Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieffie even vertellen dat ik heel veel aan je denk en je heel erg mis. Niet alleen ik mis je maar onze kinderen, kleinkinderen en moeders missen jou ook. Het is nog steeds het gevoel dat je zo weer binnen komt en je in het ziekenhuis ligt, maar de wrange waarheid is toch dat je niet meer bij ons bent. In gedachten ben je er nog steeds en dat zal ook atijd zo blijven en dat is ook wat jou voor ons levend houdt. Zondag wordt een hele speciale dag daar heb jij zelf nog voor gezorgd en zo zo je maar weer, je bent er nog steeds bij als is het niet meer lichamelijk. Vaak hoor ik je stem, een lief woord, een plagerijtje maar nooit klaagde je over jouw uitzichtloze toestand. Een gevoel van diep respect en waardering overheerst gelukkig vaak mijn verdrietige gevoelens en dat geeft kracht om verder te gaan op de manier die jij gewild zou hebben.
Guppie ik hou van je.

De tijd gaat maar verder en het zonnetje schijnt buiten, de knoppen aan de bomen zijn blaadjes geworden maar jij zal er niet meer van genieten. Dat doet pijn, niet alleen het gemis maar de gedachte dat jij dit niet meer samen met mij kan beleven stemt mij vaak droevig. Alles wat ik nu meemaak en mee ga maken daar ben jij niet meer bij. Ik probeer de draad weer op te pakken en zoals Oom Barth zondag tegen me zei, Meisje elke dag een draadje is aan het eind van het jaar ook een heel hemd. Het is niet zo dat ik niet meer kan genieten van de dingen om me heen maar het is anders, je kan het niet meer delen. Het zappen van jou, dat ik soms niet meer wist waar ik naar keek, mis ik nog het meest, gek he. De tv staat elke avond aan maar het interesseert me weinig en kan mij er ook nog niet op concentreren soms weet ik niet eens waar ik naar gekeken heb. Maar dat zal ook wel weer overgaan toch, alles moet een plekje krijgen en met hulp van onze kinderen en vrienden zal het ook wel gaan lukken. Lieverd in gedachten een dikke kus van mij.

Hallo Lieffie wij hebben jou je vrijheid teruggegeven. Waar wij allemaal zo tegen op zagen is al met al een hele mooie dag geworden, het weer werkte mee, het blauw van de hemel weerspiegelde zich in het water van de Berkel. Toen wij bij het koetshuis kwamen zagen wij tot onze ontroering een prachtig bloemstuk op de dijk liggen en ook stonden er 4 stoelen en de boot lag in het water. Niet alleen voor ons betekende je heel veel ook voor Wilma en Johan was je belangrijk. Lief dat zij er voor gezorgd hadden dat wij op zo'n mooie wijze afscheid van je konden nemen en jou terug geven aan de natuur en de vrijheid. Jouw visstekkie waar je vaak samen met pa menig uurtje hebt doorgebracht, waar mijn opa al zat te vissen, waar ik als kind op de boerderij speelde, de kinderen achter het bootje aan zwommen. Een betere plaats voor jou was er niet en dat allemaal door Mitch die vond dat zijn Opa terug moest naar Lochem en naar zijn visstekkie.
Mitch en Sharona dragen jou met zich mee in een assierraad, jij hun Opa dag en nacht bij zich het ontroerd mij keer op keer.
Dennis heeft, samen met de kinderen, jouw as zacht in de Berkel laten glijden, een mooi en dierbaar moment wat op mijn netvlies staat gegrift. Het voelt goed dat wij dit samen konden doen, denkend aan jou die wij allemaal zo missen en dat zo'n pijn doet dat wij alleen nog in gedachten en tegen jouw foto kunnen praten. Toch blijf je bij ons want in ons allemaal leef jij verder. Het is niet makkelijk om al mijn gevoelens hier neer te schrijven maar weet dat ik altijd van je zal blijven houden. Dag lieverd RIP

