.
Het maken van sinterklaasgedichten nu, is denk ik nog steeds zo leuk door onder andere zìjn invloed.
Maar ook het boekje dat hij schreef laat zijn creativiteit zien en hoe hij naar de wereld wenste te kijken. Zijn overtuigingen over geloof en over hoe je omgaat met mensen, komen daarin duidelijk naar voren. Dat heeft ook mij geholpen en inzichten gegeven.
Pa had ook een actief verenigingsleven, als lid, maar ook vaak als voorzitter.
Naast de reisvereniging was hij op latere leeftijd speler van de grote trom bij de fanfare. Op jonge leeftijd echter speelde hij accordeon.
Bij binnenkomst hebben jullie al accordeonmuziek gehoord, wat tussen haakjes niet door hemzelf is gespeeld maar wel heel goed bij hem past.
Toen wij kleine kinderen waren, hebben we wel samen muziek gemaakt. Pa accordeon, lody op de trommel en ik trompet en er was geloof ik ook nog iets met een blokfluit en gitaar ????
Pa was altijd heel bescheiden en zei zelf over zijn rollen bij de diverse verenigingen “verenigingen waar hij misschien iets voor heeft betekend”.
En dat terwijl hij juist heel actief en gedreven was in datgene wat hij aanpakte.
Over opvoeding wil ik Pa graag citeren:
“ ouders vinden het spannend dat kinderen opgroeien en eigen creativiteit ontwikkelen. Je hoopt als vader en moeder dat ze jouw normen en waarden overnemen en er iets eigens en spannends aan toevoegen. En.... als dat gebeurt, dan is dat een waarborg voor een uitstekende sfeer in het gezin. Harmonie en ontplooing gaan dan samen “
Ik persoonlijk denk dat het uitdagend is om je leven te leven in een steeds sneller veranderende wereld. Pa heeft dat in zijn leven misschien ook zo ervaren :
Trouwen , verhuizen , kinderen krijgen , weer verhuizen ;
Wisselingen van baan (gewenst of ongewenst) ;
Snelle digitalisering (wat uitdagend is als je de letterbak en typmachine gewend bent) ;
Drie zonen opvoeden die elk een eigen verschillend pad volgen ;
Een vrouw hebben die hem steunt en net als hij ook het geloof onderzoekt en zich net als hij op velerlei vlakken ontwikkelt;
Ik zeg : MISSIE GESLAAGD Pa en Ma !!
Nu we hier zo staan...... terugkijkend op wie Pa was en wat hij heeft gedaan en wat hij heeft nagelaten in ieder van ons ......
dan kan ik alleen maar zeggen dat ik TROTS ben dat ik een zoon van Pa ben !
En ik heb hem gelukkig nog kunnen zeggen dat ik me geen betere vader kan indenken.
Dus Pa ,
BEDANKT , GOEIE REIS en tot ziens
