25 maart 2010
Hallo Suusje
Oma merkt dat er meer mensen mee lezen dan dat ik had gedacht. Het is een troost dat mensen die bij jou op school hebben gezeten, niet bij jou in de klas en zich jou nog goed kunnen herinneringen. En ik maar denken dat ik alleen naar schrijf om het gevoel te hebben dat je op die momenten dicht bij me bent. Soms lijkt alles zo oneerlijk, maar als ik aan de vermiste kinderen denk dan ben ik blij dat jij nergens van geweten heb. Als ik op de geitenkamp kom, sta ik even stil op de plek waar jij voor het laats levend was. Dat kan ik dan niet begrijpen dat ze nog niets aan die kruising hebben gedaan. Hoeveel levens moet dat nog kosten. Niemand die zo een gemis en verdriet heeft mee gemaakt weet niet wat een inpekt dit op ons leven heeft. We staan er mee op en gaan er mee naar bed. Ja Suusje, jij bent onvervangbaar. Het hoort niet dat een oma een kleinkind overleefd. Er zijn dagen dat het goed gaat maar ook dan ben je er op de achter grond er bij. Vaak zie ik meisjes van ongeveer 17 jaar, de scholen zij vlak bij en dan knijpt me hart samen. Er zijn dan momenten dat ik jou zie lopen. Aan de achterkant, blonde lange gladde haren. Dat had jij altijd. O Suus, nu moet ik er aan denken dat jij je haren gestreken heb op de strijkplank en dat met het stoomstrijkijzer. Dat jij je haar hebt verbrand daar mee. Wat kon je toch soms rare dingen doen, niemand vond dat gek van jou. Dat hoorde nou ook bij Suus. Ook wist ik nooit of jij je eigen kleren aan had of dat je geruild had met een vriendin. Dan te weten dat je maar een keer met je ogen hoefde te knipperen en we gingen door de knieën, papa, mama, opa en oma. Wat ik zo in jou waardeerde was dat je altijd je zelf bleef, in jou konden we ons niet vergissen. Eergisteren heb ik nog een gedichtje van Amy gekregen waar in ze vertelde hoe graag ze je plaagde, hoe je het eigenlijk niet van haar kon winnen wand Amy krijg je niet op de kast. Ook dat je nooit boos op haar kon worden. Het was je kleine zusje waar je zo van hield. Nu komen toch weer de tranen. In mijn gedachten zoek ik de leuke herinneringen aan jou op. Daar moet ik het nu mee doen. Oma kijkt graag foto’s van jou, dan komt er weer van alles boven. Amy laat ook merken dat ze erg mist. Ze zal ook verder moeten, net als papa en mama. Voor mij is deze weg een manier om met het verdriet en gemis om te gaan. Met opa kan ik er niet over praten, dat kan hij niet aan. Hij zorg wel dat er dag en nacht een kaars bij jou foto brand. Stof de hulp jouw foto af en zet ze die niet goed neer, dan is hij er als de kippen bij om alles weer zo te zetten dat hij de foto kan zien van uit zijn stoel. Dat is de manier waar opa er mee omgaat. Schattie, zo ik kan uren door gaan. Ik schei er mee uit. Tot morgen mijn lief. Een dikke knuffelen heel veel liefde, tot morgen.
Oma XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
