Herinneren is een vorm van ontmoeten…

In de oogsttijd kwam je een keer eten met je moeder en zussen. We waren nog heel voorzichtig met de rijpende appels. Dat ze binnenkort geoogst moesten worden had je blijkbaar uit een gesprek opgevangen. Op een moment dat we niet keken, was je in de oude appelboom geklommen en schudde eens flink wat takken op en neer . We hoorden plotseling een gedreun van kilo's vallende vruchten. Binnen enkele tellen lagen ze allemaal beneden. Zo deed je dat!

Lieve Wendel,

Afgelopen weekend zijn we met een grote groep naar Index in Duitsland geweest. Vorig jaar rond dezelfde tijd van het jaar ben jij hier volledig uit je dak gegaan met je vrienden. Daarom vonden wij het fijn om dit over te doen, met jou in onze gedachte. We hebben geregeld dat we in een hotel vlakbij konden overnachten, zodat we niet zoals jullie vorig jaar, om 6 uur in de ochtend nog naar huis moesten rijden.

Het fotoboek met al onze mooie herinneringen was ook mee. Hier hebben we dan ook uitgebreid in gekeken en herinneringen opgehaald. Ook hebben we een wensballon meegenomen om op te laten.

We hebben allemaal een tekst geschreven op de wensballon, en deze voor de ingang van Index opgelaten. Sommige van ons grapte nog: “het zou wel leuk zijn als je dan morgen op het nieuws hoort dat een vliegtuig tegen de wensballon is gevlogen. Wendel zou niet meer bij komen”. Voor zover wij het nieuws gevolgd hebben, is dit niet gebeurd (gelukkig). Wel hopen wij dat jij hem voorbij hebt zien vliegen.

Eenmaal binnen hebben wij natuurlijk ons eerste drankje op jou genomen. Hoewel jij niet fysiek aanwezig was, was deze avond speciaal voor jou.

Jij weet dit waarschijnlijk al, maar tegenover de photobooth, waar jullie vorig jaar ook allemaal foto’s hebben gemaakt, staat een muur vol glitters. Hier hebben wij als echte fans jouw naam wel 100x opgeschreven. Ook hier moesten natuurlijk foto’s van gemaakt worden.

In elke zaal hebben we een feestje gebouwd: in de “panic room”, bij de ijsbar, en zelfs bij de sisha lounge.

Hoewel we een leuk weekendje hebben gehad, voelden wij allemaal ook een grote leegte. Die leegte die opgevuld had moeten zijn met jouw fysieke aanwezigheid.

Lieve Wendel,
We missen je nog steeds, elke dag.
Hopelijk kijk jij met ons mee en ben je bij ons tijdens de bijzondere momenten.

Heel veel liefs,
Mayke, Tessa, Mike, Koen, Jesse, Elea, Stefan, Robyn, Maarten, Simon, Samuel, Michael, Niels, Carlijn en Kim

Maatjes, toen al en voor eeuwig

Wat ik zag was de lach van je vader...
Ik hoop dat we op een dag die van jou in de lach van de vader terug gaan zien.