Lieve Willem,
We gingen de afgelopen jaren met Chantal en Hans graag de natuur in. De laatste keer was vorig jaar op de tandem door de natuur vlak bij jouw huis. Jij zat met je petje op voorop en ik met mijn 2 meter lijf achterop. Ook al kende je elke steentje en elk grassprietje genoot jij fluitend met volle teugen van de tocht door de mooie natuur. Ik genoot van de natuur en samen met jou op de tandem. Ik had echter grote zorgen over de balans. Ik was serieus bang (en dat ben ik niet zo snel) dat we uit balans zouden raken. Ik moest daarom helemaal scheef op de zadel zitten om te voorkomen dat we uit balans zouden raken en om zouden vallen. Met name als we over een landweggetje reden en een vrachtwagen ons passeerde. Jij had nergens last van en was niet uit balans te krijgen. Sterker nog jij bleef ongestoord door fluiten. Die ervaring vond ik kenmerkend voor jou. Wat er ook gebeurde, jij was niet uit balans te krijgen. Elke vorm van tegenwind werd door jou ontvangen met je ontroerende lach op je altijd vriendelijke gezicht.
Rust zacht lieve Willem. Ik weet zeker dat waar je ook bent je altijd in balans zult blijven en je vriendelijke lach niet van je gezicht zal verdwijnen.
