Lieve Karin, familie, vrienden en collega’s,

Wat een groot gemis. Ik kan me niet voorstellen dat Bert niet meer even binnen komt waaien voor een praatje, grap, roddel of andere gezelligheid. We hebben zoveel gala’s samen op het podium gestaan. Deze hebben we met zoveel plezier gemaakt en altijd met een kritisch oog voor kwaliteit. Onze grappen en grollen moesten natuurlijk wel kwalitatief goed zijn. Ik heb zoveel fijne herinneringen aan mijn tijd met Bert op de SGL. Nu ik weer na jaren terug ben in een andere functie, konden we gewoon verder waar we waren gebleven. De mooie herinneringen aan Bert zal ik koesteren. Maar wat ga ik hem missen! Alle liefde en warmte voor jullie om dit enorme verlies een plek te geven.
Liefs Christel Ploeger.

Namens het bestuur van de vrijwilligersorganisatie St Jansdal wens ik u veel sterkte toe in deze verdrietige dagen. Bert was jarenlang vrijwilliger bij ons. Hij was een zeer gewaardeerde vrijwilliger. Wij zullen hem missen.
Namens het bestuur,
Dick Brands,
voorzitter Johanniter Hulpgroep
ziekenhuis St Jansdal Harderwijk

Ik vind het nog moeilijk te bevatten, dat Bert er niet meer is.
Vanaf 1987 tot +_ 2000 hebben we samen muziek gemaakt met de band NO SMOKING. Bert drumde en ging later ook zingen: een natuurtalent. Ook zorgde hij dat we veel optredens hadden, want Bert had overal zijn contacten.
Hij was altijd optimistisch en vrolijk, haalde veel grappen uit en het was een voorrecht met hem in de band te spelen.
De afgelopen tijd kwam ik hem zo nu en dan tegen als hij bij een optreden van mijn huidige band KORTOM kwam kijken waar ook zijn dochter Floor in zingt. Bijzonder is ook dat hij afgelopen jaar ons zijn microfoon cadeau heeft gedaan: "Die kunnen jullie goed gebruiken". En dat klopt, onze drummer gebruikt hem nu met veel dankbaarheid en plezier èn het maakt dat we regelmatig aan Bert blijven denken.

Karin, Thijs, Daan, Floor en andere familieleden, ik wens jullie heel veel sterkte.

Henk Lubberding

Lieve Karin, en alle verdere familie, collega's en vrienden van Bert,
Wat een vreselijk bericht heb ik van mijn ouders moeten vernemen. Meester Bert, de blije, gezellige, aanwezige lieve man, waar ik altijd mee heb kunnen lachen als we elkaar spraken, is er nu niet meer. Woorden schieten te kort. Ik zal Bert blijven herinneren als een unieke persoon, in doen en laten.
Ik hoop dat jullie de mooie herinneringen levend zullen blijven houden, en dat jullie allen een klein stukje van zijn warme persoonlijkheid hebben mogen ontvangen. Op die manier straalt er in jullie allemaal hopelijk nog een klein stukje van die lieve leuke en bijzondere meester Bert.

Sterkte voor allen die Bert hebben mogen kennen.
Tim Duncan

Lieve Bert,

Eerst had ik Duits van je, toen al zoveel gelachen. En als jij iemand eenmaal kende, dan kende je die en vergat je die niet.
Toen ik later je collega werd op de SGL, was jij het dan ook die ervoor zorgde dat dit als een warm bad voelde! Altijd een praatje, even vragen hoe het gaat en natuurlijk: lachen!
Nooit was iets teveel. Jij regelde het!
En niet te vergeten, even een selfie op een schoolfeest. “Wat een lelijke foto!”, riep ik. “Nee joh, je bent prachtig”, zei jij.

Niet te beseffen. Zo oneerlijk. Zo vlak voor je welverdiende pensioen. Veel sterkte Karin, kinderen, kleinkinderen en alle nabestaanden.

Wat een gemis! Een icoon voor de SGL (voor de SVOL) je zult onmogelijk vergeten worden! Dag lieve directeur!

Liefs Imke