Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Heej lieve Fietepiet,

Wat heerlijk zo´n nieuwe computer, jij zou je er weer helemaal op uit leven. We moeten nu alleen de foto´s nog overzetten op. Jouw foto´s staan allemaal op stickies zodat we die niet kwijt kunnen raken. Vandaag had ik vrij en moet morgen nog een ochtendje werken omdat ik geruild heb met mijn duo maatje. Zij heeft maandagmiddag voor mij gewerkt toen hier die journalisten van radio NH was. Is wel leuk hoor morgen werken. Eerst met de kinderen eten op school, dan de klas opruimen en dan dvd kijken. ´s Middags zijn we vrij. Dan even een kerststuk bij jou brengen en diverse kaarsen aansteken. Papa heeft er al veel gekocht. Ook bij jou zal het licht schijnen. A heeft nu een kerstconcert met Wijdenes in Oosterleek en papa is met haar mee. Ik kon n iet mee omdat wij vanavond kerstfeest hadden van school. Na deze dienst stond ik nog te praten met sommige mensen en die misten het trompetgeschal. Ik zei dat zullen jullie nooit meer horen van mijn kinderen. Dit vonden ze erg jammer. Wat klonk het altijd mooi. Ik weet nog dat er een mevrouw kwam toen jullie daar stonden te spelen. Ze vertelde dat ze de hond aan het uitlaten was en dat ze de trompetten hoorde spelen. Ze vond dit zo mooi dat ze kwam kijken waar dit vandaan kwam. Ze vertelde toen dat het zo mooi helder klonk in de vrieskou. Ik weet ook nog dat jij ijs en ijskoude handen had en dat ik ze nog gewarmd heb met mijn warme handen. Het is wel mooi om te weten dat mensen dit nu missen. Jullie stonden daar met z´n drieën zo mooi te spelen. Heb er nog foto´s van. A en papa zullen zo wel thuis komen denk, en dan gaan we maar weer eens naar bed. Elke avond zeg ik nog welterusten tegen je. Je foto hangt aan de muur en elke avond praat ik daar even tegen. O ja, voor ik het vergeet, je vriendinnen van BAMM waren ook weer bij je geweest. Ze vergeten je niet, ook zij missen je heel erg. Ze hebben er weer een prachtige kaart neergelegd met een tekst erop. Ook bij hen leef je voort in hun gedachten. Nou meisje ik ga weer eindigen, maar niet voordat ik je mijn kussen, knuffels en smakkerds weer heb gestuurd. Vergeet niet om beppe en oma er ook te geven, ook zij hebben deze verdiend. Maar ik weet uit ervaring dat je dit niet vergeet omdat je ook zoveel om hen gaf. Ze was gek met ze, nu zijn ze bij jou en wij missen hen ook.

Doeg lieve schat, ik denk aan je, doeg lieverd, doet Fietje, doeg meisje.

Lieve Afira,

Ja, ik weet het. Het is alweer een mooi tijdje geleden. Ik schaam me dus weer diep. Maar ik weet soms niet meer wat ik moet schrijven omdat het altijd hetzelfde is. Ik weet er nog steeds niet mee om te gaan dat jij niet meer in mijn leven bent. Hoe komt dat toch, je had dus blijkbaar toch meer invloed op mij dan ik gedacht had. Ik merk dat nu pas, nu jij er niet meer bent. Al meer dan 3 jaar loop ik rond met de vraag Waarom jij. Nooit zal ik hier antwoord op krijgen. Ik weet dat ik niet de enige ben met deze vraag. Waarom moest nu zo´n mooi jong en fris meisje de dupe worden van iemand die zo onverantwoordelijk was? Ik weet het niet en dat zal ik me mijn hele leven af blijven vragen. Wat ik wel weet dat ik geen druppel drink als ik moet rijden en wie dat wel doet en ik zie het, die zal ik dan eens een foto van jou laten zien en hem of haar vertellen wat er met jou is gebeurd. Dat is het enige wat ik nog kan doen, samen met hier de kaarsjes voor je aan steken en jou in mijn hart bewaren. Zo blijf ik aan jou denken.

Dag lieve, lieve Afira, rust zacht.

