Ik herinner me nog goed dat Silas op een dag samen met mijn zoon Lucas en Amy bij ons binnen kwamen stormen. Of ze alsjeblieft Silas z'n telefoon hier mochten opladen want tante Miranda had een IPhone en Silas had een Samsung, dus die oplader paste niet. Hij wist dat ik een Samsung had want dat had Lucas verteld. Dus daar zaten ze, met z'n drieën op de bank. Ik had ze wat te drinken gedaan maar ze waren alleen gefocust op die telefoon. Zodra er 1 streepje zichtbaar werd op de batterij sprong het drietal al op van de bank en verdween weer naar buiten, Pokemons vangen! Silas riep nog iets van bedankt en voordat ik kon zeggen: "Maar jullie hebben nog niets gedronken" waren ze al uit het zicht verdwenen.
Dit is 1 van de weinige keren dat ik Silas heb ontmoet en het is een herinnering van een paar jaar geleden. We kennen elkaar ook niet zo goed, Ilonka en Babette. We zien elkaar alleen af en toe op de verjaardag van Miranda. Toch wil ik deze herinnering met jullie delen, hoe klein deze ook mag zijn. Het leven kan soms oneerlijk en wreed zijn en ons geliefden ontnemen die nog lang niet hadden mogen gaan. Herinneringen zijn dan het enige wat ons nog van hun rest. Dus deze is voor jullie en ik hoop dat jullie met een warm gevoel en een glimlach op jullie gezicht aan hem terug kunnen denken.
Ik wens jullie en de rest van de familie heel veel fijne herinneringen toe en heel veel sterkte met het verwerken van jullie verlies.
Kitty Boerkamp (vriendin van Miranda)
