Hay meisje,
Mama en Ariëlle zijn weer thuis. Was gisteravond zo moe dat ik niet meer in staat was om te schrijven. Had zulke dikke benen en voeten, zo dik had ik ze nog nooit gehad. Kwam van het in de bus zitten. Iets van 8 uur geloof ik maar het kan ook langer geweest zijn.
Het was een prachtige weekend, waar jij ontzettend gemist werd door iederéén. Dit was te merken toen ze zaterdagochtend Anthem bij de repetitie gingen spelen. Zo vol emotie, het was net of ze jou wilden laten weten dat jij er nog bij hoorde. Mama natuurlijk weer huilen. In de hal kwam Martijn bij me en die moest ook huilen en kroop me helemaal aan. Hij vindt het ook zo moeilijk. Later zei Lieuwe in de bus dat hij ook met de tranen in de ogen stond te dirigeren en er waren meerdere die zaten te huilen. Dat betekent volgens mij dat ze in gedachten ook bij jou waren. Bij het concert in de zaal werd natuurlijk ook jouw stuk gespeeld en dat vonden ze allemaal zo mooi, Lieuwe had gevraagd om niet te gaan klappen maar om aan jou te denken. Ik denk als je mee was geweest dat je enorm genoten zou hebben. Ik probeerde me vaak voor te stellen hoe het zou zijn als jij hier ook rondhuppelde. Ook bij het buitenconcert werd Anthem gespeeld, alleen toen had ik geen last van emoties, hoe dat kon weet ik niet. Eén keer heb ik gehuild op de kamer, maar toen waren Thea en Netty ( Wendy's moeder ) er niet. Het gemis en de leegte overviel me in één keer. Was goed om even gehuild te hebben want later ging het weer prima. Bij het spel van de foto en het artikel wat je mee moest nemen had ik jou armbandje mee. Sommigen had het goed geraden, Thea vertelde na die tijd waarom ik jou armbandje had meegenomen. Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik mee geweest ben. Het was geweldig om met dit orkest mee te mogen. Ook is er voor jou een t-shirt en een trui, die blijven voor altijd van jou. Ik kan natuurlijk alles gaan op schrijven maar ik denk dat dat niet hoeft omdat je met mij en Ariëlle ben meegeweest, maar dat niet alleen je zit bij velen nog in hun harten. In de bus op de terugweg heeft Lieuwe iederéén namens ons uitgenodigd om op 1 mei, jouw 18de verjaardag te vieren met een drankje in het dorpshuis. Wij denken dat wij daar goed aan doen om toch aandacht aan jou 18de verjaardag te geven. Meisje ik ben blij dat ik weer thuis ben vanwege mijn nek, schouder en arm. Dat was niet best. Ik heb geloof ik wel 26 paracetamollen gehad. Heb je gezien wat Ariëlle heeft gedaan, vast wel, ik ga dat hier niet schrijven hoor dat vertel ik je wel. Maar ik denk dat jij er wel smakelijk om had gelachen. Iets wat jij en Thijmen geloof ik ook regelmatig deden.
Vandaag de hele dag met groep 8 de musical geoefend. Ging erg goed, we kunnen er volgende week voor gaan. Donderdag moet ik weer naar Glandorf want de pijn wordt bijna onhoudbaar. Wordt niets beter. Heb nu steeds prikkels in mijn arm en hand en vingers. Een vreselijk gevoel net alsof alles slaapt.
Lieverd ik moet veel kussen, smakkerds, knuffels, groetjes en liefde inhalen, ze komen er weer aan. In Duitsland stuurde ik ze met mijn gedachten. Ook voor hoor lieve schat.
Doeg lieverd, doeg schat, doeg puk, doeg Fietjuh, doeg Fiet, doeg Afira XXX