Lieve Fietje,

Daar zit ik dan, achter de nieuwe p.c. De oude was prehistorisch, en de andere waarop jij zoveel gezeten hebt heeft het ook begeven. En ja je weet we kunnen tegenwoordig niet meer zonder computer. J kan zijn huiswerk erop maken, veel communicatie gaat via e-mail. Maar daar hoef ik jou niets over te vertellen. Jij was degene die hier veel van de com af wist. Maar J en A zijn ook meegegroeid en ook zij kunnen zich uitstekend redden. Ik zit hier wel met enige weemoed. Alle veranderingen die er zijn sinds jij er niet meer bent doen van binnen zeer, tenminste bij mij. Jij mag dit niet meer meemaken, maar ik weet ook dat het leven doorgaat. Ik wil zo graag dat je alles nog meekrijgt. Ik kan me er niet los van maken en of ik dit wil? Ik weet het niet. Had zonet in de auto, toen ik naar huis reed, weer een enorme huilbui. Dan rijd ik langs de begraafplaats, wetend dat jij daar ligt, en dan voel ik me zo machteloos en er bekruipt me dan een gevoel van een soort woede. Nog veel te vaak lees en hoor je nog dat er toch nog mensen zijn die met behoorlijk veel drank in hun lijf, dronken of aangeschoten in hun auto gaan rijden. Met soms alle gevolgen van dien. Leren de mensen dan nooit of willen ze dit niet. Is de drank dan belangrijker dan een mensenleven? Je zou het bijna geloven. Maar ik blijf bij mijn belofte, ik grijp elke kans aan om duidelijk te maken wat jou is overkomen en wat de gevolgen kunnen zijn, als je met drank op gaat rijden. Het overkomt mij niet, denken velen, totdat het hen wel overkomt en dan hebben ze zo´n spijt, maar dan is het al te laat. Ik blijf voor je vechten lieve schat. Dat is denk ik het doel van mijn leven na dit vreselijke gebeuren. En papa, A en J zijn het helemaal met me eens. Gisteren heb ik met een journaliste op jouw kamer gestaan, ze kreeg het kippenvel. Daar hebben we een deel van het interview opgenomen dat voor Radio Noord-Holland wordt uitgezonden. Het is zo´n vreselijke gedachte, jou nooit meer lekker slapend in dat bed te zien.
Ik word zo typend al wat rustiger in mijn lijf. Dat komt omdat ik vind dat ik nu dicht bij je ben. Toen ik zonet huilend thuis kwam heb ik eerst de kaarsen aangestoken, eentje bij je spulletjes en foto en een grote die op tafel staan. En ja toen snel op de nieuwe com. A en J zijn er niet, dus kan ik er nu mooi op. Eten doe ik straks wel. J is in het zwembad en A is in Badhoevedorp bij het KLM orkest. Dus lekker alleen thuis tot een uur of 9. Gisteravond had J een kerstconcert met West-Frisia, en wat ik eigenlijk nooit doe dat is dat ik niet geweest ben. Was met A naar Alkmaar, om bij de Media markt te kijken naar een nieuwe com, maar daar waren we niet geslaagd. Papa was met J mee, en hij vond het niet een geweldig concert. J kwam nog wel met een bos tulpen thuis, deze willen we eigenlijk bij jou brengen maar we wachten even het weer af want dat is zo onstabiel. Soms moet ik ´s morgens krabben en dan weer niet. In sommige delen van het land valt sneeuw, maar bij ons weer niet. Dan is er weer storm, hagel en onweer. Het is allemaal maar niets. Voel me nu helemaal leeg, het is goed om weer eens goed uit te huilen. Een teken dat ik je zo heel, heel erg mis. Ik kan er nog steeds niet bij, het is allemaal nog steeds zo onwerkelijk. Ik kan jou nooit meer een kus brengen, nooit meer knuffelen, nooit meer vasthouden en dat allemaal is zo verschrikkelijk. Nu moet ik je mijn knuffels, kussen en dikke smakkerds op deze manier sturen. En waarheen ik ze stuur weet ik niet, maar ik hoop dat ze aankomen en dat je dit leest. Tot de volgende keer lieve schat.

Doeg meisje, doeg mijn lieverd, voor altijd in mijn hart, rust zacht Fiet.

