Tips over condoleren of herinneringen delen?
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Froukje - Ijmuiden
14 mei 2020
Wat een grote shock om afgelopen weekend het intens verdrietige nieuws te krijgen...
Ik ken Alex via een goede vriendin. Ik heb tijdens 3 fotoshoots met hem samengewerkt. Lokaties: de haven van IJmuiden en mijn huis (ook in IJmuiden). Tijdens de fotoshoot bij mij thuis heeft hij een aantal prachtige foto's van mijn kinderen gemaakt die ik altijd zal koesteren. De foto die ik hier heb geplaatst is al 5 jaar mijn screensaver en mede daardoor heb ik altijd veel aan Alex gedacht. Een bijzondere man die ik vanaf het eerste moment erg graag mocht.
Wat heeft Alex veel mooie foto's van zijn geliefde Elze gemaakt!
Veel sterkte voor alle nabestaanden - en in het bijzonder voor Elze en Sonja (omdat ik ze ken!)
Liefs Froukje
Ik leerde Alex kennen via Meulenhoff en bewaar mooie herinneringen aan hem.
Trouw als hij was (en altijd in voor een feestje), kwam hij naar de boekpresentatie van elke auteur die hij fotografeerde. Ralf, Victor, Lars, Laurent, Santa, Cindy, allemaal schitterend door hem vereeuwigd.
Tijdens het Internationaal Literatuur Festival in Utrecht lukte het hem om zijn held Nick Cave tegen de regels in prachtig te fotograferen. Ik herinner me zijn blije en licht ondeugende hoofd nog precies!
Hij ging mee op een persreis naar Lucca, die ik organiseerde ter ere van de nieuwe roman van Santa Montefiore. Een man en voor de rest allemaal vrouwen, Alex was als een vis in het water. Hij wist zelfs van de altijd keurige Santa een paar rock ’n roll foto’s te maken.
Na de geboorte van mijn dochter appte hij me wanneer ik langs zou komen om een foto van ons te laten maken. Helaas zal dat er nooit meer van komen.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte met dit grote verlies. En in het bijzonder zijn prachtige dochter Elze, hij stroomde over van liefde voor haar.
Morgen draai ik Nick Cave en denk ik aan Alex❤️
Dit zijn de twee oudste foto van Alex die ik heb terug kunnen vinden in mijn archief. De foto’s zijn gemaakt in het najaar van 1986 of voorjaar van 1987 voor opdrachten van de School voor Fotografie. We stonden in die tijd vaak model voor elkaar. Vanaf het moment dat ik Alex (goed) heb leren kennen tot hij vanuit Den Haag naar Amsterdam verhuisde hebben we veel tijd samen doorgebracht. Door de weeks vaak bij elkaar thuis en in het weekend in de stad.
Elk weekend belden we elkaar (toen nog met de vaste telefoon) met de vraag of we nog zin hadden om uit te gaan. Alhoewel we daar beiden nooit volmondig ja op zeiden was het resultaat altijd dat we uiteindelijk in de Zwarte Ruiter, Nastasta en het Paard belande. We hebben daar wat uren drinkend, rokend, pratend, staand en dansend doorgebracht. De afloop was altijd dat we ‘het licht uit deden’ (dat was in de tijd al rond 1.30 uur).
Alhoewel Alex een veel bredere muzieksmaak had als ik, waren en veel overeenkomsten in onze collectie lp’s en cassettebandjes. Een van onze gedeelde liefdes was Herman Brood. Alex sprak op een gegeven moment de wens uit om hem eens te fotograferen. Het heeft even geduurd voor het zover was, maar het is hem (meer dan) gelukt. En dat vind ik echt typerend voor de Alex die ik ken. Hij kon enorm vasthoudend zijn om uiteindelijk zijn doel bereiken. Maar Alex was ook sociaal en loyaal en dus vroeg hij mij mee als zijn assistent bij het fotograferen van Brood. Op een van de foto’s die uiteindelijk zijn eindexamenserie niet haalde sta ik samen met Herman Brood, alhoewel ik niet zichtbaar ben omdat ik achter een van zijn grote schilderijen zit om het overeind te houden zodat het goed op de foto staat (zoals het een goede assistent beaamt).
Ik kan hier ook nog uitgebreid vertellen over onze avonturen in Parijs, maar dat is voor een andere keer.
Nadat Alex naar Amsterdam verhuisde heb ik een klein jaar part-time in Amsterdam gewoond en werd Weber onze nieuwe stamkroeg. Daarna werd het contact minder intensief maar tot op het laatst is de band gebleven. Als we elkaar weer spraken of zagen konden we doorgaan bij waar we gebleven waren, ook al had daar soms meer dan een jaar tussen gezeten. Typerend voor Alex was dat hij meestal het initiatief nam voor het (hernieuwde) contact.
Met de dood van Alex is de langste vriendschap die ik had, veel te vroeg geëindigd. Ik hou er in ieder geval warme herinneringen aan over.
Ik ga je missen!
Marthijn
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Ad - Hellevoetsluis
14 mei 2020
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.