Lieve familie en vrienden van Wilfred,
met ongeloof las ik het bericht over het onverwachts overlijden van Wilfred. Hoewel ik niet veel direct contact met hem had voor mijn werk, voelde je bij Wilfred altijd openheid en enthousiasme. Ik wens jullie heel veel sterkte toe voor de komende tijd.
Johan (collega uit Dudokhuis)

Wilfred

We hebben je leren kennen als de vader van Bas.
De vriendschap van Bas en Ben was het startschot voor onze ontdekkingsreis.
Je had ons inmiddels verteld over je fietsavontuur van Alaska tot aan het zuiden van Zuid-Amerika. Toen we voor het eerst samen gingen fietsen, liet ik je kennis maken met ons mooie duingebied.
Voor vertrek waarschuwde ik je nog dat het hele rondje van 50km best een pittige was.
Je reactie van “ik ben wel wat gewend”, was nogal een understatement.
Vond het toen ook best een domme opmerking van mezelf. Dit was natuurlijk een koekie voor jou…
Echter je conditie bleek bij nader inzien toch niet zo best en daardoor voelde de opmerking wat minder dom.
Niet alleen de schoonheid van ons duingebied, maar ook het gebrek aan conditie werd voor jou een drijfveer om wat vaker mee te gaan.
Je conditie schoot omhoog, maar het vinden van de weg was niet je sterkste kant (gelukkig), hierdoor was je vaak te vinden in mijn achterwiel.

Samen hebben we ook het strand ontdekt. Dat was vooral heerlijk in de winter.
In het begin op onze mountainbike. Later kwam daar natuurlijk een speciale strandfiets bij.
Uiteraard mocht ook de racefiets niet ontbreken voor in de zomer.
Heerlijk door de polder op zoek naar de mooiste stekjes van de regio.
Tuurlijk horen daar dan ook de naambord-sprintjes bij.
Deze moesten dan natuurlijk achteraf uitgebreid worden geanalyseerd.
Het werd van kwaad tot erger.
We waren dan ook een beetje buurman & buurman op de fiets.
Uren kletsen over velgbreedte, bandenprofiel en -spanning.
Experimenteren met tubeless & ovaal.
Klooien met wielsetjes & gravel banden.
Van snelspanner naar steekas.
Van 3x10, naar 2x11 en uiteindelijk 1x12
Van 11/36 naar 10/52
XTR, XT of SRAM
Mechanische of elektrisch schakelen
Garmin, wahoo en navigatie app Komoot
Zwiften met Tacx of KICKR
En dan natuurlijk nog de Giro, Tour en Vuelta
Amstel Gold & Waalse pijl
Parijs Roubaix en Strade Bianche
Le Marmotte en Trios Ballons.

Weinig mensen die over dit alles eindeloos kunnen ouwehoeren.
Wij konden er beiden geen genoeg van krijgen.
We waren vrienden voor het leven.

Dan waren er nog de wedstrijden zoals “Egmond pier Egmond” en “Subaru BeachBattle”
en in augustus 2020 hebben we een prachtige alpentocht gefietst van Arosa-Davos-Lenzerheide-Arosa.

Naast het fietsen was ook het samen skiën, met elkaar en met de kids.
De jongens vonden het super gezellig. Ze verheugden zich altijd als je langskwam.
Overdag lekker knallen door de sneeuw, vooral ook samen op de ski’s met onze Ben.
Samen gingen jullie op zoek naar de allermooiste paadjes en de crashes, rollend door de diepsneeuw, namen jullie altijd keihard lachend op de koop toe.
Voor jou was niets te gek.
En dan s’avonds gezellig koken. Jouw overheerlijke tonijnpasta die je samen met Emma maakte was vaste prik en de pannenkoeken met kaas en spek was ook altijd feest.
Na het eten volgde altijd snel een felle strijd tijdens de leukste kaartspelletjes.
De jongens vonden het prachtig. Krachttermen vlogen heen en weer over tafel en waren niet bepaald educatief verantwoord.
Wij hadden nog zo graag eindeloze afdalingen met je willen doen en je keihard willen inmaken met Take-Five-en en hartenjagen.
Wat gaan we je voortaan in de Alpen, waar jij zo van hield, missen.

