Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Alex de Groot

16-06-196608-05-2020
"Ooit ga ik je nooit vergeten..." (Elze februari 2020)

Om Elze (en de rest van de familie) daarbij te helpen, vragen we jullie om persoonlijke herinneringen aan en/of foto’s en/of bewegende beelden van Alex hier achter te laten, zodat zij ook later mooie herinneringen aan haar vader kan ophalen.

Wij bundelen dat tot een mooi boek.

Voeg uw reactie of herinnering toe met:

Tips over condoleren of herinneringen delen?

  • reactie 35
    Froukje

    Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


    Froukje - Ijmuiden

    14 mei 2020

  • Fotoshoots en IJmuiden
    reactie 34   |   niet OK

    Wat een grote shock om afgelopen weekend het intens verdrietige nieuws te krijgen...
    Ik ken Alex via een goede vriendin. Ik heb tijdens 3 fotoshoots met hem samengewerkt. Lokaties: de haven van IJmuiden en mijn huis (ook in IJmuiden). Tijdens de fotoshoot bij mij thuis heeft hij een aantal prachtige foto's van mijn kinderen gemaakt die ik altijd zal koesteren. De foto die ik hier heb geplaatst is al 5 jaar mijn screensaver en mede daardoor heb ik altijd veel aan Alex gedacht. Een bijzondere man die ik vanaf het eerste moment erg graag mocht.
    Wat heeft Alex veel mooie foto's van zijn geliefde Elze gemaakt!
    Veel sterkte voor alle nabestaanden - en in het bijzonder voor Elze en Sonja (omdat ik ze ken!)
    Liefs Froukje

    loading..
    <span>Fotoshoots en IJmuiden</span>
    1
    Froukje - Ijmuiden
    14 mei 2020

    Deel deze pagina:

  • Ik snap er niks van, Alex R.I.P.
    reactie 33   |   niet OK

    We waren al goed op weg naar het gediplomeerde docentschap en jij had er zin in. Lesgeven. Mét of zonder leerdoel je had jouw manier van werken. Je wilde met jongeren omgaan en ze ondersteunen in hun ontwikkeling. We zouden samen een opdracht kunstgeschiedenis doen. We kozen voor het surrealisme omdat we ons daar allebei mee konden vereenzelvigen. Jij iets meer met DADA en ik meer met de ‘vrouwen en muzes’, superleuk, maar je liet het afweten. Ik snap nog steeds niet goed waarom. Je houding was nonchalant, je was altijd in ’t zwart gekleed, je rookte en dronk maar ondanks slechte leefgewoonten was je heel opgewekt. Vrijheid blijheid.
    Je omarmde het leven, dag en nacht, vrouw na vrouw maar naast het flierefluiten was er wel altijd stress. Om te overleven.

    Op Facebook lees ik je gedichten en ik bekijk de foto’s die voornamelijk van je dochter zijn. Eén ding is zeker: je hield enorm veel van haar. Laat dat hoop en liefde geven voor haar.

    Alle vrienden en familie veel sterkte met dit enorme abrupte verlies van een lieve, levenslustige, ‘oude’ rocker die ‘nog wel wat te vertellen had’, in de kroeg, in de klas en nu nog met zijn foto’s….

    Dag, Alex, ik zal je missen.
    Marlies Spaan
    Marlies - Amsterdam
    14 mei 2020

    Deel deze pagina:

  • Neef
    reactie 32   |   niet OK
    Lieve grote neef,

    Eigenlijk weet ik niet wat ik moet zeggen...
    Heb er gewoon geen woorden voor...
    Ik wens iedereen heel veel sterkte...

