Herinneren is een vorm van ontmoeten…

hallo lieverd,

Daar ben ik weer. We zijn met Sem bij de dierenarts geweest. Hij denkt dat hij collitis heeft. Een darmontsteking. Sem heeft 2 spuiten gehad, en voor zijn huid pillen. We hopen dat het nu weer beter met hem gaat. Volgens de dierenarts moet hij zienderogen opknappen. Hij ligt nu voor de t.v. op de grond. We moeten maar weer met ze naar het strand, dan kunnen ze weer lekker rennen en dollen. Maar ik zie daar zo tegen op, want daar op het strand mis ik jou zo. Ik zie je dan weer voor me, springend, rennend, samen met mij en Ariëlle arm in arm lopen langs de vloedlijn of langs het water. Of jij bovenop de duinen en dan rennen naar beneden of de duinen in en de honden jou zoeken. Wat kon je je altijd uitleven in de duinen en op het strand. Ook was je vaak te vinden op de pieren, krabbetjes zoeken, zeesterren zoeken of mooie schelpen. Ook vond je het een sport om met Sem de pier op te rennen en dan de meeuwen te verjagen en dan had je een lol. Maar dat alles is over, geen Afira meer mee naar het strand, geen Afira meer die krabbetjes vangt, geen Afira meer die gekke sprongen maakt op het strand, geen Afira meer die met Joran aan het voetballen is, geen Afira meer daar boven op de duinen. Nee nooit meer Afira. En dat door die ene rotvent die dronken achter het stuur moest gaan zitten en die dacht stoer te zijn door toch te gaan rijden. Hij moet 5 jaar zitten en mag dan 8 jaar lang niet rijden, maar wat is dat voor straf. Wij moeten jou levenslang missen en daar moeten wij mee leren leven, met het gemis dat jij niet meer bij ons bent. Dit is zo moeilijk. Ik kan het nooit genoeg zeggen maar ik hoop dat mensen eens na gaan denken dat alcohol en verkeer echt niet samen gaan. Je ziet wat er kan gebeuren en daar ben jij het slachtoffer van geworden.
Kreeg trouwens een brief van Univé dat het hen vreselijk speet dat wij die brief gekregen hadden en er wordt binnenkort een groot boeket bloemen van hen bezorgd. Zal mij benieuwen, maar ik geloof hen. Je hoort het wel van me.
Hier zijn ze weer, voor jou lieverd, de kussen, de knuffels, de smakkerds en onze liefde.

Doei doei meisje, doei doei lieve grote kleine puk van me. Love you. XXXXX

Hee meis,

Fiet help ons. Wat is er met Semmie aan de hand. Hij is zo down, ligt alleen maar op de grond, kan niet meer op de bank komen en piept als we hem optillen. Als we denken dat hij naar buiten moet gaat hij onder de tafel staan en kijkt intens triest. De lekkere koekjes pakt ie heel voorzichtig aan en loopt er mee weg naar zijn mand en laat het daar vallen om het vervolgens langzaam op te eten. We weten het niet maar gaan vanavond met hem naar de dierenarts, want het kan zo niet langer met hem. Hij doet zijn behoefte maar wanneer hij zin heeft of dit nu buiten is of in huis. Zou het zijn dat hij jou zo erg mist dat hij er nu ziek van is? Kun jij een beetje op hem passen want dit is zo zielig. Help ons a.u.b.
Vanavond vertel ik je wel wat de dierenarts er van vond.

Doeg schat, tot straks, tot vanavond, mis je. Doei doei ook van Semmie.

