Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Sven,



Zeven kleinkinderen waren we. Altijd zeven.

Oma en opa waren zó trots op ons, hun zeven kleinkinderen…. En nu zijn het er zes. Want jij hebt ons moeten verlaten.



We zijn samen opgegroeid, omringd door liefde. Bij opa en oma, bij de oppas, bij jouw mama en Ruud, bij mijn ouders. Zoveel momenten samen, zoveel herinneringen die nu zwaarder wegen dan ooit.



Er zijn duizenden foto’s, grapjes, geluiden en kleine dingen die me aan jou doen denken. Nu zijn het herinneringen geworden die we moeten koesteren. Want ze zijn het enige wat ons nog fysiek met jou verbindt.



Die foto’s waar we vroeger niet op wilden staan, maar wat van oma moest… wat ben ik daar nu dankbaar voor. Want juist die foto’s houden jou levend in ons hart.



En ook al ben je er niet meer…

Voor mij blijf jij voor altijd een van de zeven.❤️

Lieve Sven, we moeten het nu doen met herinneringen aan jou, gelukkig heb ik die heel veel, onder andere deze, samen in Zandvoort naar de Formule 1, wad een prachtige dag en wat hebben we daar samen van genoten. Opa van Heusden.

Lieve Sven,

In 2008 ben je bij mij gekomen in de gastouderopvang Je nichtje Alysha en je broer Syb was al bij mij. En later kwam Sarah je zusje er ook bij. Was was het gezellig dat je er was. lekker gek en druk. Maar ook zo gezellig. Dat ik 15 jaar gastouder was heb je nog een mooie glas geschilderd.

Rust zacht en fijn dat je weer bij je vader ben.

Toen Sven in groep 8 zat, ging ik trouwen. Op school hadden ze een hele ceremonie ingestudeerd! Heel mooi om dit samen met mijn klas mee te maken