Ik was een jong “megje” van 16 en leerde jou zoon Harrie kennen in Oostenrijk. Kamperen met de familie in de vouwwagen.
Later kwam ik nog 2 jaar wonen bij jullie in huis in Limburg.
Totdat vader Wim het zat was en er achteraan ging of er een huurwoning vrij was voor ons.
Wat verbaasde het mij dat ik als ik s’morgens naar school ging of werk Wim mijn boterhammen al had gesmeerd.
Hij was altijd rustig aanwezig en gek op roggebrood en frietjes snijden en bakken voor ons allemaal. De afwas deed hij in alle rust.
Of hij zat te schrijven aan zijn buro of te toeteren in kelder.
Feesten met verschillende mensen met rode wangen en al zingend sfeer brengen dat kon Wim goed.
Samen met ons ijs maken en verkopen en een oogje dicht knijpen als we lagen te zonnen op het gras.
Wat een schik hadden we.
Naar de Keulse Pot of het Amstel hotel met de hele familie.
Zingen op onze bruiloft.
Je schoot helemaal vol, wat raakte ons dat.
Altijd heb ik jou ervaren als liefdevol en het beste zien in een ander.
Levenslustig, vriendelijk, eerlijk, sociaal, hard werkend en goed voor jou dierbaren.
Zo dankbaar ben ik dat jij een stuk op mijn pad mee hebt gelopen en ik terug kan kijken op een mooie tijd in het Limburgse met familie Smits.
Je hebt een basis gelegd in al onze harten en als ik zing: “Kleine jongen” van Hazes voor mijn zoon Jouke, weet ik dat kleine jongens groot worden met rust, vriendelijkheid en echte liefde en wijze lessen.
En als ik lees wat mijn dochter Annika schrijft lees ik deze wijze lessen ook terug.
Voor altijd in mijn hart ben jij gebleven en nog steeds!
Bedankt lieve vader van de lieve vader van mijn kinderen ❤️