beste familie Wouters,
Hierbij condoleer ik u allen met het overlijden van Andreas.
Ik kan zeggen "oud collega" omdat hij voor mij, begonnen in 1991, een voorbeeldfiguur was. Een collega die de "oude tijd" van 24 uurs beschikbaarheid, praktijk aan huis, verloskunde en sterke betrokkenheid bij het wel en wee van de praktijk meegemaakt heeft. Voor wie als oud tropenarts niets te gek was.
Eenmaal mocht ik hem bezoeken als SCEN arts. Hij maakte indruk op mij door zijn bewogenheid met de patiënt, zijn openheid over eigen twijfels en zijn visie op de rol van de huisarts op het leven, moge ook als alles tegenzit.
Gedragen door een warm gezin, veel vrienden en een grote groep dankbare patiënten: ik hoop dat dit hem tot steun was en jullie allen tot troost zal zijn.
Albert Jan Schulte
huisarts in Gorinchem

Dag lieve, trouwe en altijd grinnikende vriend. In je laatste levensjaar ging je er nog even met alle golfprijzen van Sept Fontaines vandoor. Bij iedere volgende prijsuitreiking zal je volop in onze herinnering blijven en blijven voortleven in de vele mooie verhalen.
Miss You.
Caspar en Carla

Andreas……talloze herinneringen…
Je was mijn kleinste ‘ grote neef’ - jullie 5en waren en zijn mijn Wouters anker.
Fantastische wintersportvakanties : in de 50er jaren mochten we met jullie mee naar Serfaus, met z’n allen op 2 tochtige zolderkamers naast de koeien van Johann Purcher.
Later naar Pedraches, iets minder primitief , maar weer met z’n allen opgepropt in kleine appartementjes. We deden altijd één keer de B abfahrt door hoge sneeuw en bossages. Jij was altijd de bezemwagen om gevallenen weer op te rapen.
Zelf was je ook een brokkenpiloot. Hoe vaak zag ik je niet met een arm in een mitella of op krukken omdat je een knieband gescheurd had.
In Italië brak je. je been op de helling, maar natuurlijk wilde je niet op een slee naar beneden, maar schoof je gewoon op je billen de berg af.
Je logeerde wel eens bij ons in Wageningen. Dan batmintonden we in de tuin - jij met je linkerarm ( rechter in mitella) veel beter dan ik met mijn rechterarm.
Weer later de heerlijke herfstfamilie week in Bretagne. Paar keer logeerden we bij jullie in jullie gastvrije huis.. jullie altijd bezig met verfraaien van huis en tuin tot het paleisje wat het nu is..
In deze prachtige herinneringen dragen we jou mee de toekomst in.
Lieve Lon, Harald Edward en Maia wat een geluk dat Andreas jullie man en vader was !
Veel liefs, Marjolein.

Lieve familie,
Gecondoleerd met het overlijden van dhr. Wouters/ Andreas.
We hebben warme en lieve herinneringen aan de keren dat we uitgenodigd waren namens Edward bij jullie in Leerdam. We genoten van de humor en mooie anekdotes.
Heel veel sterkte de komende periode.
JC Yakuza
Groningen

Lieve Léonne, Harald en verdere familie,

Hierbij wil ik jullie, ook namens Peter, condoleren met het grote verlies van Andreas.
Herinneringen aan hem heb ik vooral van de wintersportnascholingen(volgens velen vakanties;)) ; alweer enige tijd geleden. Ik kan hem nog uittekenen in zijn knickerbocker. Vorig jaar heb ik hem nog even gesproken omdat ik op de Dwarsweg 13 aanbelde in de veronderstelling dat ik naar het huis van Rob en Majolijn gereden was. Was vertrouwd als vanouds, helaas was het kort omdat ik bij Majolijn werd verwacht.
Alle herinneringen die jullie hebben gaan jullie vast en zeker helpen bij het verwerken van het overlijden van Andreas. Heel veel sterkte gewenst.
Joke de Vries

Beste Léonne, Harald, familie,
Van harte gecondoleerd met het overlijden van Andreas. Door gesprekken met hem tijdens de scholingen op de ski's en zijn deelname aan de oogheelkunde scholing samen met Harald in de laatste fase van zijn huisartsen carrière zal ik me hem herinneren als een aimabele man met een eigenzinnige kijk op de strijd tussen traditie en vernieuwing.
Ik wens jullie allemaal veel sterkte.
Laurens van Ede

Lieve Léonne en familie,
Toen ik de rouwkaart kreeg schoten er gelijk allerlei herinneringen door mijn hoofd. Als doktersassistente heb ik met veel plezier mogen werken en kreeg ik van jullie alle ruimte om mij te ontwikkelen. 's Morgens iets voor 8 uur ging de tussendeur open van het woonhuis naar de praktijk en bracht Andreas of Léonne met een 'goedemorgen' het dienblad naar binnen waar de stenen koffiepot met filter opstond en daarnaast de waterkoker. Ik schonk tussen de telefoontjes door het water op, zodat we verse koffie hadden in onze koffiepauze met warme melk een plak gember ontbijtkoek met Bretonse boter. Op vrijdagmiddag vroeg Andreas mij geregeld rond 17 uur "drink je nog een glas rode wijn mee Petra?" Jullie hebben mij verliefd, verloofd en getrouwd gezien met Peter en waren te gast op onze bruiloft. Een prachtige blauwe glazen vaas, met een uitgeslepen zeilboot kregen wij als cadeau. Wat een dierbaar cadeau voor ons!
Eén verhaal wil ik nog met jullie delen uit mijn werkzame leven bij jullie. Andreas was een aantal dagen wat chagrijnig en niet in zijn hum. Dit had ik niet vaak met hem meegemaakt. Ik wist dat Andreas ook humor had en dacht hoe kan ik hem nou aan het lachen krijgen. Ik vond een soort houten strand tennisracket met een smiley erop, deze had ik stiekem onder de balie gelegd. Andreas liep langs om visite te gaan rijden. Ik riep "Andreas!" en hield deze strand tennisracket voor mijn gezicht en zei "smile!" Andreas ging toen onbedaarlijk lachen en ik had mijn doel bereikt, met zweet in mijn handen!
Mooie herinneringen hebben Peter en ik aan onze vakantie in jullie huis in Bretagne. Wat hebben we genoten van jullie plekje. Dat jullie dit met ons deelden, maar ook alle andere mooie momenten zegt zoveel over jullie gastvrijheid en gulheid!
Wij hopen dat deze herinneringen jullie een glimlach hebben gegeven en gaat geven in de momenten van missen, verdriet en verlangen!
Met een warme liefdevolle groet aan jullie en een rust zacht voor Andreas,

Petra en Peter de Witte - van Eck
Laura en Sjoerd