Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Hermina,God does not take away the darkness,but He guides us through it, He loves you!!!!And so do I, dearest....xxx♥xxx    

Lieve Hermina, Jij en je prachtige zoon Ylan...nog altijd in mijn hart! Knuffel, Maria x

Het is ons maar geleendde vele mooie dingenOns onbetwistbaar eigendomzijn de herinneringenNiet alles is voorbijJe blijft bij onsDoor wie je was en wat je zeiEn wat je voor ons hebt betekendAls straks de zon toch weer zal schijnenen hoog boven aan de hemel staatdan weet ik dat er met die straleneen glimlach naar beneden daaltNu kun je over ons wakeneens zullen we weer samen zijntot dan moeten wij hier verder levenmaar zal je steeds in mijn gedachten zijn

Er is een tijd verstreken,Voor niets en niemand opzij geweken.Je kon er niets aan doen ik weet het,Maar het maakt me wel zo ‘sad’.Het gemis komt en gaat,In een regelmatige maat.En het komt nooit gelegen,Die tranen als regen.Het is als een droom,Een geweldige stroom,Die niet waar blijkt te zijn,Geen verdriet en geen pijn.Maar het mocht niet baten,Je hebt ons echt verlaten.Er is niemand die het begrijpt,Dat ik niet kan zeggen dat het spijt.Want het was niet mijn fout,Dat je ons verliet.Jij bent ook niet de schuldige,Van al dat verdrietEr is een tijd verstreken,De tijd gaat veel te snel voorbij.Het lijkt nog niet eens 2 weken,Dat je weg ging zonder te zeggen:‘Goodbye.’ 

Mijn hart huilt...Het huilt om jou omdat ik zoveel van je hou...Jij was mijn alles...En nu ben ik alles kwijt...Wat moet ik toch zonder jou beginnen...Mijn hart huilt... 

Als een vlinder naar het licht ben je ons vooruit gevlogen.Onbereikbaar ver en toch zo heel nabij.Om voor eeuwig in Gods huis te wonen.Waar geen pijn of verdriet meer zal zijnen waar God de tranen zal wissen van je ogen.

De troostboom..Kom maar onder mijn takken..verschuil je in mijn groen..net zoals de vogeltjes..ook bij mij wel doen..Zoek er maar een plaatsje..mijn arme, lieve kind..Ik ruis voor jou mijn blaadjes..met de lieve zachte wind..Droog de tranen uit je ogen..Vertel het mij maar allemaal..Er is geen boom hier die niet luistert..naar jouw verdriet en jouw verhaal..Is er even niemand anders..die zijn armen om je heen kan slaan..Leg je armen om mijn stam heen..en laat de tranen dan maar gaanHoewel ik niet kan praten..hoor ik wel wat je bedoelt..en ik denk dat voor je weggaat..je m'n troost wel hebt gevoeld..Neem een blaadje van mij mee..Droog daarna je laatste traan..En weet dat er een boom is..die voor jou zal blijven staan.. 

   Met mijn tranen heb ik de zee gevuld..Huilend als de golven op het strand..Tegen de wind in heb ik hard gebruld..Me staande houdend in het mulle zand..

Lean on me dear,when you're not strongI'll be your friendI'll help you carry on...just call on me sisterwhen you need a handwe all need somebody to lean on…

Zoveel soorten van verdriet,ik noem ze niet.Maar één, het afstand doen en scheiden.En niet het snijden doet zo'n pijn,maar het afgesneden zijn.