Lieve Sylvia,

Op je balkonnetje met Jack op schoot in het zonnetje. Met plantjes en vogeltjes.
We maakten praatjes en deelden zorgen en lachten om zoveel gebeurtenissen.
Je kende iedereen, had hart voor iedereen.
En we gaan je missen.
Niet meer lachend de tuin in lopen om Jack te pakken, geen foto's meer delen van de roze boom, en geen grote blauwe bus meer in de straat. Een bus die je nakeek onder de motorkap
of niet een van de katten eronder sliep, want je had grijze haren gevonden daar.
Soms was je weg, en dan was je er weer.
Nu ben je weg. Maar mijn hart verlaat je nooit.
Goede reis. Rust even uit.

Irene 🕊️🙏❤️

In zo'n klein stukje kan ik niet beschrijven wat ik de afgelopen 25 jaar met jou heb beleefd, hooguit hoe ontzettend ik je nu al mis en dat ik je nog heel veel meer ga missen, lief vriendinnetje... Rust zacht.

Lieve Sylvia,

Wat schrikken wij van de overlijdensadvertentie. We hebben je leren kennen op wintersport met de kerk.
Een vrolijke, gezellige vrouw die samen met ons op pad ging om de pistes te verkennen. Het was gelijk gezellig! We hebben een ontzettend leuke week met je gehad.
Jammer dat we dat niet meer tegen je kunnen zeggen. Wat een gemis.
Rust zacht!

Liefs Toon en Maggie