Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Karen en Jaap,
We wensen jullie veel sterkte toe met het verwerken van dit vreselijke verlies. We hebben Zimm nooit ontmoet, maar we leven met jullie mee.
Marjan en Robert.

Beste Karen en Jaap,

In de periode na de zomervakantie heb ik enkele weken met Zimm gewerkt. In overleg met jullie en collega’s hebben we gezocht naar de wijze waarop we Zimm konden afleiden van alle akelige dingen in het ziekenhuis en tevens konden prikkelen om het contact met school, vriendjes en de buitenwereld te behouden.

Soms kleine stapjes vooruit… iets langer met Zimm kunnen werken…. zelfs weer samen lezen, een educatief filmpje…. dan helaas toch weer achteruit….
En elke keer de vraag “waar kan ik hem mee boeien?”

In deze zoektocht heb ik steeds met veel plezier met Zimm gewerkt. Stiekem een beetje trots dat hij soms bij het wakker worden vroeg wanneer ik zou komen.
Soms ook verrast over de slimme opmerkingen die hij maakte.
Ik vond het bijzonder dat ik hem op basis van zijn leeftijd filmpjes wilde aanbieden van ‘Huisje, boompje, beestje”, maar dat hij daar heel resoluut op antwoordde dat hij dat niet leuk vond. “ Het Klokhuis”, eigenlijk voor oudere kinderen, sprak hem veel meer aan! Ik merkte al snel dat dit inderdaad veel beter aansloot bij zijn gedachten en belevingswereld. Zimm dacht goed na over de onderwerpen.

In eerste instantie waren het de ridders en kastelen die hem konden boeien, later ging zijn interesse vooral uit naar eten en met name: worst!
Tijdens een les over het maken van rookworsten kreeg ik hem zelfs aan het glimlachen met het grapje “Wat is rookworst zonder R? Ook worst!”

Wat een verdriet dat Zimm deze strijd heeft verloren…
Ik zal nog vaak aan jullie denken…. aan jullie als geweldige ouders en fijne mensen en aan Zimm als het dappere jongetje met humor en doorzettingsvermogen.

Veel sterkte en troost,
Lex van Riemsdijk
WKZ-school

Lieve Zimm, we hebben elkaar misschien 1 of 2 keer gezien. Bij Sinterklaas die op bezoek kwam bij mama's werk. Maar door de verhalen en anekdotes van mama kreeg ik een goed beeld van jou. Als ze over jou sprak begon haar gezicht te stralen, kwam er steevast een (glim)lach op haar gezicht. Bijvoorbeeld als ze vertelde hoe het op school ging, of tijdens bezoekjes aan familie in het Zuiden of de dierentuin in Amersfoort. Toen je ziek werd, verdween haar lach. En bleef er veel verdriet over. Dat vond ik zo erg, omdat ik zo weinig kon doen. Wat had ik graag die lach weer gezien, want dan was het met jou beter gegaan. Maar mama en papa hebben je moeten loslaten. Wat ben ik nu vreselijk verdrietig. Waarheen je bent gegaan, weet ik oprecht niet. Ik hoop met heel mijn hart dat je op een veilige en warme plek bent. Voor de zekerheid heb ik mijn lieve papa, die daar al is, gevraagd of hij jouw hand wil vasthouden als je het nodig hebt. Hij is heel sterk en lief. Dag lieve Zimm. Ik wens dat ik mama en papa ooit weer met een vrolijke lach zie. Als de tijd verder is en ze aan jou kunnen denken zonder pijn en met mooie herinneringen. Simone Agema

Beste Karen, Ik hoorde via via wat er met je zoontje is gebeurd. Sloeg in als een bom bij me, ook al heb ik Zimm nooit eerder ontmoet of gezien. Heb zelf een dochter van dezelfde leeftijd en ik kan de pijn en het verlies helemaal voelen. Wat verschrikkelijk voor jou en je familie dat je dit moet meemaken. En wat erg dat zo'n klein leuk ventje zo jong uit deze wereld wordt weggehaald. We hebben elkaar jaren niet meer gesproken maar ik wil toch graag op deze wijze mijn oprechte medeleven tonen zonder meteen in cliche teksten en condoleances te vervallen. Ik wens jou en je leuke familie echt alle sterkte en liefde toe, en vooral kracht en hoop op betere tijden. Ralph

Lieve Zimm,
April was de eerste maand dat je in het WKZ lag. April was ook de maand dat ik als leerkracht/consulent van de ziekenhuisschool begon en jij was mijn eerste leerling. Ik vond het fantastisch om bijna elke middag een lesuur met je te vullen. Een heel lange periode heb je aan tafel verder geleerd te lezen, te rekenen en daarnaast veel oefeningen en spellen te doen op de Ipad.
De behandelingen waren erg zwaar voor je en schoolwerk was niet echt het eerste waar je enthousiast over werd. We hebben daarom veel verschillenden activiteiten gedaan met de Ipad. Van prentenboeken tot zoekspelletjes en vooral veel over allerlei recepten. Alles om je even je aandacht te verleggen.
Zimm, geweldig om je te leren kennen. Je doorzettingsvermogen en kracht om alles te doorstaan hebben diepe indruk op me gemaakt.

Ronald Copier
Consulent onderwijsondersteuning
WKZ Utrecht