Herinneren is een vorm van ontmoeten…

In Erinnerung: Wim Vorstenbosch
Wim werd geboren in ‘s-Hertogenbosch op 6 oktober 1950 als oudste zoon van Berta Voets en Adriaan Vorstenbosch.
Na zijn lagereschooltijd in ‘s-Hertogenbosch verhuisde Wim in 1962, met het gezin mee, naar Uden en volgde de HBS op het Zwijssen College in Veghel. Vanaf 1969 studeerde hij Economie in Tilburg en ging al tijdens zijn studie aan het werk op verschillende scholen. Dat bleek onverenigbaar met afstuderen en Wim werd ook wel gezien als “de eeuwige student”. In 1981 ging hij werken aan de HAVO-Top van de Katholieke Pedagogische Academie waar hij collega was van zijn middelste broer. Hij werkte vanaf 1985 in Best, nog steeds studerend, en haalde zijn 1e graads bevoegdheid als docent Economie in 1986. Uiteindelijk vond hij zijn plek op het Rodenborch College in Rosmalen.
Op het Rodenborch voelde hij zich thuis in de ongedwongen sfeer. Hij combineerde zijn docentschap met organisatorische taken zoals secretaris examens en voorzitter/vicevoorzitter/secretaris van de medezeggenschapsraad. Die combinatie is hem altijd goed bevallen. Daarnaast draaide hij er zijn hand niet voor om, om weer te gaan studeren. Hij volgde twee jaar extra cursussen omdat hij Bedrijfseconomie aan het Econasium ging geven. Dat leren was een tweede natuur. Hij bleef ook na zijn pensioengerechtigde leeftijd werken en stopte met werken in 2018.
Gedurende zijn leven was de zaterdagochtend klokslag 11 uur een ankerpunt. Vanaf april 1987 kwam hij dan op de koffie bij zijn broer Pieter en zag zijn nicht en neef opgroeien. Toen zij, inmiddels volwassen, het huis uit gingen bleef dit een vaste afspraak waar veel over onderwijs gesproken werd.
Wim hield van water, film, treinen en natuurlijk van Duitsland waarbij Berlijn echt zijn stad was. Zijn liefde voor water zagen we terug in het roeien bij Vidar, in Tilburg, in de boot en op de fiets ernaast als coach; en het zwemmen tijdens de strandvakanties van het gezin in Zeeland.
Gedurende het gehele jaar maar speciaal tijdens zijn vakanties ging Wim veel en graag naar de film (soms wel drie per dag). In zijn jonge jaren deed hij, gewapend met een hele hoop filmkennis, mee met de TV-Quiz “Voor een briefkaart op de eerste rang”, wij zaten natuurlijk met z’n allen voor de buis. Hij had een voorkeur voor Europese Art-house films.
Zijn indrukwekkende verzameling speelfilms op DVD neemt in zijn woonkamer een prominente plaats in.
Zijn liefde voor Duitsland en de Duitse taal en literatuur kreeg een centrale plaats in zijn leven.
Al op de HBS begon die passie, hij werd aangemoedigd met een landelijke prijs voor het beste examenopstel in de Duitse taal door de Duitse ambassade. Veel Duitse boeken werden verslonden en speciale aandacht kreeg de Tweede Wereldoorlog waarbij hij bijzonder geïnteresseerd was in hoe onze oosterburen het trauma van de oorlog verwerkten. Toen het laatst weer mocht in Nederland werd ook “Mein Kampf” gekocht om de oorzaak van de oorlog beter in beeld te krijgen.
Wim heeft gedurende 10 jaar van zijn leven auto gereden maar hij voelde zich meer op zijn gemak in de trein. Als vaste klant van de NS en Deutsche Bahn bezocht hij steden in het weekend en plande hij zeker decennia lang al zijn vakanties in Duitsland. Hij wisselde bezoek aan Berlijn, Dresden en Leipzig af met strandvakanties op Rügen en Binz aan de Oostzee. Hij heeft overwogen om in Duitsland te gaan wonen maar vond het lastig om de echte stap te zetten.
Wim overleed op zijn 70ste verjaardag, 6 oktober 2020, in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in ‘s-Hertogenbosch. Zijn overlijden kwam vanwege zijn fragiele gezondheid niet onverwacht en desondanks plotseling.
Es wäre schön diese Wörter zu seiner Erinnerung in Deutsch zu schreiben, aber wir können ihn nicht mehr um Hilfe bitten.
Lieber Bruder, ruhe sanft.

Namens de familie,
Pieter, Willemien, Annemie en Marc Vorstenbosch

Correspondentie-adres: Hofplein 90, 5223 LS, 's-Hertogenbosch