Gecondoleerd met het overlijden van jullie moeder, schoonmoeder en oma.
Ik lees met ongeloof haar overlijdens advertentie in de krant.
Met veel warmte denk ik terug aan de kleine momenten die we samen hadden tijdens het verzorgen van haar voetjes.
Ik wens jullie veel sterkte en kracht met dit verlies.

Beste Jeroen, Marjon, Machiel, Inge en kinderen,
Gecondoleerd met het overlijden van Tonny, zoals mijn moeder al zei heeft ze haar recentelijk nog gezien en leek ze nog redelijk in orde . Ik heb nog mooie herinneringen aan haar en de tijd dat we achter bij het pleintje buskruit speelden. Ze heeft mijn knieën meerdere keren van een pleister moeten voorzien en deed dat met geduld en liefde. Zo zal ik haar ook herinneren.
Sterkte de komende tijd.

Liefs, Caroline Altona

Beste Jeroen, Marjon, Machiel, Inge en kleinkinderen.
Hierbij condoleances van Albert en Jenny Altona.
We hebben jullie al heel lang gekend en leuke dingen gedaan.
Het contact met jullie moeder is in de loop van de tijd wat verwaterd.
Het laatst heb ik haar gezien toen wij in het zorgcentrum in mijdrecht. Wij waren op bezoek bij een vriendin. Er werd Lingo gespeeld en wij deden mee. Opeens zag ik jullie moeder zitten.
Ik ging op haar af en sprak haar aan. Ze keek en zij: pardon, ik ken u niet. Ik zei wie ik was maar het kwartje viel niet. Jammer.
Wij wensen jullie veel sterkte voor de komende tijd.
Groeten Albert en Jenny.

Ik las in de krant van het overlijden van Tonny.
Vlak voordat de corona uitbrak ben ik nog even bij haar geweest. Ze herkende me enigzins. Ze zei ik ken u ergens van. Ze liet me haar kamer zien en we hebben wat gedronken.
Tijdens de corona dacht ik vaak aan haar en aan jullie de moeilijke tijd toen alles helemaal dicht ging.
Ik wens jullie veel sterkte en het is wel snel gegaan.
Groetjes en Liefs
Annemieke Sakes van het wijkteam Wilnis
Ik kwam graag bij haar ze probeerde altijd op haar manier voor je te zorgen door iets te drinken aan te bieden of een boterham. Vaak at ik mijn boterham daar op en zaten we gezellig te kletsen.

Lieve Jeroen, Machiel, Marjon, Inge en kinderen,

Wat was het gek om een telefoontje te krijgen van mijn ouders dat Tonny was overleden... Ik kreeg een paar dagen ervóór nog een mooie foto van Tonny tussen haar verjaardagskaarten. In december verhuisden mijn ouders naar Utrecht en namen we afscheid van de van Trichtlaan. Tonny was toen net ook verhuisd. Gelukkig, dat was een zorg minder voor mijn ouders, want ze hadden toch wel dagelijks hun zorgen voor haar. Want Tonny was heel hecht met mijn ouders en ook voor ons was Tonny een "vast gegeven". Ik ken haar natuurlijk letterlijk mijn hele leven. Als ik aan Tonny denk, denk ik aan die lieve, zachte buurvrouw, die altijd even aanwipte en die het ook heerlijk vond als onze kinderen langskwamen bij hun opa en oma. Dan kletste "oma Tonny" over de schutting met ons en genoot ze van de gezelligheid. Ik moet ook vaak denken aan Tonny als ik weer eens met migraine met de gordijnen dicht in mijn bed lig. Ik weet hoe zij zich voelde, denk ik dan.. Ik hoop dat ik er met het ouder worden, minder last van krijg, net als zij. Ik vond het naar om te zien hoe ze de laatste jaren achteruit ging en te weten dat ze hier altijd bang voor was. Ik weet nog hoe jullie oma ook achteruit ging in het Kampje en hoopte maar dat het Tonny bespaard zou blijven. Hoe fijn was het om te zien dat ze de laatste tijd nog een beetje opleefde door de bedrijvigheid om haar heen (leuk op Facebook haar te "volgen"). Ik begrijp van mijn ouders dat ze uiteindelijk rustig in haar slaap is overleden, zonder lang, pijnlijk ziekbed. Dat vind ik een fijne gedachte. Voor jullie is de 'kindertijd' van de van Trichtlaan nu dus echt afgesloten en rest alleen nog een huis.. Ik wens jullie veel sterkte.
Liefs, Marit, Leon, Aimée en Quinten

Lieve jongens, schoondochters en kleinkinderen Oudheusden,
Met het overlijden van jullie moeder, schoonmoeder en oma willen wij jullie oprecht condoleren. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik haar met Karins moeder zag lopen in de Dorpsstraat in Mijdrecht. Ik schrok dus wel van het bericht van haar overlijden. We hopen dat ze niet lang geleden heeft.
Met haar gaat weer, hoewel ze al een poosje niet meer in de Van Trichtlaan was, een buurtgenoot heen. En dat niet alleen, ook als vrijwilligster in het hospice en als lid van d e leesclub zal ik me haar herinneren. Altijd vriendelijk, bescheiden, maar wel betrokken en een dappere vrouw, na het overlijden van haar Nico. Ons gesprek van 2 jaar geleden herinner me nog heel goed, Ze had gehoord dat Guus ziek was en vroeg hoe het ging. Toen we vertelden dat hij t.b.c. had, vertelde ze me een herinnering als kind van vlak na de oorlog. Dat op het rijtje waar ze toen woonde er in verschillende huizen ook t.b.c. was.
Dat jullie de laatste jaren wel zorgen hadden, begrijpen we natuurlijk. Maar we hopen dat ze nu haar rust heeft gevonden en dat, ook bij jullie, de mooie herinneringen aan al die jaren blijven. We hebben een kaarsje voor haar aangestoken.
Heel veel sterkte de komende tijd en hartelijke, warme groeten,
Guus en Vera Stein