Hay lieverd,

Kan het niet laten, moet nog even met je praten. Het laatste uur moet ik steeds denken over wat er 10 maanden geleden is gebeurd. Gedachten, stukjes film en herinneringen vechten om voorrang. En het gaat allemaal om jou. Denk steeds toen leefde je nog en nu ben je er niet meer. 's Middags jou nog aan telefoon gehad en dat was de laatste keer dat ik je stem heb gehoord. Probeer me steeds te herinneren hoe dat klonk. Ik weet wel dat je graag mee wilde te vissen op de Waddenzee en dat we dat dan de woensdags zouden gaan doen want dan had jij vrij. Wij zouden eerst kijken hoe het allemaal in zijn werk zou gaan en dan konden wij altijd nog wel beslissen of wij ook zouden gaan vissen. Nou mooi niets van dag alles. Woensdag was jij thuis en wij ook. Alleen niet zoals wij gedacht hadden. Jij stond in de kamer en er kwamen veel mensen bij je om afscheid van jou te nemen. Ja afscheid van jou nemen omdat er iemand was die jou van het leven beroofden door dronken te gaan autorijden. O meisje wat heb ik een hekel aan die jongen. Het is maar goed dat hij vast zit want anders had ik het niet geweten. Er zijn zoveel mensen zo boos op hem. Vooral dat hij ook nog een keer is doorgereden en jou daar heeft laten liggen. Hij had trouwens eens aan je moeten komen. En daar zitten wij nu, thuis zonder jou. En wij moeten nu onze weg weer zien te vinden in het doolhof wat leven heet. Vaak kom ik papa, Ariëlle en Joran tegen, die ook op zoek zijn om de weg weer te vinden, maar dit is zo moeilijk. Wat is de juiste weg? Niemand die dat weet, dat moet je zelf maar uitzoeken. Soms gaan we een stukje samen een weg in, soms slaan er één of twee af. Soms ga ik een stuk alleen en dat is goed want ieder moet zijn eigen weg gaan. En jij, wat doe jij? Ik wil zo graag weten waar je bent, hoe het met je is, en wat je doet en wie er allemaal bij je zijn? Joran zei van de week tegen mij toen ik op je kamer stond en in je vestje zat te snuffen, mam nu lig ik alweer in bed wat gaat de tijd toch snel. En weet je wat ik zei: Ja jongen weer een dag dichter bij Afira. En dat vond hij ook terwijl hij nog een heel leven voor zich heeft. Maar hij mist je ook zo ontzettend, alleen laat hij het niet blijken. Maar ik weet wel beter. Met liefde gaat hij met me mee naar je graf, haalt water voor de bloemen en trekt onkruid, en zet kaarsjes aan. Dit kan alleen maar betekenen dat hij ontzettend veel van je houdt. En dat doen wij ook. Kijk maar hier komen ze weer, nooit genoeg, kussen, smakkerds, knuffels en ja wat nog meer kan ik je nog geven. Heel veel liefde. Maar dat weet je wel.

Doeg lieve lieve Fiet, Doeg lieve lieve Afira, doeg lieve lieve puk van me.

Lieve, lieve Fiet,

Vandaag alweer 10 maanden dat je uit ons leven bent gerukt door die dronken automobilist.
We missen je zo ontzettend. We zullen je nooit vergeten, maar dat is niet eens mogelijk omdat we zoveel van je houden. We blijven doorvechten voor je. Jij bent een onschuldig slachtoffer van een drankrijder en wij willen graag dat er niet meer van deze slachtoffers komen. Maar dat zal wel vechten tegen de bierkaai zijn want er zijn nog genoeg mensen die denken dat ze wel met drank op kunnen autorijden. Wij weten wat er kan gebeuren en wij weten hoe deze mensen levens kapot kunnen maken.
Nu moeten door één zo iemand jou zo de knuffels, kusjes, smakkerds en onze liefde geven. Vreselijk.

Doeg lieve, lieve Fiet, doeg lieve Fietepiet, doeg lieve lieve Afira XXXXXX

Hee meisje,

Morgen is het 13 mei, 10 maanden alweer na jou fatale ongeluk. Ik snap niet waar die 10 maanden gebleven zijn. Alweer 10 maanden zonder jou, 10 maanden jou niet gezien, gehoord, geroken, geknuffeld, gezoend, gepest, geklierd, gekriebeld, héél véél nooit meer. O wat mis ik je hier.
Maar elke dag die weer voorbij is, is weer een dag dichter bij jou. Maar nu nog niet want Ariëlle, Joran en papa hebben mij nodig. Maar ooit is de tijd daar dat we elkaar weer ontmoeten.
Vandaag kregen we een brief van de zorgverzekering. Geadresseerd aan de erven van A.T. Hof, je neemt aan dat ze dan weten dat jij er niet meer bent. Het was een brief waar in stond dat je 18 jaar was geworden en dat je een eigen verzekering nodig had. Hoe bestaat het. Ik wou dat je 18 jaar was geworden want dat betekende dat je gewoon nog hier was geweest. Ik heb dus maar gebeld hoe dat zat en ze vonden het daar erg vervelend dat dit was gebeurd. Ze wisten wel wie je was, het meisje dat op Texel was verongelukt. Je ziet dat het op veel mensen diepe indruk heeft gemaakt.
Lieve schat, morgen wordt het weer nadenken. Trouwens Maurice is ook nog jarig, maar even gebak eten op school.
Zit nu weer op de laptop want ik heb net Ariëlle weer opgehaald van Den Helder. Ze is ziek, doet anders niet dan overgeven en ze wilde graag naar huis. Je merkt wel dat ik dat niet zo erg vond. Kan ik weer mooi op de laptop.
Hier komen ze weer de knuffels, kussens, smakkerds alles wat we hier maar kunnen missen.
Doeg lieverd, we denken aan je, doeg schat. Bye bye. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Lieve moeder van Afira.

