"Ik leerde Wouter kennen als geïnteresseerde bijzonder actieve deelnemer aan het Nieuwe Media 'Skills' project dat ik het derde trimester van dit jaar leidde. Nadat hij zich per mail over zijn ziekte meldde ("Klinkt klote, is het ook") sprak ik hem uitgebreid afzonderlijk in de pauze. Het onderwerp ziekte lieten we snel liggen, we waren het eens dat het besef daarvan belangrijk was, maar dat hij daar nou eenmaal niet voor naar de Academie was gekomen. Dus ging het gesprek niet alleen over de digitale vaardigheden, maar over de betekenis van Media voor de hedendaagse vormgever. Dat dat meer de kant van programmamaker op ging waren we het over eens. En, eerlijk is eerlijk, op de academie is niet alle kennis over de omgang met 'nieuwe' media die een jonge jongen zich heeft eigen gemaakt aanwezig, we leren van elkaar. En zo leerde ik in dat gesprek ook van hem. 


Later beet hij zich met bewonderenswaardige volharding vast in het slechten van zeer pragmatische drempels: haperende snoeren, uitleenpasjes, wachtwoorden en obscure hacks van streaming-software. Zo moet dat in de hedendaagse kunst en media. Veel studenten wilden weten hoe je een punt kon krijgen, Wouter verdiende er aldus minstens tien.


Wouter was temidden van de grote groep medestudenten ook de sturende én stuwende kracht van de uiteindelijk vier uur durende 'live webcast' eind maart met zijn laptop gekoppeld aan de Shoutcast stream. Ergens op de harde schijf van zijn computer - en alleen daar - huist nog de registratie daarvan. Op z'n minst daardoor blijft de band tussen de academie en Wouter bestaan. Denk ik nu."

Peter Mertens

Ik ken Wouter vooral als zoon van Marjolein en Hans, met wie ik vele jaren heb getennist. Dat was op een parkje, vlak bij zijn oma, en er was een tijd dat hij als klein jochie van een jaar of 10 vaak even langs kwam met zijn (te grote) tennisracket.
Als de anderen koffie dronken, ging ik dan een balletje over slaan met Wouter.
Hij vond dat prachtig en vond al snel dat hij het heel goed kon.
Ook in latere jaren kwam hij wel eens aanwaaien en dan maakten we een praatje, over zijn school en over zijn sportambities en zo.
Wat een schok was het toen zijn rouwkaart kwam. De woorden zijn al heel vaak gebruikt: onbegrip, oneerlijk, onwerkelijk...…
Marjolein, Hans en Marloes, wat hebben jullie een indrukwekkend afscheid van Wouter
genomen, maar wat had ik dat (net als jullie) graag overgeslagen...…….
Tot slot nog maar een paar veel gebruikte woorden, maar daarom niet minder gemeend: HEEL VEEL STERKTE !!

Lieve Familie Sminia,

Gisteren aanwezig op de begrafenis van Wouter.
Wat een mooie, warme, zonnige en stemmige bijeenkomst was dat. Hoewel het allemaal zo triest was, hebben de sprekers mij het gevoel gegeven, dat ik heb kennis gemaakt met Wouter. Een behoorlijk compleet beeld is de aanwezigen gegund wie Wouter was. Een heel mooi Mens, die wist wat leven was.
Ik vond het fijn om erbij te zijn. Jullie hebben een enorme hoeveelheid herinneringen om op voort te borduren, maar het gemis zal groot zijn.
Ontzettend veel sterkte gewenst.
Hartelijke groet Kees Santman

Vaak hebben we elkaar als achterneven niet gezien of gesproken, maar de keren dat ik je sprak zijn onmiskenbaar blijven hangen. Je bleef terwijl je dienst bij de Hemelse Pannenkoek erop zat nog wat langer omdat mijn ouders met alle kids en kleinkinderen binnenkwamen. Je openheid, gastvrijheid en gezelligheid op dat moment zijn volgens mij tekenend voor je hele leven. Hopelijk vinden je ouders en zus troost en kracht bij alle mooie woorden die over je gezegd worden. Rust zacht daarboven!

Lieve Wouter,

Helaas heb ik je niet gekend, maar net terug van de begrafenisplechtigheid, heb ik het gevoel dat ik je toch een beetje heb leren kennen.
Mooie, prachtige verhalen en schitterende anecdotes heb ik over je gehoord.
Je moet een bijzonder iemand geweest zijn!
Wat een mooie, fijne zoon hebben jullie Marjolein en Hans.

Liefs en sterkte,
Guusje

Bij Wouter als kleine jongen herkende ik al zijn bijzondere gaven. Je observeerde, zag veel en was ook kwetsbaar. Later was je vaak boeken aan het lezen, het liefst over het verre verleden, over ridders en jonkvrouwen en nog veel meer. Door je vele gaven was het moeilijk kiezen voor je wat voor studie je wilde volgen. Het werd grafisch vormgeven en dat was een goede keus. Je bloeide op. En nu snel ernstig ziek geworden en ben je er niet meer. Dag Wouter
Adriaan