    Heel veel liefs

    Bart Kim Eva en Jill
    Kim - Boskoop
    14 mei 2020

    Deel deze pagina:

  • Daar waar het begon
    reactie 30   |   niet OK
    Eind jaren zeventig leerde ik je via Benno kennen. Het was het begin van onze pubertijd en het begin van onze rebellie... Samen begonnen we een punk bandje en we mochten "repeteren" in de kelder van een villa aan de Rapenburg in Neede, die als dependance diende voor de MAVO. Ik herinner nog een flard tekst van je: 'I O U, U O me'.
    Het was de tijd dat we op ontdekking gingen en begonnen met roken. Jij hield altijd heel stoer je sigaret tussen duim en wijsvinger en tipte dan nonchalant met je middelvinger de as af. In de plaatselijke jeugdsoos stonden we tegen de muur aangeleund. Dansen deden we niet. Je zette me op het spoor van The Doors.
    Ik herinner me ook dat je ons de zwart-wit foto's liet zien die je toen maakte van je zus Daniëlle. Je had al heel snel je passie en talent gevonden.
    Naarmate de tijd verstreek gingen we allemaal ons weegs, waarbij we elkaar wel weer telkens tegen het lijf liepen.
    Maar zoals dat wel vaker gaat, verloren we elkaar uiteindelijk uit het oog, maar niet uit het hart! Via Facebook kwamen we elkaar weer tegen. En tijdens een optreden kwam je langs, samen met Elze. Het was fijn om je weer eens te zien. We wilden heel graag een clip met je opnemen, maar helaas zal het daar nooit meer van komen.
    Doe je de groeten aan Peter?
    Alex, see you in the next world!
    Berry - Deventer
    14 mei 2020

    Deel deze pagina:

  • Alex
    reactie 31   |   niet OK


    Ik leerde Alex kennen via Meulenhoff en bewaar mooie herinneringen aan hem.
    Trouw als hij was (en altijd in voor een feestje), kwam hij naar de boekpresentatie van elke auteur die hij fotografeerde. Ralf, Victor, Lars, Laurent, Santa, Cindy, allemaal schitterend door hem vereeuwigd.
    Tijdens het Internationaal Literatuur Festival in Utrecht lukte het hem om zijn held Nick Cave tegen de regels in prachtig te fotograferen. Ik herinner me zijn blije en licht ondeugende hoofd nog precies!
    Hij ging mee op een persreis naar Lucca, die ik organiseerde ter ere van de nieuwe roman van Santa Montefiore. Een man en voor de rest allemaal vrouwen, Alex was als een vis in het water. Hij wist zelfs van de altijd keurige Santa een paar rock ’n roll foto’s te maken.
    Na de geboorte van mijn dochter appte hij me wanneer ik langs zou komen om een foto van ons te laten maken. Helaas zal dat er nooit meer van komen.

    Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte met dit grote verlies. En in het bijzonder zijn prachtige dochter Elze, hij stroomde over van liefde voor haar.

    Morgen draai ik Nick Cave en denk ik aan Alex❤️

    loading..
    <span>Alex</span>     <span>Alex</span> <span>Alex</span>
    3
    Jorien - Amsterdam
    14 mei 2020

    Deel deze pagina:

  • De langste vriendschap
    reactie 29   |   niet OK

    Dit zijn de twee oudste foto van Alex die ik heb terug kunnen vinden in mijn archief. De foto’s zijn gemaakt in het najaar van 1986 of voorjaar van 1987 voor opdrachten van de School voor Fotografie. We stonden in die tijd vaak model voor elkaar. Vanaf het moment dat ik Alex (goed) heb leren kennen tot hij vanuit Den Haag naar Amsterdam verhuisde hebben we veel tijd samen doorgebracht. Door de weeks vaak bij elkaar thuis en in het weekend in de stad.

    Elk weekend belden we elkaar (toen nog met de vaste telefoon) met de vraag of we nog zin hadden om uit te gaan. Alhoewel we daar beiden nooit volmondig ja op zeiden was het resultaat altijd dat we uiteindelijk in de Zwarte Ruiter, Nastasta en het Paard belande. We hebben daar wat uren drinkend, rokend, pratend, staand en dansend doorgebracht. De afloop was altijd dat we ‘het licht uit deden’ (dat was in de tijd al rond 1.30 uur).