Alweer 9 weken geleden, de tijd gaat door en wij moeten hier door zonder jou. Jammer dat er geen gebruiksaanwijzing is die je er door sleept die zou het misschien makkelijker maken om het gemis wat te verzachten en de leegte op te vullen die ik elke dag weer voel. Morgen een emotionele dag want wij laten jou vrij, jij die niet hield van opgesloten zitten maar er graag op uit ging om te vissen of met je brommertje de bossen door te toeren. Met mooie verhalen kwam je dan thuis wat je allemaal onderweg had gezien en dat je weer zo had genoten van de achterhoek en wat had je het naar je zin.
Tja.........het zijn herinneringen, mooie herinneringen maar dat blijven ze ook en er komen geen nieuwe dingen meer bij. Wij maken er morgen een mooi afscheid van op jouw wijze op jouw plekje waar je zo kon genieten.
Lieverd ik hou van je.

17 april 2010
Hoi Pap,
Ik wil toch even wat aan je kwijt.
Morgen 18 april gaan we je as verstrooien. Het allerlaatste wat nog “enigszins” tastbaar is, is vanaf morgen dan ook weg.
We zijn nu ruim 2 maanden verder na jouw overlijden. Het opgeluchte gevoel toen jij je ogen sloot en wat ik toen zo bevrijdend vond, dat gevoel is nu weg.
De rust die ik bij jou zag en ik ook direct binnen in me voelde, ook dat gevoel voel ik nu niet meer.
Er is een knagend gevoel voor teruggekomen.
Dat gevoel heet “missen”.
Ik heb nooit geweten hoe dat nou zou voelen…”missen”.
Nou…ik weet het nu hoor…en het is niet leuk…Jezus wat doet dat pijn.
Natuurlijk heb ik het “missen” gevoel gehad. De kinderen als ze naar hun vader gaan, maar hun kwamen altijd weer terug. Of als iemand waar ik om geef op vakantie ging bijvoorbeeld…maar ook die kwamen weer terug.
Ik weet niet hoe het voelt als je iemand moet missen waar je zo veel van houd en weet…hij komt nooit meer terug. Zou dat ook ooit over gaan? Dat knagende rot gevoel als ik naar je foto kijk en jij me lachend aan kijkt? Het lijkt soms of je wil zeggen, ja meisje, this is it…een foto in een lijstje en een hoofd vol herinneringen daar moet je het vanaf nu mee doen.
Pap…dan morgen hé…ik zie er tegen op. Mama zegt papa is geen man om in een potje opgesloten te zitten. Daar leg ik me dan bij neer. Zij zal dat dan toch van je weten hé?
Mixed emotions…ene kant vind ik het ook een mooie gedachte dat je op je geliefde visplekkie terug komt en vanaf daar met de wind meegenomen wordt…aan de andere kant is het dan echt voorbij en is er niets tastbaars meer van jou.
Sentimentele trut ben ik hé..je zal wel om me moeten grinniken…of niet…en net als toen je er nog was je zorgen om me maken en tegen mama zeggen dat ze mij moet bellen…want zoals jij het altijd zei: Henny…je moet die meid bellen…want volgens mij is ze overstuur.
Of als ik je snachts …toen je ziek was, in paniek en verdriet een smsje stuurde dat ik van je hou en aan je denk en trots op je ben …hoe laat het ook was je me altijd terug belde om me gerust te stellen.
Lieve paps jij bent de enigste man op de wereld die mijn emoties kent en ze aanvoelt. Ik hoop dat je morgen bij me bent om me te steunen en me te laten voelen dat het zo goed is.
We nemen rode rozen mee en zullen een wensballon op laten in de lucht.
Mijn wens voor jou is dat je je rust hebt gevonden en nu geen pijn meer hebt , en dat je in mijn hart nog hartstikke levend bent en de pijn in mijn hart wat minder wordt de komende tijd.
Fly to your Freedom!!!!!!!!!
Liefs knuffels en heel veel kusjes…je meissie