Lieve Afira, we hebben enkele kaarsjes ontstoken voor jou en jouw familie,zodat het wat licht brengt in de donkere dagen voor kerst, en dat ze toch enigsinds kunnen genieten van de feestdagen.
Lieve groetjes van ons,ouders van *Claudia Aarts*

Heej lieverd,

Het is zondagavond en ik ga je schrijven. Het vervelendste schrijf ik maar eerst. Onze Peugeot 407 is eigenlijk afgeschreven. Donderdagmiddag wilden we naar Alkmaar om een nieuwe p.c, maar we zijn daar nooit aangekomen. Bij Verlaat liet de auto ons in de steek, het was net of we geen gas meer konden geven, in ieder geval reageerde de auto niet. Dus aan de kant, we konden nog net op een parkeerplaats komen. Daar stonden we dan, buiten hoosde het van de regen. Zegt die mijnheer van de ANWB voor de telefoon dat we uit de auto moeten gaan en op een veilige plek moesten gaan staan. Ja hallo, een veilige plek, waar was die dan. Ze zijn daar druk met de weg aan de gang, er komt daar een grote rotonde dus het was daar een blubberzooi met de regen, en verder konden we geen kant op. Vond het wel eng in de auto maar het kwam goed. Na ruim drie kwartier kwam de ANWB en die vond dat we daar weg moesten. Dus ging hij de auto naar een veiliger plaats slepen. Ik achter het stuur, maar ik remde steeds tegen, had steeds het idee dat ik tegen hem aan zou botsen. Toen we op een veilige plaats stonden heeft hij de motor bekeken, er bleek allemaal aangekoekte motorolie op te zitten. Daardoor kwam er een soort gaspufje los en als de auto dan daar op zou gaan rijden dan zou de motor op hol slaan en ging de motor stuk. De bergingswagen heeft de auto naar de garage in Wieringerwerf gebracht en daar werd ook geconstateerd dat repareren een duur klusje zou worden. Dus is het nu Dag auto. Ik wilde deze zo lang mogelijk houden omdat hij toch wel emotionele waarde heeft, maar nu kan het niet langer. Zal er afscheid van moeten nemen. Jij had je eigen plekje in deze auto, en in mijn gedachten zie ik je er nog zitten. Het zal weer bij herinneringen blijven. We moeten nu zoeken naar een andere. We rijden nu in een vervangauto, maar dat is maar een kleintje. Papa kan nog altijd in onze andere rijden en ik rijd nu in een Aygo. Een klein zwabberautootje. Maar ik kan me er prima mee redden.
Vrijdagavond ben ik met de kinderen van mijn groep 8 naar zwembad De Terp geweest, hier in Wieringerwerf. Het zwembad waar jij je zwemdiploma's hebt gehaald. Jij was één van de eersten die het diploma kregen na het volgen van een turbocurcus. Je ging een hele week 's ochtends te zwemmen, drie uur lang. En wat een resultaat. Je ging ook als een turbo en aan het eind van de week had jij je A-diploma. Wat was ik trots. Je was ook nog jarig in die week. En nu weet ik niet eens meer hoe oud te werk, volgens mij was het 6 jaar want je moest denk ik 6 zijn voor die versnelde cursus. Jij was een van de enigsten die na 1 dag al in het diepe zwom, en je had er enorm plezier in. Daarna heb je nog diverse diploma's gehaald omdat we goed zwemmen toch hoog hadden. Je was gewoon een klein waterratje. Heerlijk. Maar vrijdagavond gingen we sponsor zwemmen en de opbrengst is/was voor een project in Roemenië, waar we met de hele school aan doen. De kinderen vonden het heerlijk en er is ontzettend goed gezwommen. J hield toezicht omdat hij ook moest stage lopen. Dit vonden ze natuurlijk prachtig, na 45 minuten zwemmen mochten ze nog even vrij zwemmen en probeerden ze J in het water te krijgen. Dit lukte hen niet. Daarna was het aankleden geblazen en naar huis in Opperdoes. Ook A heeft meegezwommen terwijl ik voor ieder de baantjes bij hield. Je bent nu weer een heel stuk op de hoogte gebracht. Ik had het bericht weer teruggevonden. Ik ben natuurlijk zo'n muts die dan niet onder aan de balk kijkt, want daar stond het nog gewoon. Zijn er nu twee berichtjes. Wilde deze toch afschrijven, dan maar wat later naar bed. Morgen schrijf ik over de Kerstconcerten die A en J gegeven hebben en nog moeten geven. En als ik naar buiten kijk zie ik daar prachtige sterren twinkelen en dan weet ik dat jij bij ons bent. Nu mijn kussen, knuffels en smakkerds. Deze keer heel veel.