    Alhoewel Alex een veel bredere muzieksmaak had als ik, waren en veel overeenkomsten in onze collectie lp’s en cassettebandjes. Een van onze gedeelde liefdes was Herman Brood. Alex sprak op een gegeven moment de wens uit om hem eens te fotograferen. Het heeft even geduurd voor het zover was, maar het is hem (meer dan) gelukt. En dat vind ik echt typerend voor de Alex die ik ken. Hij kon enorm vasthoudend zijn om uiteindelijk zijn doel bereiken. Maar Alex was ook sociaal en loyaal en dus vroeg hij mij mee als zijn assistent bij het fotograferen van Brood. Op een van de foto’s die uiteindelijk zijn eindexamenserie niet haalde sta ik samen met Herman Brood, alhoewel ik niet zichtbaar ben omdat ik achter een van zijn grote schilderijen zit om het overeind te houden zodat het goed op de foto staat (zoals het een goede assistent beaamt).

    Ik kan hier ook nog uitgebreid vertellen over onze avonturen in Parijs, maar dat is voor een andere keer.

    Nadat Alex naar Amsterdam verhuisde heb ik een klein jaar part-time in Amsterdam gewoond en werd Weber onze nieuwe stamkroeg. Daarna werd het contact minder intensief maar tot op het laatst is de band gebleven. Als we elkaar weer spraken of zagen konden we doorgaan bij waar we gebleven waren, ook al had daar soms meer dan een jaar tussen gezeten. Typerend voor Alex was dat hij meestal het initiatief nam voor het (hernieuwde) contact.

    Met de dood van Alex is de langste vriendschap die ik had, veel te vroeg geëindigd. Ik hou er in ieder geval warme herinneringen aan over.

    Ik ga je missen!

    Marthijn

    loading..
    <span>De langste vriendschap</span>     <span>De langste vriendschap</span> <span>De langste vriendschap</span>
    3
    Marthijn - Den Haag
    14 mei 2020

    Deel deze pagina:

  • reactie 28
    Ad

    Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


    Ad - Hellevoetsluis

    14 mei 2020

  • Ooit zal nooit voorbij zijn.
    reactie 27   |   niet OK
    Lieve Elze,

    Jouw mooie zin heeft er voor gezorgd dat Bente een liedje voor je heeft geschreven. Met liefde voor jou!

    XXX Yepuh
    Yepuh - Amsterdam
    14 mei 2020

    Deel deze pagina:

  • Waar-de-loos
    reactie 26   |   niet OK
    Zuipen en slap lullen in L’Affiche. Daar hoorde slechts incidenteel een diep gesprek bij. Maar we snapten elkaar zo ook wel. Cynisch, zeker, maar vooral wars van proleterij, zoals we dat noemden.

    Op een dag besloot ik dat ik genoeg had gehad. Ik rekende af wat nog op de lat stond. Ik trok me met zwangere vriendin terug in een buurtschap onder de rook van de stad. Kreeg een zoon. Liet dat jou, ouwe drinkebroer, weten. Een week later legde jij je roestige barrel op de stoep. 15 kilometer getrapt met onder je arm een speelgoedkarretje van hout. Tuurlijk bleef je pitten, veel te veel om nog te fietsen.

    En toen verstomde het toch. Zo gaat dat eenmaal, hield ik mezelf voor als je mijn gedachte kruiste. En dat gebeurde met regelmaat. Hoe zou het met Alex Tuk zijn? Moet hem echt eens contacten. Niet dus, o waan van de dag. Spijt.

    Wat had ik je graag weer eens ontmoet. Kort bijpraten en daarna slap lullen, we snappen elkaar toch wel.

    Och man, wat mocht ik je graag. Dat zachtaardige jochie onder dat flinterdunne laagje sarcasme. I love it (wat heb ik je dat zinnetje vaak horen uitspreken).

    L’Affiche circa 1995
    Ik stap onze stamkroeg binnen. Jij, karakteristiek schuin op je barkruk, hebt er al een paar achter de kiezen.
    Ik vraag je: ‘Is Peter hier al gesignaleerd?’
    Jij: ‘Zojuist overleden. Bier?’
    Lachen.

    Ik voel een krop in mijn keel opwellen. Dag lieve gozer. Je hebt toch wel net als ik voor Walhalla gekozen als hiernamaals hè? Dan schuif ik later aan en drinken we weer ‘es een schedeltje gerstenat.

    Nabestaanden, wat een strop. Waardeloos.
    Hein - Nes aan de Amstel
    14 mei 2020

    Deel deze pagina:

Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

Plaats een reactie

Inspiratie nodig voor uw reactie?


De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.

vorige
volgende