Wát een schok toen ik het vanmorgen hoorde. Voor de familie natuurlijk een ware nachtmerrie.
Wilfred, een vriendelijk, sociaal en zeer bevlogen collega.
Onvoorstelbaar dat hij niet meer onder ons is.
Er wordt wel gezegd de mooiste mensen ontvallen ons het eerste en helaas is dit op Wilfred van toepassing.
Lieve familie hoe jullie door moeten wordt een groot vraagteken en ik wens jullie heel veel sterkte.

Hartelijke groeten van Anja uit Oudorp

Wilfred, waar je nu ook bent, ik zal je nooit vergeten met je vrolijke lach je openheid en je begrip voor anderen. Begrijp niet waarom je zo vroeg moest gaan, maar het is aan mij om dit te respecteren dat je er niet meer bent. Dank voor de leuke soms grappige momenten die wij samen hebben mogen delen, de passie voor het fietsen en de passie voor het werk.

RIP

Wat een heftig verlies, zo plotseling. Heel veel sterkte met dit vreselijke verlies....

Langs deze weg wil ik jullie als familie heel veel sterkte wensen de komende tijd voor dit enorme onverwachte verlies van je man, jullie vader. Gecondoleerd Joyce Konijn, collega.

De tijd staat stil. Het bericht kwam als donderslag bij heldere hemel. Wat een schok. Ik heb een paar keer heel fijn met Wilfred samengewerkt tijdens presentaties voor klanten. Ik zal hem herinneren als een energieke, vriendelijke en fijne collega. Heel veel sterkte voor zijn geliefden.

Beste familie en vrienden, Wilfred was een hele fijne collega die een blijvende herinnering heeft achtergelaten. Heel veel sterkte met het verwerken van dit onbeschrijfelijke verlies.

Wilfred was een zeer bevlogen collega. Hij vertelde vol trots, bevlogenheid en enthousiasme over zijn werk. Hij deed altijd enthousiast ook mee aan diverse interviews met media waarin hij Tata Steel op een hele fijne manier vertegenwoordigde. Wat zal hij gemist worden. Ik wens iedereen die hem lief had heel veel sterkte toe.

Ik ken je van het praatje bij het koffiezetapparaat, daar hadden we het dan over je fietsen, je kinderen, vakantie. Sinds de verhuizing van de gang heb ik je ook niet meer gesproken/gezien, behalve die ene keer nog bij een Zeremis training waarbij jij de antwoorden gaf op toch wel wat lastige vragen.
Tot op het beachvolleybaltoernooi, daar hebben we staan dansen met de hele groep, ook jij was erbij. Ik heb zelfs nog een foto van laat op de avond waar je op staat. Om 01.00u is het feest voorbij en gaat iedereen naar huis. De volgende dag bereikt ons het vreselijke nieuws dat je er niet meer bent, we zijn er stil van.
Je vrouw en je puberkinderen moeten verder zonder jou. Wat een gemis. Veel sterkte en kracht met het verwerken van dit ongelooflijk grote verlies.