Truus kennen wij al vanaf 1972, toen zij met Jaap naast ons kwam wonen. Niko heeft zelfs nog herinneringen aan de schooltijd van hem en Truus en Jaap. Bijzonder.
Truus was positief van aard. We hebben een mooie tijd met elkaar meegemaakt. Als het met 1 van ons minder ging, vingen we elkaar op. In goede en in mindere dagen.
Voor onze kinderen was zij Buurvrouw Truus. Voor onze kinderen hoorde zij bij ons en hun kindertijd. Astrid en Annemieke vinden haar een lieve vrouw.
We hebbrn alle verhuizingen door contact gehouden, gelukkig.
De laatste jaren, met de ziekte van Truus, intensiever.
Wat heeft zij een pijn geleden, en toch zo dapper en strijdbaar haar lot aanvaard.
Diep respect hiervoor.
In onze buren/vriendinnenkring zagen we elkaar de laatste jaren regelmatig. Een jaar geleden hadden we een gezellige middag met een high tea. Daar is de foto van. Wat fijn dat Truus erbij was en zo genoten heeft.
Afscheid nemen doet pijn, Truus heeft het beetje bij beetje gedaan. Mijn laatste bezoek aan haar op maandagmorgen, in het hospice, was eigenlijk nog best goed, haar ogen lichtten nog goed op. Achteraf, omdat het zo snel minder werd met haar gedurende de week, een goed bezoek.
Lieve Truus, het leven kleurt minder intens zonder jouw aanwezigheid.