Haay lieverd,
Daar ben ik eindelijk weer. Verleden week was ik zo dichtbij maar toch zo ver weg. Ik was op Texel maar niet op de Krimweg. Toch heb ik altijd, als ik op Texel ben, een vredig gevoel. Ik voel dan dat je dicht bij me bent. Was woensdagavond weer thuis maar kon je niet schrijven omdat de com geen code meer geeft om de berichtjes weg te sturen. Ben nu op school, na schooltijd heb ik genoeg tijd. We zijn in de tussentijd wel bij je geweest. Bloemen water geven, nieuwe bloemen gezet of gewoon staan en kijken en dromen over jou. Kreeg vandaag nog een compliment dat de steen met de glasplaat zo mooi is en dat er goed over nagedacht is. Leuk zo'n compliment maar het had er nooit mogen staan, jij had gewoon bij ons moeten zijn. Ook is jouw verhaal nu gelanceerd bij de stichting Alcoholvrijkind. Deze stichting vecht tegen alcoholmisbruik bij jonge kinderen. Het filmpje gebruiken ze ook. Dit was het interview wat ze voor het kamp hebben opgenomen in de klas. Ze willen het gebruiken voor de overtreders die nog wel op met drank op in het verkeer gaan rijden. Zij moeten dan verplicht naar zo'n filmpje kijken. Misschien gaan hun ogen dan eens open, en beseffen ze dat drank en verkeer niet samen gaan. Jij bent het slachtoffer geworden van zo'n alcomobilist. Jij die zo van het leven hield mocht niet meer en wij moeten zonder jou verder en dat is zo ontzettend moeilijk. Elk moment bij je nog bij me in gedachten, altijd speelt die film weer door mijn hoofd. Een film die in mijn gedachten gegrift staat. Ik mis je zo verschrikkelijk erg en dat doet zo zeer. Het besef dat ik je nooit meer kan zien, alleen op film en foto's, maar nooit meer in werkelijkheid vreet zo erg aan me, het doet zo zeer, nog erger dan een hartinfarct. Wij zullen dit altijd met ons mee moeten dragen. Maar we vechten voor je. We komen er steeds meer achter dat heel veel mensen het weten omdat ze het gezien hebben voor t.v. ook zijn er veel mensen die alles gevolgd hebben en ons een hart onder de riem steken. Het is allemaal zo lief bedoeld maar ze kunnen niets van ons verdriet overnemen. Jij was onze spring in het veld, onze lieve meid. We waren en zijn zo trots op jou. Ik zou je nog zoveel willen vertellen maar ook willen vragen en dit zal nooit meer kunnen. Daarom ben ik zo blij met deze site. Hier kan ik mijn gedachten en mijn berichtjes kwijt. En ik weet dat er meer mensen meelezen, maar dat maakt mij niet uit. Ze weten dan hoe het is om op zo'n vreselijke manier één van je kinderen te moeten missen. Een kind wat ik 9 maanden heb gedragen, die ik zo lief had dat het zeer deed. En dat er iets in mijn leven gebeurd is waar ik altijd al bang voor ben geweest. En dat dat ons is overkomen. Waarom, waarom, waarom??????????????? En daar zullen wij wel nooit antwoord op krijgen. En dat maakt mij zo boos, zo woest. Waarom moest hij, die zo nodig zich zat moest zuipen, daar op de Krimweg zijn????????? Maar dat zal hij zelf wel niet meer weten. Ik moest dit even kwijt. Lieve schat ik stuur je weer heel veel knuffels, kussen en smakkerds. Wel van een week. Wees bij ons en waak over ons. Geef beppe en oma ook de knuffels en de andere dingen want ook zij worden gemist.
doeg lieve schat, doeg lieverd, ooit omarmen we elkaar weer. Doei doei. XXXX