Mijn hart breekt af en toe als ik jou brieven aan je dochter lees.....
Als ik ze zo lees, komt er één woord steeds naar boven bij mij. Liefde. Liefde die sommige kinderen een leven lang niet krijgen en waar Afira in haar helaas zo korte leven, zo van heeft mogen genieten. Ze is vast trots op je en houdt vanaf boven haar lieve moeder zeker in de gaten.
Wat zal zij trots op je zijn.
Sterkte voor nu en de toekomst.....
Wilma

lieve, lieve Fiet.

Ik weet niet wat het is, maar ik moet je even vertellen dat ik je zo ontzettend mis. Het doet gewoon zo verschrikkelijk zeer. Weet soms niet meer waar ik het moet zoeken, en dan de tanden maar weer op elkaar want wij moeten door en dat is zo vreselijk moeilijk. Je moet niet vergeten dat je altijd in mijn gedachten bent waar ik ook maar ben en wat ik ook doe. Altijd dwalen mijn gedachten weer naar jou meisje. Natuurlijk vergeet ik Ariëlle en Joran niet maar dat is anders, die zijn nog bij me. Die kan ik knuffelen, zoenen, pesten, hand in hand mee lopen enz, en met jou kan ik dat niet meer en dat mis ik zo erg. Vaak moet ik stilletjes heel erg huilen. Dan rollen de tranen zomaar uit mijn ogen en dan heb ik een gevoel dat ik wel gek kan worden en dan moet ik mij vermanen om niet te gaan schreeuwen. Terwijl ik dat zo graag zou willen doen, maar dan denk ik weer, nee sterk zijn, Afira heeft het goed nu. En dat hoop ik dan ook maar. Meisje maak er wat van daarboven of waar je ook bent. Dan zullen wij proberen om er hier nog wat van te maken voor Ariëlle en Joran, maar dan moet je mij er wel bij helpen, beloof je dat.
Dikke knuffels en warme kusjes en heel veel liefde van mama.

Doeg mijn grote, kleine meid. Tot ooit weer ziens. Dan knuffelen we weer.

Hey lieverd van me,

Ben je niet vergeten hoor, maar Ariëlle heeft de laptop mee naar Texel en bij mijn eigen laptop is de accu stuk. Moet nu toch maar eens achter een andere accu aan. De com opstarten is zo'n gedoe en dan doet hij het pas na een uur, maar dat weet jij ook nog wel. Ik heb idd een paar dagen niet kunnen schrijven. Ben nu op school dus kan het nu even. Donderdagmiddag zijn Ariëlle en ik op begrafenis geweest bij Saskia. Jullie hebben zeker vast meegekeken van boven. Was een mooie bijéénkomst waarbij er bij mij een glimlach op het gezicht toen er verteld werd dat ook Saskia kikkers leuk vond. Wij hebben een kikker voor Saskia meegenomen, bij jou staat ook zo'n kikker op het graf. We stoppen in beide een briefje met dezelfde tekst. Voor jou en en voor Saskia. Saskia in Middenmeer en jij in Opperdoes. Ik hoop dat jullie het fijn hebben daar boven. Vrijdag Ariëlle weer naar Den Helder gebracht en ben ik met Joran naar de ortho geweest. Onderweg zaten we zomaar in een storm en in het winkelcentrum De Middenwaard ging het alarm af. Niemand wist wat er aan de hand was. Heb er ook niets over gelezen. Zaterdag moest Joran weer voetballen, mis jou commentaar wel een beetje erg hoor. Je kon het altijd zo mooi vertellen. Ze wonnen met 3-2 van Wiron. Natuurlijk hebben we nieuwe bloemen bij je gebracht en nog wat onkruid gewied want de gemeente doet er niets aan. Héél erg triest. Papa heeft de struikjes wat gesnoeid want anders groeien die overal en nergens. Straks even kijken of alles nog goed staat. Het waait nogal. Gisteren 10 mei was het moederdag. Nou voor mij hoeft het niet maar dat weet jij ook wel. Dit zijn van die dagen dat je voor je moeder iets koopt of maakt, maar ik vind het leuker als het spontaan komt en niet zo aangekondigt als moederdag. We zijn natuurlijk wel even bij beppe geweest. Ze vond het mooi dat we kwamen. Ze is weer helemaal opgeknapt, echt wonderlijk. Ze is blij en zwaait ons notabene weer uit. Heerlijk dat ze weer beter is. En vandaag ben ik de hele dag weer op school, vanmiddag Engels proefexamen gedaan en ee beetje op de computer zitten. Zo nu ben je weer helemaal bijgepraat en kan ik je nu al mijn kussen, knuffels, smakkers en groetjes weer sturen. Meisje ik begin je steeds meer te missen.

