Dag,
Ik heb Willem voor het eerst ontmoet toen hij de hoofdrol speelde in een stuk van KTD en ik in het Huis van Puck ging kijken om te zien wat voor gezelschap KTD nou eigenlijk was.
Ik was gevraagd te komen regisseren en ik was benieuwd naar deze spelers.
Willems spel is me zeer bijgebleven. Zijn spel was pakkend, energiek en meeslepend. Hij bezat het vermogen om in zijn rol de spelenergie van anderen mee te nemen en te gebruiken zodat hij continu drager kon blijven van de voorstelling. Zijn bevlogenheid en spelplezier was sprankelend.
In het maakproces van de voorstelling Koekoek, had Willem geen dragende tekst-rol gekregen. Zijn personage (die volgens mij) nog steeds geen naam had gekregen, maar steevast ‘de gek’ heette, was echter wel heel prominent aanwezig.
Willem had namelijk bedacht dat hij tijdens het stuk een stellage van pijpen ging bouwen dat balanceerde op een paal midden in de ruimte. Al het toneelspel speelde rondom zijn wiebelige stellage en soms gebeurde het dat een speler er zelfs doorheen sprong om snel naar de andere kant te kunnen.
Het was bijzonder om te zien hoe het Willem lukte om juist ook zonder veel tekst, een groot aandeel te verkrijgen in het verbeelden van de wereld van deze ‘gekken’. Het beeld van deze wankele stellage vergrote het beeld van de kwetsbaarheid van mensen die zich niet goed staande konden houden in de wereld buiten de muren van de instelling.
Afgelopen week hadden we de voorstelling zullen spelen. Het is een rare gewaarwording dat Willem juist deze week een andere planning heeft aangehouden en op een andere manier de kwetsbaarheid van het leven heeft vormgegeven.
Ik zal zijn energie, zijn zoeken en zijn ideeën missen.
Ik wens jullie sterkte in het ondergaan van de leegte waar Willem deze eerder vulde.
Caro Wicher
Regisseur/theatermaker
