Intens verdriet. Dat is wat ik voel door het overlijden van Simon. Mijn maatje, mijn mentor, gedurende 12 jaar Langerhans.
We hebben zoveel cursussen gegeven samen. Daar waar we binnen kwamen daar deed Simon het licht aan. Het werd altijd een feestje, elke les weer opnieuw. Want Simon was vrolijk, positief en had altijd goede zin. Simon kende iedereen, en iedereen kende Simon. Zijn manier van lesgeven was correct, deskundig, met humor, hij werd zó graag gezien en hij kon zó goed zijn kennis overdragen, dat deed hij met verve!
Ans en (klein)kinderen, weet dat Simon ongelooflijk trots was op jullie. Jullie lieten hem stralen! Elke keer liet hij weer trots een foto zien of had hij een mooi verhaal over jullie. Over jullie werk en over jullie kinderen, hij genoot zo enorm van jullie.
En zijn andere trots, zijn Langerhans. Zijn lust en zijn leven, zijn passie, zijn gedachtegoed. Wat heeft hij hiermee de diabeteszorg in Nederland en ver daarbuiten veel gebracht! Wat gaat Simon ook hier gemist worden!
Een uitzonderlijk mooi, getalenteerd en bijzonder mens is heengegaan.
Vol verdriet maar ook vol bewondering én met een grote dankbaarheid dat ik hem heb mogen kennen staat Simon met onuitwisbaar inkt in mijn geheugen gegrift.
Lieve Ans, (klein)kinderen, familie, vrienden, Langerhans collega’s, gecondoleerd met dit grote verlies. Ik hoop dat jullie zijn liefde en zijn trots altijd mogen blijven voelen. En weet dat Simon heel veel betekend heeft in het leven van mensen. Hoop dat dit jullie enigszins troost mag geven.
In gedachten bij jullie!
Aty de Ruiter