Doeg lieve schat, doeg lieverd, doeg lieve Fietepiet, doeg Fietjuh, XXXXXXX

Oooooh lieverd,

Had al heel veel geschreven en wat doe ik, druk ik natuurlijk per ongeluk weer ergens op en foetsie was het beeld. Haal ik het terug en weg de hele tekst. Balen als een stekker natuurlijk, want nu moet ik alles opnieuw typen en ik ben al zo moe. Ik doe het morgen, dat beloof ik je. Morgenochtend moet ik eerst werken en 's middags komt er iemand van RTV NH om te praten over de laatste drie jaar. Ik heb dan vrij en werkt mijn duo maatje voor me. Het zal mij benieuwen wat het wordt, natuurlijk krijg jij dat te lezen. Dan ga ik nu snel naar bed, maar eerst jou mijn knuffels, kussen en smakkerds sturen. Voor jou vooral maar ook voor beppe en oma. Vieren jullie maar gezellig daar in jullie wereld Kerst.

Doeg lieve schat, ik mis je zo en je zit diep in mijn gedachten en hart.

Lieve Afira,
Iedere dag breng ik hier vier kaarsjes voor jou. Ook al om je familie te laten weten dat ik hun verdriet en gemis begrijpt.
Een plaats geven kan ik ook nog steeds niet. Verder met mijn leven zal ik wel moeten, juist voor de mensen die mij zo na zijn.
Ook ik (Oma van Suus)zie erg tegen de feestdagen op. Dan mis je die ene zo belanrijke plaats aan tafel en bij de kerstboom. Dat wil niet zeggen dat ik mijn dierbare te kort doe. Ik zwelg niet in mijn verdiet. Soms overvalt het me geheel onverwachts en dan moet ik alle zeilen bij zetten om verder te kunnen.
Geeske en familie, Ik wens jullie toch hele goede feestdagen. Ook wens ik jullie sterkte, dat hebben we nodig in deze tijd.
Lieve groet,
Oma van Suus.

Heej lieve schat,

Kan me niet voorstellen dat ik een week geleden geschreven heb. Maar schijnbaar is dat wel het geval. Er is weer veel gebeurd de afgelopen week, maar ik vergeet ook veel dingen. Het leven gaat zijn gangetje, voetbaltraining van J, toeteren van A enz enz. Verleden week heb ik de hele week gewerkt, vrijdagmiddag had ik vrij omdat mijn duo maatje voor groep 8 moest staan. Misschien is het daarom ook dat ik niet geschreven heb. Zaterdagmorgen was ik met A naar Bergen en daarna knapte ik finaal af. Heb 's middags heerlijk geslapen. 's Avonds was ik alleen thuis omdat J moest blazen met Octafria bij het jeugdfestival in Opperdoes. Vrijdag 's avonds was er NHJFO en heb daar de hele avond gezeten. Het was een soort generale voor het Kerstconcert. Min puntje was dat er wel 11 bekeuringen uitgedeeld waren voor hinderlijk parkeren. Gelukkig stond ik deze keer goed, misschien had ik een voorgevoel. De afgelopen twee dagen hebben we 's avonds de VO gesprekken gehouden, dus waren het weer latertjes. En ja buiten is het steeds prut weer. Storm, regen, hagel niets aan. Ik kan er niet zo goed tegen te weten dat jij daar helemaal alleen op die donkere begraafplaats ligt. Vind het altijd fijn als er een kaarsje bij je brandt, maar met dit weer is het bijna niet te doen. Door de harde wind waait bijna alles weg. Maar thuis brandt altijd een kaars voor jou. En ja, er staat voor het eerst in jaren weer een grote, echte kerstboom in huis. Papa en A kwamen er mee aanzetten. Eerst heeft hij een paar dagen kaal in huis gestaan, had niet echt veel zin om de boom te versieren en toen ik eindelijk de lichtjes er in zou hangen deden ze het niet. Dus moesten er eerst nieuwe lichtjes komen. A en J hebben maandagmiddag de boom versierd. En ik moet zeggen het is toch wel gezellig. Maar een donkere wolk hangt haalt iets gezelligs weg. Ik wil zo graag dat je er bij had kunnen zijn. Papa heeft nu 2 brillen, ééntje die hij voor tv kijken heeft en die hij in de auto ook moet dragen en ééntje voor lezen. Maar de ene houdt hij nu de hele dag op en ik moet eerlijk zeggen het misstaat hem niet. Wat moet ik nu nog meer vertellen, eigenlijk moet ik nog even bij je langs maar het wordt buiten alweer donker. Tuurlijk ben ik afgelopen week wel bij je langs geweest en papa komt ook regelmatig. We vergeten je niet dat zal nooit en nooit gebeuren. Ook J mist je heel erg, van de week kwam het opeens ter sprake. Zo nu en dan laat hij wat los en dan merk je weer hoeveel hij je mist. Ik kan je nog wel meer vertellen maar er zijn dingen die ik voor me houd. Ik vertel je ze wel. Maandag komt RTV NH bij ons thuis om te praten over hoe het nu met ons is. Hoe dat verloopt vertel ik je volgende week. Natuurlijk probeer ik wel eerder weer te schrijven. Nu eerst weer mijn knuffels, kussen en smakkerds en tot de volgende keer.

