Haay lieve schat,
Het is weer maandag, dus weer aan het werk en een normaal werkende computer. In het weekend leuke dingen gedaan, tot zoverre ze nog leuk zijn om te doen zonder jou. Zaterdag eerst met A naar de BSO en toen vlug naar Hoorn voor het concert met Wijdenes in de Oosterkerk. Papa en J waren er al. J heeft zijn horloge eerst omgeruild in een zwarte, die vond hij mooier, voor A was dat geen bezwaar. Het was wel een aardig concert. Een soort dubbelconcert. Er was nog een harmonie en die was wel zo slecht dat het soms niet om aan te horen was. We hadden deze al eens eerder gehoord bij het DruijfFestival in Midwoud. Ook toen waren ontzettend vals bezig, jammer. Zondag, gisteren zijn we lekker naar het strand geweest, de hondjes waren dolblij dat ze weer konden uitrazen. Frodo natuurlijk weer het water in, het maakt hem niets uit of er nu hoge golven zijn of niet. En gisteren waren het behoorlijke golven en was de zee ruw. Heerlijk was het op het strand. Na die tijd nog ergens wat gegeten. Voor jou ook in een bekende tent. We haalden herinneringen op. Je at hier ooit zo'n grote brusselse wafel met warme kersen en slagroom. Je kersen kwamen uit blik en het was behoorlijk machtig. Verder kreeg ik van ome H een familie site uit Koudum. Ik opende deze en ik was stomverbaasd. Wat ik eigenlijk nooit gezien had zag ik nu. Er stond een foto van mijn beppe Geeske op in haar jongere jaren en wat lijkt jij op haar, ongelooflijk. Ook papa, A en J zagen het metéén, terwijl A zei dat ze ook veel van zichzelf in deze foto zag. Ook Ome H en H hadden het al gezien, maar deze vonden het al eerder. Die zagen een foto van beppe Geeske toen ze al veel ouder was al dat jij op haar leek. Ik heb de foto aan de kinderen van de klas laten zien en zonder dat ze wisten wie het was zeiden ze dat jij op haar leek. Vind je het niet frapant. Ik lijk helemaal niet op haar. Maar jij als twee druppels water. Ik laat die foto afdrukken en hang hem naast de jouwe. De foto die op de Kuilart is genomen tijdens een repetitieweekend. Jouw laatste weekend met het NHJFO. Deze foto hangt groot in de kamer. Hij stond bij jouw kist tijdens de uitvaart. Nu ik hier weer over schrijf overvalt me weer een diep gevoel van verdriet. Ook voel ik steken in mijn hart. Het zal nooit wennen zo zonder jou. Het ene moment huil ik en het andere moment glimlach ik weer als ik aan jou denk. Dan denk ik aan iets moois wat ik met jou beleefd heb. Soms zijn er vragen die ik jou nog wil stellen over iets. Vaak weet A dan wel het antwoord maar niet altijd. En dat stoort me dan, ik wil zo graag alles weten. Waarom moest jij van ons afgenomen worden, Waarom toch? Dit verlies is zo onmenselijk, ik besef het soms nog niet eens. Als ik dit typ heb ik het gevoel dat ik jou gewoon schrijf en dat je het leest en dat ik je moet vertellen hoe het hier met ons gaat. Het is net of je ergens in het buitenland bent op stage en dat ik je schrijf, alleen krijg ik nooit antwoord terug. Het blijft vreemd voelen. Lieverd hier komen mijn vele knuffels, kussen en smakkerds weer. Pas je ook een beetje op oma en beppe. Dan passen ze ook op jou. Wij kunnen het niet meer maar zij wel. Haha.
Doeg lieve schat, doeg lieverd, doeg troelewoel, doeg lieve meid, rust zacht