Ter nagedachtenis aan Theo van Gogh…
HET GEWELD ZIT OOK IN MIJ – IN JOU – HET GEWELD ZIT IN IEDER VAN ONS.
Alles wat in de buitenwereld gebeurd is slechts een weerspiegeling van ons innerlijk.
Emoties gieren over Nederland. Het gevoel van onveiligheid neemt toe en vertaald zich in angst en in haat. We willen actie, zodat we niet hoeven te VOELEN: we willen onmiddellijk het kwaad bestrijden. We zijn TE tolerant geweest: alle allochtonen de laan uit. Nou als daar het geweld mee opgelost zou zijn, dan zou ik zelfs bereid zijn om daaraan mee te werken. Niets is echter minder waar.
Duizenden jaren lang regeert het mannelijke denken deze aarde, duizenden jaren lang regeert geweld deze aarde, want denken brengt competitie en afscheiding teweeg en afscheiding is geweld. Oorlogen en vernietigingen zijn dagelijks nieuws. Het leed heeft ons afgestompt – we zien het niet meer zolang het over de grens plaatsvindt. Nu is het opnieuw zeer dichtbij…
En DAT is het probleem. Geweld is geweld – het maakt niet uit of het over de grens plaatsvindt of binnen onze eigen grenzen. Zolang we nog denken in grenzen, zolang we niet bereid zijn om naar de oorzaak van het geweld te kijken, zal het geweld deze aarde blijven ontwrichten en zullen we elkaar blijven afslachten. Zo niet in daden, dan toch zeker in woorden. (en het een is niet minder dramatisch dan het andere)
Wat ligt er aan de basis van geweld? Juist ja, onze overtuigingen. De overtuigingen die we hebben overgenomen uit onze opvoeding. Overtuigingen die generatie op generatie worden doorgegeven dat MIJN familie – MIJN nationaliteit – MIJN religie – beter is dan die van een ander. We nemen klakkeloos deze overtuigingen over, voegen die van onszelf daar nog bij en ontlenen daar onze identiteit aan, zonder ze te onderzoeken op onze eigen waarheid. We onderscheiden ons niet alleen via deze overtuigingen – we maken onszelf superieur en dat gaat zelfs ZOver dat we uit naam van ONZE God – uit naam van ONZE nationalite