Op het HWC trof ik meneer Kollaard als mijn docent scheikunde. Wij hadden direct een band ondanks dat ik ongeveer zijn slechtste leerling was en dat lag niet aan hem. Zijn eruditie was een voorbeeld voor mij. Wij hebben altijd contact gehouden . Hij was op mijn doctoraal examen en bij mijn promotie zat hij - trots grijnzend - op de eerst rij. Ik was trots dat hij daar bij kom en wilde zijn. Op de dag van zijn overlijden zat ik - wat is toeval - met zijn laatste kerstkaart in de hand. Dank lieve meneer Kollaard: rust zacht. Ik heb veel van u mogen leren.

Hans Meij (examen 1979)

Geachte familie Kollaard,
Voor ons was Udo een erudiet mens, gedragen door oprecht engagement.
Aan hem als liefhebbber van RainerMaria Rilke (1875-1926) dragen wij op Herfstdag, in de vertaling van Peter Verstegen.
Hartelijke groet,
Mees en Ina Hartog Kloosterboer.

Beste familie Kollaard,
Hierbij wil ik u condoleren met het overlijden van uw (schoon) vader en opa Udo Kollaard, die ik tijdens mijn middelbare schooltijd op het CLB als leraar heb gehad. Hij was mijn fijnste leraar en ook die van mijn 2 broers. Ik heb nav mijn goede herinneringen ook de recente boeken van Sander gelezen waarin vader Udo ook af en toe ten tonele verschijnt. Ik wens u veel sterkte bij het dragen van dit verlies.

Hartelijke groeten Volkert Bakker geboren 22-03-1952, leerling Gymnasium bèta eindexamen 1970

Het was kort na de Jom Kipoeroorlog in het Midden-Oosten, in 1973, dat ik Udo leerde kennen. De werkgroep Israël was kort daarna opgericht en in de redactie van het blad van die actiegroep, "Nabij", zaten een aantal jonge bevlogen academici, onder wie ik, en een rustige oudere docent van het HWC die in de vergadering rust, relativering en humor bracht, Udo Kollaard. Onze samenwerking werd vriendschap, die zich uitstrekte tot vandaag de dag. We zagen elkaar met enige regelmaat de afgelopen decennia en ik bracht nog onlangs een bezoek aan Udo in Hilversum. Wij bespraken de wereld en hij maakte er geen geheim van een grote afkeer te koesteren jegens Poetin, die toen nog op enig respect kon rekenen in de beschaafde wereld.
Met heel veel plezier kijk ik terug op mijn bezoeken aan Udo in Hilversum en op zijn bezoeken met Jannie aan ons in Amstelveen. Bij één zo'n gelegenheid gaf hij mij een boekje van zijn hand "Op zoek naar de verloren waarheid" over de relatie tussen onze ervaringen in de wetenschap en het bestaan van god. Een juweel van een boekje dat veel meer aandacht verdient dan het heeft gekregen!
Ik was nog van plan om Udo te bezoeken en hem mijn onlangs verschenen boekje over 'de Joodse bijdrage aan de wereld' te presenteren, helaas, het is er niet meer van gekomen.
Udo, rust zacht. We zagen elkaar niet dagelijks, maar je was mij buitengewoon dierbaar.
André Agsteribbe