Hallo lieffie, vandaag was een emotionele dag. Allereerst was het de 2e zondag van de maand en jij weet wat dat betekent. Dan is het toch emotioneel en komen de tranen want dan besef je ook weer heel goed dat het allemaal voorbij is en dat jij niet meer op mij wacht als ik thuiskom. Volgende week zondag gaan wij jouw as verstrooien op jouw geliefde vis plekje achter het koetshuis bij Johan en Wilma. Op mijn vraag of zij dit goed vonden kreeg ik het antwoord "Goed?? wij vinden het een voorrecht dat jullie dit willen want onze band met Ab was ook heel speciaal" Ik weet dat dit wederzijds was. Het idee kwam bij Mitchel vandaan die vond dat jij terug moest naar de plaats waar jij zo graag was en omdat jij zo van vissen hield moest dit in de Berkel gebeuren. Zo zijn wij op de gedachte gekomen dat deze plaats de juiste is en ik weet zeker dat jij zou zeggen Dat hebben jullie goed gedaan. Weer een stap naar verwerking toe maar dat maakt het gemis niet minder erg. Liefs guppie en een dikke kus van mij en de hondjes.

Mijn eerste verjaardag zonder jou is voorbij. Ik zag er verschrikkelijk tegen op maar toch hebben we er een fijne dag van gemaakt. De kamer staat vol bloemen en ik weet zeker dat jij er net zoveel van genoten zou hebben als ik nu doe. Vanmorgen kwamen Wilma en Ger koffie drinken, zij belden gisteren en vroegen of het goed was dat zij een bakkie kwamen halen. Toen ik vertelde dat het mijn verjaardag was wilden ze eerst niet komen maar ik zei dat ik het erg op prijs stelde als zij toch wilden komen.
Zij brachten een schilderij mee, zij hadden dit een tijdje geleden gekocht en het was bedoeld om het ons te geven als een symbool. Tot mijn verbazing kwam er een schilderij uit met een grote platte steen met er boven op een witte veer. Het ontroerde mij en het deed mij denken aan de cd van Paul de Leeuw met Er is een steen verlegd in een rivier op aarde, het water stroomt er anders dan voorheen, de veer op de steen is dezelfde die wij uit hadden gekozen voor op de rouwkaart. Hoe is het mogelijk, toeval bestaat niet. In gedachten dicht bij je geef ik je een dikke kus.

Hoi pap..pff wat een stomme site is dit alles wat ik tegen je zeg duurt dagen voor je het leest! Maar..ik ga er van uit dat alles wat ik in gedachte tegen je zeg dat je dat hoort...het wordt tijd om maar eens iemand in te schakelen want ik wil zo graag weten hoe je je nu voelt en of je je rust nu hebt gevonden. En nog meer dingen maar dat komt nog wel.
Liefs en kusjes van ons allemaal
xxxxxxxxxxxx

wil alleen maar zeggen dat ik aan je denk en dat ik je mis...het is moeilijk zonder jou mis je steun heel erg, je knipoog, je begrip..mis alles van jou..was je nog maar hier

Vandaag is het mijn "oudejaarsdag" morgen mijn eerste verjaardag zonder jou en dat doet pijn, veel pijn. Wat zal ik het missen als jij om 12 uur tegen me zegt "Gefeliciteerd schat en nog veel jaren samen toch!" Dat veel jaren samen kan niet meer, wel in gedachten en daarin ben je dan ook dicht bij me. Toch probeer ik er samen met de kinderen een fijne dag van te maken en heb het nodige al in huis gehaald om het toch te laten slagen. Jij had niet anders gewild en daarom doen wij het zo.
Jouw persoonlijke knuffel zal ik niet meer krijgen toch, hoewel.............. in gedachten voel ik die toch. RIP schat