Lieve Cis, kinderen en kleinkinderen,

Van harte gecondoleerd met het, definitieve, verlies van Wim. Laat elke traan garant staan voor een mooie herinnering. Wát zullen jullie hem missen!!
Heel veel sterkte bij het verwerken van dit verdriet.

Hoe ik jullie heb leren kennen weet ik niet meer precies; wél weet ik dat ik samen met Angèle van de Ven een fanclub voor Wim heb opgericht en dat we het jaar dat hij prins werd daar als klèn megjes op t podium enne medallie vur krege. Wat voelden we ons vereerd en wat was t een leuke tijd voor al onze gezinnen!
Dank voor alle fijne herinneringen!!!

Wat je in je hart bewaard; raak je nooit meer kwijt!! Nou Wim; dáár zit je!!!!!

Heel veel liefs en sterkte,

Rosemarie

Ciska en (klein-)kinderen.
Op de 1e plaats gecondoleerd met het verlies van Wim, jullie pap en trotse opa.
Ik heb Wim in mijn tijd bij de APK leren kennen als een warme en betrokken man, altijd vriendelijk en altijd met een goed humeur.
Ook toen de 1e symptomen van zijn ziekte de kop op staken bleef hij trouw onze vergaderingen bezoeken, wat enerzijds heel mooi was, maar anderzijds ook een beetje pijnlijk omdat Wim het niet allemaal meer mee kreeg.
Bij de paar bezoekjes die ik in de Smakt heb gedaan zag je gaandeweg de tijd dat de ziekte steeds verder de overhand nam.
Waar in het begin nog de herkenning was en zeker bij het zingen van "APK ien Rooj of Mien Marie ' waar hij dan nog mooi meezong, werd het bij het volgende bezoek een verhaal over de zure melk.....
Bij het laatste bezoek kreeg Wim helaas niets meer mee.
Jullie mogen als familie heel erg trots zijn wat Wim voor de Venrayse samenleving heeft betekend en middels zijn liedjes blijft betekenen, en Ciska jij mag héél héél erg trots zijn op jezelf met je onvoorwaardelijke liefde voor Wim, ook gedurende zijn ziek zijn.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe om dit verlies in de toekomst een plekje te geven.

Richard Janssen

Wenn wir endgültig Abschied nehmen müssen, dann ist Trauer mehr als bloßer Schmerz, über den Verlust eines geliebten Menschen.
Sie ist Dankbarkeit, dass er war.
Sie ist Gewissheit, dass er bleiben wird.
Sie ist Hoffnung auf ein Wiedersehen.

Begrenzt ist das Leben, doch unendlich die Erinnerung.

Im Andenken an Wim und unsere 62-Jährige Freundschaft.

Maria und Willi Hinkerohe
aus Herzebrock/Deutschland

Lieve Cisca, ik leef erg mee met je verlies van Wim, die ik ook op mijn stille manier zeer heb gewaardeerd. Ik wens je sterkte toe. En ik zou nog willen toevoegen, Houdi de .moed er in..lieve ,groeten, Jo.