doeg lieverd, doeg lieve schat, ik houd van je en je zit diep in mijn hart.

Lieve Geeske,

ik lees al mee vanaf het begin, maar heb nog nooit een reactie gezet.
Nu na dit stukje bekruipt me het gevoel (puur mijn eigen intiutie hoor) dat je toch door moet met je andere kinderen. Ze wilden eigenlijk wel, maar omdat Afira er niet meer is doen jullie er niet meer aan. Mijn moeder heeft na het overlijden van mijn zus ons eigenlijk een beetje vergeten, juist met dit soort dagen en ik lees nu eigenlijk hetzelfde.

Vergeef me als het hard overkomt, maar het leven gaat door, zeer zeker voor je zoon en dochter. Laat ze niet dezelfde herinneringen krijgen als ik, want dat is later niet leuk en ik herinner vooral mijn (overleden) moeder op deze manier niet leuk.
Eigenlijk neem ik haar een hoop kwalijk wat betreft plezier met de diverse feestdagen.

Het blijft altijd een gemis, voor mijn moeder mijn zusje voor ons een zoontje en een dochtertje en voor jou Afira, maar geef het een plekje!

Nogmaals sorry als het niet leuk overkomt, maar denk aan de toekomst.

Heej lieverd,

Vandaag even een piepklein berichtje, ik wil het je even vertellen en dan ga ik naar huis. A heeft weer een baan. Het is voorlopig voor 2 dagen per week maar toch. Ze gaat werken in het VU niet in het ziekenhuis maar in de medische faculteit. Ze helpt daar toekomstige dokters hun onderzoekgegevens in de com te zetten. Ze is er heel erg blij mee. Ze vertelde dat ze per 1 februari kan beginnen. Heerlijk voor haar. Dit was het belangrijkste nieuws voor vandaag. Nog even vertellen dat het vreselijk slecht weer is, hagel, onweer, harde wind teisteren jouw laatste plekje. Roep straks wel weer, heb je me vanmorgen gehoord?????? Gisteren overkwam me iets heel vreemds. Ik reed in W'werf naar een flauwe bocht toe, er kwam een bus mij tegemoet, en toen de bus vlakbij me was, hoorde ik jouw gillen. Het was net alsof ik toen besefte dat jij mij riep voordat de auto jou die fatale klap gaf. Het besef dat jij mij riep deed zo allemachtig pijn in mijn hart, ik schrok hier zo van dat de tranen me over de wangen liepen net zoals nu. Ik wil zo graag weten wat er die laatste minuten van jouw leven gebeurd is. Misschien is het niet goed om dit te weten, maar toch ........... Ik ga nu stoppen wat de emotie zit weer erg hoog, de tranen blijven maar stromen. Het weggestopte verdriet moet er weer uit, dan kunnen we d'er weer tegenaan. Het masker weer op, want niemand hoeft te weten hoe het van binnen bij me is. Hier komen mijn knuffels, kussen en smakkerds weer. Je hebt weer wat te doen om ze te vangen.

Doeg mijn lieve schat, ik houd van je en ik mis je zo ontzettend. XXXXXXXXX