Dan hebben we ook nog de verjaardagen,de borrels, het F1 en de voetbal. Altijd gezellig, samen ook met Wen, Xan en kids, vaak met drank en pizza.

Nooit meer uit de wind
Nooit meer in het wiel
Nooit meer onzinnig ouwehoeren
Had nog zo graag een miljoen km met je gefiets
Dank dat je ons leven mooier hebt gemaakt.
Wij hebben van je eeuwige enthousiasme genoten en voor altijd in ons hart gesloten.

Ik beloof je dat we er voor je meisje, Bas en Emma zullen zijn.


We gaan je vreselijk missen vriend
Rust zacht

One day we’ll meet again

Beste Bas en familie,

het is niet voor te stellen wat er is gebeurd en wat jullie meemaken. Op je diploma-uitreiking, nu precies een week geleden zag jullie wereld er heel anders uit. Ik heb je vader niet gekend, maar Lucas mocht een paar maanden geleden in een jasje van hem naar een feest op school en hij hielp jou en je vrienden toen de vlucht van jullie vakantie werd geannuleerd. Ik wens jou en je familie echt ontzettend veel sterkte en weet dat je bij ons thuis altijd welkom bent.

Nanine (moeder van Lucas)

Since Wilfred started his role last March he and I became “partners in crime”. He is the energy and the passion, while I provide the details and do the checks to make sure it is possible. We both have very different personalities and strengths, and together we have become a great team – sharing and developing ideas, supporting each other in meetings and taking a concept to a fully launched product which we were proud to pitch and sell. I spent a huge amount of time with Wilfred in work and my spoken (not written) Dutch is testament to this – he was the one who encouraged me when I came back from the nuns to speak Dutch and it did not matter if I made mistakes, he was the one who kept pushing that I keep trying until I could manage a full day of speaking only Dutch. I will miss him terribly, but what I feel is but a small pin prick to what you, the family must be feeling at his loss – for Wilfred was, first and foremost a family man. His first question of the morning would be about my family – and it would be followed with a story about what one of you had achieved. He was so proud of Bas and Emma he could not help but talk about them at any opportunity he was given. In the last week he had so many successes – from the customer saying yes, to getting through to the finals with our Carbon Lite to Bas’s graduation. It seems so unfair that the week of so many high’s has come crashing down so far and so fast.
Nothing I say here will make anything better – not now. It is too raw, to unfair. Why him? He was too good, too nice for this to happen to. What I can promise is that I will do my utmost to ensure that his legacy at work lives on.
Julia

Liesbeth, Bas en Emma, verdere familie en vrienden van Wilfred…. Gecondoleerd met dit enorme verlies! Wij wensen jullie heel veel kracht en sterkte toe 🙏
Wilfred was een fijn persoon met een grote betrokkenheid bij het voetbalteam.
Liefs, Linda de Winter en Robbie Smit

Lieve Liesbeth, Bas en Emma
Een prachtig mooi mens, zo herinneren wij Wilfred. Veel schoolreisjes en uitjes samen mogen meemaken met onze kinderen. Altijd goedlachs en in voor een lolletje. Wat zal hij gemist worden… Heel veel sterkte met dit inmens grote verlies. Geen woorden voor…
Liefs,
Mourad, Kim, Sjirin en Dien

Beste Wilfred.
Zo arriveren we samen op vrijdagmiddag bij het Tata Steel Volleybal Event in Wijk aan Zee, en zo ontglipt het leven je, zo onbestaanbaar en wat een verdriet.
Jij, met je eeuwige lach, energie, dynamiek en uitgedost in een feestelijk tenue, zoals altijd had je er weer zin in.
Ik zie je nog zo bij Tata Steel IJmuiden binnenkomen, gelijk met open vizier, vragen stellend, vol met ideeën en bovenal, zo ontwapenend.
In korte tijd wist je iedereen voor je te winnen met je positieve instelling, enthousiasme, expertise en daadkracht en dit heeft tevens geleid tot een enorme waardering.
Zo zal ik jou mij blijven herinneren en wat had ik hier graag nog veel langer van willen genieten.
Beste Liesbeth, Bas en Emma, gecondoleerd met dit enorme verlies en ik hoop van harte dat jullie dit gemis ooit een plaatsje kunnen geven, heel veel sterkte!