Doeg kanjer, doeg meissie, doeg doeg, XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Lieve moeder van Afira
Alweer zo een eerste keer, nu moederdag. Ik zie hoe mijn dochter er onder is en dat zal voor u het zelfde zijn. Ik wens u sterkte. Voor Afira weer de twee kaarsjes en een lieve groet voor jouw en Suus.
Oma Suus

Hey meisje,

Waar alle berichten blijven weet ik niet, maar ze komen niet op de site te staan. Maar ik schrijf je toch. Lees je weer mee.
Vanmorgen is er een fotograaf geweest voor een foto in de courant Schagen op zondag. Die komt bij het interview. Jouw foto waar je speelt op de trompet tijdens de doopdienst van Elise, op de achtergrond. Erg mooi. Deze foto heb ik van Lianne gekregen die hem op linnen hebben laten zetten. Deze was ter ere van jouw verjaardag. De fotograaf was erg ontdaan van wat er met jou gebeurd was. Hij vond het vreselijk temeer omdat hij ook een meisje van jouw leeftijd had.
Vanmiddag naar de oogarts geweest voor de jaarlijkse controle van de suikerziekte. Gelukkig waren de ogen goed, niet aangetast door de suiker. Dat was goed nieuws. Het enige nadeel is dat ik een paar uur met grote pupillen rond loop en het zicht wat wazig is. Beste remedie is dan slapen. En dat heb ik thuis ook gedaan, lekker zittend in de bank. Anders gaat ook nog steeds niet want ik heb nog steeds erg veel last van de nek/schouder en arm. Vaak slaapt en prikkelt mijn arm vanaf de elleboog tot aan de vingers. Een vreselijk gevoel. Volgende week moet ik hiervoor verder voor onderzoek, een MRI en een EMG.
Nu is er voor tv een moeder die haar meisje ook is verloren, door een ziekte die heel snel ging. Zij heeft alles van haar afgeschreven in gedichten en die gedichtenbundel is nu klaar en is uitgegeven. Ik schrijf hier alles van me af en dat ik een goed gevoel. Dat iederéén het kan lezen kan me niets schelen, ik heb echt geen geheimen. Iederéén mag weten hoe ik me soms voel. Maar doordat ik alles opschrijf wil het niet zeggen dat ik jou vergeet hoor meisje want dat zal ik nooit kunnen. Ergens heb ik geschreven dat het voelt of er een deel van mijn lichaam is geamputeerd, er is een deel van mijn liefste bezit van me afgenomen. En het ergste is nog dat dit had kunnen voorkomen.
Ariëlle wil morgen wel graag op begrafenis van Saskia, ze had nog steeds contact met haar via hyves en Saskia praatte haar er ook wel door heen. Ze was altijd erg lief voor Ariëlle. Ik ga wel met haar mee, ik laat haar niet alleen gaan. Tenslotte heb ik Saskia nog in de kleuterklas gehad en volgens ons had ze ons ook nog een kaartje gestuurd toen dat erge met jou gebeurd was. Meisje je ziet het leven is geen sprookje zoals jij wel eens dacht maar het leven is keihard.
Lieverd hier komen de kussen, smakkerds, knuffels en onze liefde weer voor deze dag.

Doeg doeg doeg doeg doeg doeg lieverd van ons, we missen je zo ontzettend.