Lieve familie, vrienden, collega’s. Het is fijn dat jullie er zijn.
Dear family, friends, colleagues. It’s nice to see you all here.
Liebe Familie, Freunde, Kollegen. Es ist schön euch alle hier zu sehen.
I will have to switch back to English and Dutch after this part as I am not Toke. She would have done it in 7 different languages; fluently. That shows already how special she was.
Het is bijzonder wat je tegenwoordig allemaal op het internet kunt verkrijgen. Zo ook een heuse Toke. En bijzonder was ze zeker.
We waren beide op zoek maar de tijd van “Kroegtijgers” was een beetje voorbij. En dan is een Datingside een goed alternatief.
Na 1 telefoontje hadden we een afspraak gemaakt. Dat telefoontje duurde wel 3 uur. Normaal maak ik mijn afspraken in minder tijd.
Daar stond ik dan. Op 13 december in Nijmegen, in het pikke donker om 8 uur s’avonds met mijn parapluutje in de stromende regen. In mijn (achteraf) foute laarzen en foute blouse. Gaat er een raampje open van een grote zwarte BMW en vraagt een kleine blondine of ik Mark ben.
Om 02.00 s ’nachts staan we samen voor een dichte parkeergarage en kunnen we niet meer bij onze auto’s.
Die zondag er na ging ze naar een vriendin in Deventer vanuit Oss. Met een goed getimed SMSje kwam ze op de terugweg op de koffie. Ze dacht dan kan ik direct even zien hoe hij woont. Om eigenlijk niet meer weg te gaan.
We hadden beide ons eigen leventje maar we zouden ook dingen samen doen. Dus kreeg ik een motorrijles van haar. Want bij haar achterop de Ducati was niet zo’n succes. Klinkt goed, Motorrijles, maar om in januari te lessen om voor de zomer je rijbewijs te hebben is echt wel afzien.
Ik motorrijden betekende dat zij moest leren zeilen. Vroeg haar; zullen we samen meedoen aan de Ronde van Texel met mijn Catamaran?
“ik heb jaren in Italië gewoond en heb vaak op een boot gezeten. En in Australië heb ik ook op een catamaran gezeten. Lijkt me super!”. Ja, dacht ik: Met een wit wijntje in bikini en een bakje zoute chips.
8 juni 2004 zat ze op de catamaran tijdens Rondje Texel. 15 graden, wilde branding, regenbuien, windstoten tot windkracht 7, met op de Noordzee golven van 3 tot 4 meter. Gaat lekker he, zei ze. Het liep mij dun door de broek heen.
Bij ons ging alles snel. Allebei veel reizen voor het werk. Maar ook meer dan voldoende tijd om samen te genieten. Helemaal toen Jelle kwam. Mijn “mijn Mini Me”.
Toen kwam er wat meer rust en regelmaat. Een van ons was altijd thuis voor Jelle als de ander in het buitenland zat. Maar de weekenden waren van ons drieën. Oftewel hoe je ons noemde: De Drie Musketiers.
De weekenden lekker uitwaaien op Texel. Back to basic in de caravan. Zonder de hectiek van de dag en werk. Zeilen, suppen of gewoon hangen op het strand en de dag afsluiten met een pan spaghetti en een biertje.
Zo werd elk weekend een mini vakantie.
Veel avonturen hebben we beleefd in binnen- en buitenland en de dag is te kort om alles te vertellen.
Nu gaan Jelle en ik samen verder op avontuur. Maar altijd nog als de Drie Musketiers.
X
Mark