Als vriendin van Barbara heb ik eindeloos veel anecdotes mogen horen over Willem Meijer als vader. Altijd vol humor, vaak vol (al dan niet gewenste :) !) raad en daad, soms vol eigenwijsheid, bovenal vol liefde voor zijn vrouw en kinderen, soms geuit als 'tough love' maar altijd direct uit het hart....met recht een 'pater familias'.
Rust zacht lieve Willem,

Karin Oomen, Volkert Wreesmann

Wim Meijer, ja ik mocht Wim zeggen tegen deze markante persoonlijkheid. Wim kwam op een dag bij mij in mijn (toen nog) sportmassagepraktijk en vulde de hele kamer met zijn aanwezigheid. Hij is een aantal jaar cliënt geweest. Ik mocht hem regelmatig weer opknappen als hij weer met zaalvoetbal wat spieren verrekt, gescheurd, verstijft of verkrampt had. Als ik zei; "Doe nou eens een tijdje rustig aan, dan kan alles genezen." Zei hij: "Nou daar geloof ik niet in. Je moet je lichaam door de beweging uit te voeren, vertellen wat'ie moet doen." Oké, dan duurde het herstel maar weer een beetje langer. Zijn Amsterdamse stijl van zichzelf presenteren, was zijn handelsmerk en het is me bijna nooit gelukt om eens het laatste woord te hebben. Wim wist altijd alles weer te verleggen naar zijn opinie. Het is jaren geleden dat ik hem gezien heb, maar hij staat in mijn geheugen gegrift als een persoon die ik nooit meer vergeet. Hij heeft de uren die hij op mijn behandeltafel heeft gelegen gevuld met veel plezier. We hebben wat afgelachen en bediscussieerd. Ik schrok dan ook van de kaart die vandaag in mijn brievenbus viel met daarin het bericht van zijn overlijden. Hij is een man waarvan je in ieder geval kan zeggen dat'ie geleefd heeft.
Ik wens Elly en de kinderen sterkte toe in deze hectiek van afscheid en natuurlijk alle liefde toe in het aangaan van het verlies van Wim.
Er is een markante man heengegaan, leve de markante man!

Veel liefs,
Pieternel van der Poel
Combimas

Ik heb Wim goed gekend als buurtgenoot. Toen ik reageerde op een vacature bij Zorgnet Groenwoude kreeg de Raad van Toezicht, waar Wim lid van was, een aanbeveling om deze inwoner van Zoeterwoude te benoemen. Wim bleef buiten de procedure, hij was hierin discreet. Uiteindelijk ben ik benoemd tot toezichthouder en heb ik Wim enige tijd meegemaakt als lid van de raad. Wim was fel tegen de beoogde samenwerking met de woonzorgorganisaties in Nieuwkoop en Langeraar. Hij vond dat er "teveel lijken in de kast lagen bij deze arme zorgstichtingen". Hij vond in mij geen medestander, maar Wim bleef uiteraard bij zijn opvattingen. Toen iedereen, behalve Wim, overtuigd was en de fusie doorging bleef Wim principieel. Hij heeft zijn lidmaatschap opgezegd en heeft de nieuwe Stichting Wijdezorg niet meer meegemaakt. Ik vind het jammer dat ik hem niet kon overtuigen, maar dat kon niemand. Gelukkig is Wijdezorg een gezonde organisatie geworden ( alhoewel Wim ook de nieuwbouw van Emmaus helemaal niets vond) en was zijn bezorgdheid achteraf bezien niet nodig. Wijdezorg is kerngezond. Ik waardeer zijn inzet nog steeds en mis in Wim een eigenzinnig dorpsgenoot.
Piet van Steijn, Zwaluw 10.